This chapter is dedicated for my classmate, and a close friend, Marianne De Gala :)) wala kang wattpad account pero para sayo to. :)
~ diwatess ♥
_____________________
Dylan's POV
The next morning, I'm totally sleepy because I slept just for 6 hours!!
Ohmygod. So eto pala ang resulta noh, nageenglish?! Hays! Ayan na naman ako oh! Sariling trip, sariling kalokohan tapos mayamaya, kokontrahin din. Muntanga lang diba? Kawawa naman ako.
9AM ang sabi saken ni Kei na makipagkita muna sa kanyang secretary sa pambansang tambayan ng mga story sa wattpad! Hahaha. Kidding aside, sa Starbucks yon.
But, the usual me. Tanghali nagising! 10AM na ko nagising, and I'm sure, wala na! Sinukuan nako nong secretary ni Kei. Nilayasan na ako.
But I'm still going to try to meet her up. Ugh. For sure naman, mas maganda ako sa secretary ni Kei diba?! Diba?! Huhu!
10:30AM na nang makarating ako sa SB, pero pagbaba na pagbaba ko palang ng kotse KO na regalo saken ni daddy, (Oh yes, may kotse ako! Ford :) pero iba parin tlga pag yung kay Kei eh, sosyal kung sosyal ang peg) ay nakita kong may pinagkakaguluhan ang mga tao sa loob nito. Hala? Anong meron?
Pero habang papalapit ako, nakita kong mga babae at may nakita akong bakla na unahang unahan at may mga nakatutok na camera at cellphone sa iisang direksyon, pero hndi ko makita dahil napapalibutan ito ng mga nagtitiliang tao!
May artista ata?!
Woah. Wrong timing, eh?
Hanggang sa sawayin ang mga ito ng gwardya! Ayun. Haha! Buti nga. Pinalabas rin sila ng Starbucks at kita sa mga mukha ng mga ito ang pagkainsulto, may mga naririnig pa akong murang bumubulalas sa bibig ng mga ito! How pathetic! Haha!
Nagsalita ang hnd eh noh? Lol.
Nang magbalik sa normal ang SB, hindi na ako nag aksaya ng panahon para silipin ulit kung ano yung pinagkaguluhan ng mga yon. Pumasok na lang ako at naghanap ako ng babaeng mukhang secretary.
Pero wala eh. Ang nakita ko lang, magsyota, mag ina, magkabarkada, at may mga solo flight na akala mo'y pinagbagsakan ng langit at lupa.
Nghanap muna ako ng mauuupuan, at napagdesisyunan kong malapit doon sa may isang lalakeng solo flight.
Umupo ako doon and dialed Kei's number to ask if his secretary is here. Dahil kung wala ay aalis na ako, I have no patience!
[Babe.]
"Where's your sec?"
[He said he's already there for 2 hours]
He?
"Oy sandali! Anong-"
["Sir, may tawag po kayo" Ahm. Babe? Later na lang ulit ah? Love you.]
"Sandali! Wait!!"
*toot toot toot
-____-+ OKAY! Left me hanging. Just great. So how do I start finding that freaking secretary now, huh? Gonna ask these people one by one with all just by myself?! Ugh! How could he?
Bumili muna ako ng maiinom at saka bumalik sa inupuan ko kanina.
But somebody caught my attention.
O__________________O
Oh. My. Fairy. Author.
So, eto pala yong pinagkakaguluhan kanina ng mga tao?! Now I know!!! Omg!
Yung lalaking solo flight na tinutukoy ko kanina!! Si...
Daniel Padilla! Sh&tbrx I'm gonna die!!!!!
I covered my mouth to prevent screaming!
Hindi ko na alam ang gagawin ko! Hindi ko na alam! Dati rati, kinakausap ko lang ang standee at posters nya, samantalang ngayon eto na sya! Nasa harap ko! Umiinom ng kape! Nagbabasa ng dyaryo! Uwaaaahhh!
So what will I do next? Gonna go near him? Seat beside? Seat on front? Stand behind? Cover his eyes? Tickle his toe?
Wahhh! Anong gagawin ko?! This is it, pansit! I can't miss this opportunity! It's once in a pink moon! Huhu! I'm gonna die if I miss this.
and so I keep thinking what will be my next move.
Eh dapat pala matagal ko nang pinagplanuhan ang bagay na ito eh!! Huhu!
Habang nagiisip, nakatitig lang ako sa kanya. Trying to caught his attention, and trying to watch all his moves.
Yeah sure, it is Daniel Padilla. He got the muscles. The face. The chin. The hair. The eyebrow. The skin. The clothes. The shoes. The fats. The hands. The gestures. The mannerism. The shades.
Ohmygodddd! Ang swerte swerte ko! Confirmed talaga! Sya talaga yon! And not willingly, tears stream down my face, still covering my mouth to control my sobs.
I am not dreaming! Am I?!
It took a minute more. OH YES I'M 50/50 sureee! Aha! Daniel Padilla! Finally!
I wiped my tears as soon I got my handkerchief. Hindi ko alam ang gagawin ko. Grabe. Wala nang 1 meter ang layo sa akin ng isang Daniel Padilla.
Parang ang tanga ko naman na hindi ko alam ang gagawin ko, diba?
Pero talaga. Pinunasan ko na't lahat, naiiyak talaga ako!
At biglang nagswitch yung tumutugtog na kanta.
Kaytagal na nating di nagkita
Ako'y nasasabik na sayo
Kumusta ka na?
Nalulungkot pa rin ba?
Sana ay kapiling kita
Ahh, ahh, ahh, ahh, ahh, ahh
Ay! Pagkakataon nga namn oh?! Pinatugtog ang Diskarte! Na si Dj ang kumanta. What a perfect background song for an awkward situation like ugh.
Tandaan mo na lang ang sasabihin ko sayo
Ang pag ibig kong ito'y di magbabago
At. Nakatitig pa pala ako sa kanya. Ilang minuto na rin yun eh noh? Di ko pa rin talaga inaalis ang tingin ko, still figuring out if it's him! Uwaah!
Kahit malayo ka sa piling ko
Umulan bumagyo ayos lang
Wag kang mangangamba ayos lang
Kumusta ka mahal ko ok ba
Sanay di pa rin nagbabago
Finally!
He slowly turned his gaze in me, then putted down his shades.
And my jaw dropped.
Then all turned black. Totally. Literally.
BINABASA MO ANG
Daniel Padilla ng Buhay Ko
Teen FictionDaniel Padilla. Isang lalaking sobra pa sa sobra ang kagwapuhan, gentleman, talented, in short, sya yung dream guy ng bawat babae. Dream guy na pinapangarap ng lahat. Ang kaso nga lang, sikat sya eh. Ang daming humahanga sa kanya, ang daming nagkaka...
