Kumsal'ın çocukluktan ruhunda yaraları olan bir kızdır, Kumsal'ın nişanlısı Mert Çetin'in Kumsal'ı aldatmasıyla Kumsal'ın ruhunu parçalayan acılar ortaya çıkar ve Kumsalın ruhunu ve geçmişini tamamen alır.
Karşımda duvarda asılı olan saate baktığımda saat sabahın yedisiydi.
Deniz hala yanımdaki koltukta uyuyordu, sesler hala geliyordu ama dünkine göre daha az sıklıkta duyuyordum.
Bir süre sonra Deniz, uyuduğu koltukta kıpırdanmaya başlayınca, oturduğum yatakta uzandım ve gözlerimi kapattım.
Bir kaç dakika sonra adım sesleri duymaya başladım, sanırım Deniz uyanmıştı ama tedirgin olmaya başlamıştım ve avuçlarımı sıkmaya başladım.
Deniz ''Numara yapmasan diyorum'' deyip kıkırdadı.
Gerçekten uyuyorum sansın diye bir süre gözlerimi açmadım.
Nefes alış verişleri yaklaştığını hissettiğimde, nefesi suratıma çarpıyordu, bir anlık refleksle gözlerimi açtım ve Deniz dudaklarını dudaklarıma bastırdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir anlık şokla öpücüklerine karşılık vermedim, bir süre sonra karşılık vermeye başladığımda dudaklarını dudaklarımdan ayırdı, sol gözünden bir damla yaş aktığını gördüğümde ''seni seviyorum'' diye mırıldandı.
Bende onu seviyor muydum, içimdeki bir dürtü benim de onu sevdiğimi söylerken, içimdeki diğer dürtü sadece Mert'den intikam alma duygusu olduğu söylüyordu.
Yanağındaki yaşı silip yanağını okşamaya başladıktan sonra, tekrar dudaklarımızı buluşturdum.
Evet dudaklarımı ben onun dudaklarına bastırdım...
Onu daha içtenlikle öpmeye başladım.
Bu yaptığım doğru muydu? Ben evliydim, ben kocamı aldatıyordum, Mert' den intikam almak istiyordum, Mert'i şu an düşünmemeye çalıştım.
Deniz'e bir şans vermek istiyordum, o benim için çok şey yapmıştı, Mert ise ilk günümüzden beni en berbat halde yalnız bırakmıştı.
Bir süre sonra dudaklarımı dudaklarından ayırdım ve gözlerimi gözlerine diktim, dudaklarımı araladım ve ''ben de seni seviyorum'' diye fısıldadım. Gerçekten sevdiğim doğru muydu bunu bende bilmiyordum, ama ağzım benden habersiz konuşuyordu sanki.
Ellerini belimde hissettiğimde uzandığım yerden doğruldum ve kucağına oturdum.
Dakikalarca sarıldık, sadece sarıldık ve ben sadece o an içinde kendimi yuvamda, güvende hissettim, o an anladım ki yanlış bir şey yapmıyordum. Sanırım gerçekten Deniz'i seviyordum, sanırım gerçekten Deniz'e aşıktım.
Ben yuvamı arıyordum ve yuvamı Deniz'de bulmuştum. Bunun neresi yanlıştı. Bilmiyordum. Yuvamı bulmamda yanlış bir şey aradım ama bulamadım, en küçük bir yanlış aradım, en küçüğünden, herkezin sıcacık bir eve, sıcacık bir yuvaya ve sıcacık bir sevgiye ihtiyacı vardı ve ben Deniz'de bu sıcaklığı ve bu yuvayı bulmuştum.Ama yanlış bir şey bulamamıştım... Sonuçta o yuva benim de hakkımdı, benim de ihtiyacım vardı.
