Unicode ver
ပထမဆုံးစတွေ့ခဲ့တဲ့နေ့တုန်းက ဖြူဖြူစင်စင်မျက်လုံးလှလှလေးတွေကို မှတ်မိသေးတယ်
"ဒီနေ့ အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိလို့ကွာ
ငါ့ညီလေးကိုပါ အတူခေါ်လာလို့ဖြစ်တယ်မလား"
မျက်စိရှေ့မှာရပ်နေတဲ့ အရွယ်တူအထက်တန်းကျောင်းသားလေးတစ်ယောက်။
ဆယ်နှစ်ဝန်းကျင်ကလေးတစ်ယောက်ဟာ ထိုကောင်လေးရဲ့လက်ကို တင်းနေအောင်ဆုပ်ကိုင်ထားတာမှ လွတ်လိုက်ရင်ပြတ်တောက်သွားတော့မယ့် အသက်ကြိုးမျှင်လေးကို ကိုင်ထားတဲ့အတိုင်း။
"မင်း ညီလေး?"
မျက်ခုံးတန်းတို့ကိုပင့်ရင်း အံ့အားသင့်မှုအား အရှေ့မှာရပ်နေတဲ့ ကောင်လေးကိုပြသဖြစ်သည်။
"မင်းက တစ်ဦးတည်းသောသားမဟုတ်ဘူးလား ဆူဘင်း"
"ဟုတ်တယ်လေ
လွန်ခဲ့တဲ့ ခြောက်လလောက်ကမှ အဖေနဲ့အမေက မွေးစားထားတာ..အခုတော့ ငါ့ညီလေးအရင်းလိုဖြစ်နေပါပြီ"
"...."
"နှုတ်ဆက်လိုက်လေ ဘောမ်ဂယူ
ဒါ Hyung သူငယ်ချင်း ဂန်ထယ်ဟျွန်းတဲ့"
ချစ်စဖွယ်ခေါင်းလေး သာသာငုံ့သွားတဲ့အခါ ဆံနွယ်ပျော့ပျော့လေးတွေ ယိမ်းသွားပါရင်း။
နှုတ်ခမ်းသေးသေးလေးတွေနဲ့ ပြုံးပြတဲ့အခါ ရင်ဘတ်က ယိမ်းခါသွားတဲ့ လွမ်းဆွတ်မှုအချို့။
အတောက်ပဆုံး ဖြူဖြူစင်စင် မျက်ဝန်းတွေနဲ့ မျှော်ကိုးကြည့်တတ်တာတွေ။
အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ အပြုံးငယ်လေးတွေ။
ဘောမ်ဂယူ ဆိုတဲ့ကလေးငယ်ဟာ 'သူ' နဲ့ရွယ်တူလောက်ရှိမလား?
....................................................
တက္ကသိုလ်နောက်ဆုံးနှစ်မှာ အထက်တန်း ကျောင်းသားလေးရဲ့ တစ်ဖက်သတ်နမ်းရှိုက်တာကို ခံခဲ့ရတယ်။
ထိုနေ့ကရာသီဥတု အလွန်အေးတဲ့ ဒီဇင်ဘာနေ့တစ်နေ့။
ကျလုဆဲဆဲနှင်းပွင့်တွေကြောင့်ရယ်လား
ကောင်းကင်ဟာ ပုံမှန်နေ့တွေထက် ဖြူစွတ်နေခဲ့တယ်
တိမ်သားတွေပြိုအိကျသလို နှုတ်ခမ်းပါးဆီကို အထိအတွေ့တစ်ခုဟာ ပြိုကျခဲ့တယ်
YOU ARE READING
𝐧𝐞𝐯𝐞𝐫𝐄𝐍𝐃𝐢𝐧𝐠 (𝐶𝑜𝑚𝑝𝑙𝑒𝑡𝑒𝑑)
Fanfiction𝐼𝑡 𝑠𝑒𝑒𝑚𝑠 𝑠𝑜 𝑝𝑒𝑟𝑓𝑒𝑐𝑡 𝑏𝑢𝑡 𝑒𝑛𝑑𝑒𝑑 𝑠𝑜 𝑠𝑜𝑜𝑛~ .......................................................................... Starting Date : 25.4.2022 Ending Date : 1.9.2022
