Daniel Padilla ng Buhay Ko

11 #TheBeautifulMusic

"Beauty is not about having the fairest skin or prettiest face. It's how you accept yourself and how to call it beautiful."

I love you Vice. You're such an inspiration.

××××××××××

Dylan's POV

Andito ulit ako ngayon, sinasamahan ko ulit ang kapatid kong si Colbie sa pagpapaturo nya ng piano.

Inagahan namin ang punta dito at sinadya namin yun.

Everytime kasi napapaaga kami, may tumutugtog sa kabilang room ng piano eh. Ang ganda ganda ng tunog,ang sarap sa tenga.

"Ate, ang gwapo talaga nya."

Napatingin naman ako kay Colbie at napatawa. Ito talagang batang ito, kulit kulit. Sabihan daw bang gwapo yung tumutugtog ng piano sa kabilang room habang sya ay nakasilip sa may pinto. Mamaya nyan marinig sya at mapatingin bigla eh.

Ako naman ay napagtripan kong i-record yung tugtog. Ang ganda lang kasi eh. Hindi ko alam kung kanta ba yun o ano, basta ako ay nagagandahan. Hindi rin kumakanta ung tumutugtog at tanging yung piano lang talaga ang nagbibigay ligaya sa aking pandinig.

Hanggang sa dumating ang huling araw ng piano summer tutorial ni Colbie. At ngayon yun.

Ito na ang huling beses kong maririnig ang napakagandang musikang iyon. Kaya nga nirerecord ko eh. :)

Biglang tumigil yung tugtog. Umalis na ata.

Iiistop ko na nga tong record--

"You're the light, you're the night

You're the color of my blood

You're the cure, you're the pain

You're the only thing I wanna touch

Never knew that it would mean so much

So much"

O____________O

Lumapit ako sa pintuan sa kung nasasaan si Colbie. Nakita ko yung tumutugtog.

Omg. Di talaga ako nagkakamali! Omg!

"You're the fear, I don't care

cause I never been so high

Follow me to the dark

Let me take past our satellites

You can see the world you brought to life, to life"

Hindi ko na napigilan ang sarili ko, pumasok ako sa kabilang room. Napatigil nga sya sa pagtugtog eh. Nagulat rin sya at nakita nya ako ngayon dito. Waaah, ang galing galing nya talaga tumugtog. Idol eh!