Unicode ver
Hyung က ပင်လယ်ပြာဆိုရင်
ကျွန်တော်က သဲသောင်ပြင်ဖြစ်လိမ့်မယ်။
ပင်လယ်ပျော်သူကတော့
ညို့ယူရာပင်လယ်ပြာကိုသာ မျှော်ကိုးပြီး
နင်းချေရာသဲသောင်ပြင်ကို မေ့ပျောက်နေခဲ့လေရဲ့..
................................................
အသုဘချတဲ့နေ့မှာ ဆူဘင်း မငိုဖြစ်တော့ပါ။
အဖြူရောင် ပြာအိုးငယ်လေးကိုသာ ရင်ဘတ်ထဲ ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ပွေ့ဖက်ထားရင်း အသိစိတ်မရှိတော့တဲ့လူတစ်ယောက်လို ငြိမ်သက်နေခဲ့သည်။
တရွေ့ရွေ့သွားနေတဲ့ ဈာပနကားလေးက ကမ်းရိုးတန်းတစ်လျှောက်ကို လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ဖြတ်သန်းနေလျက်။
"Hyung တစ်ခုခုစားပါဦး"
ဘောမ်ဂယူက ပေါင်မုန့်တစ်ထုပ်နဲ့ နို့တစ်ဗူးကို အနောက်ခုံဆီကနေ ကမ်းပေးသည်။
ဒီနေ့နဲ့ဆို Hyung အစားမစားတာ တစ်ပတ်တိတိရှိပြီ။
"Hyung"
အရှေ့ကို ထပ်ထိုးပေးတဲ့အခါ ကားပြတင်းပေါက်ဘက်ကို လှည့်သွားသည်။
Hyung နံဘေးခုံက ထယ်ဟျွန်းကို လှမ်းကြည့်ရင်း အကူအညီတောင်းဖို့လုပ်ပြန်တော့လည်း ထယ်ဟျွန်းက ခေါင်းကိုသာ ခပ်ဖြည်းဖြည်းရမ်းပြလေတော့ သက်ပြင်းတစ်ချက်သာ မှုတ်ထုတ်ရင်း အစားအသောက်ကျွေးခြင်းကို လက်လျှော့ရပြီ။
ကားမှန်တစ်ဖက်မှ ကမ္ဘာကိုကျော်ကြည့်ဖြစ်သည်။
၀မ်းနည်းပူဆွေးမှုတွေကို နည်းနည်းလေးတောင်မှ မသိတဲ့အတိုင်း ကောင်းကင်ဟာကြည်ပြာနေလိုက်တာ
ဒါမှမဟုတ် ၀မ်းနည်းမှုတွေမပိုစေဖို့ရာ ထွက်ခွာသူကပဲ ဟန့်တားထားသလား။
တုန့်ခနဲ ရပ်ဆိုင်းသွားတဲ့အရှိန်။
'ရောက်ပြီ' ဆိုတဲ့ ထယ်ဟျွန်းရဲ့စကားမှာ ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်လေးပဲ ပြာအိုးငယ်ကို ရင်ဝယ်ပိုက်ရင်း ဆင်းလာသည်။
ရိုက်ခတ်နေတဲ့ ပင်လယ်လှိုင်းတို့ကို အပေါ်စီးကလှမ်းမြင်နေရတဲ့ ကမ်းရိုးတန်း။
ဆူဘင်းဟာ လေနှင်ရာရွေ့လျားနေတဲ့ တိမ်တိုက်တွေကို အချိန်တစ်ခုအထိ ငေးမော်ကြည့်နေသည်။
YOU ARE READING
𝐧𝐞𝐯𝐞𝐫𝐄𝐍𝐃𝐢𝐧𝐠 (𝐶𝑜𝑚𝑝𝑙𝑒𝑡𝑒𝑑)
Fanfiction𝐼𝑡 𝑠𝑒𝑒𝑚𝑠 𝑠𝑜 𝑝𝑒𝑟𝑓𝑒𝑐𝑡 𝑏𝑢𝑡 𝑒𝑛𝑑𝑒𝑑 𝑠𝑜 𝑠𝑜𝑜𝑛~ .......................................................................... Starting Date : 25.4.2022 Ending Date : 1.9.2022
