Abilerim miii!!????!!

Final

Olm lan niye her şey benim başıma geliyor ki yani? Ne günah işledim be. Ne yaptım da bunları yaşıyorum. Büyük ihtimal yine bayıldım. Çünkü bip bip sesi geliyor ve yine büyük ihtimalle hastanedeyim. Neyse artık gözümü açayım. Gözümü açmaya başladım yavaş yavaş. Ve doğru tahmin hastanedeyim ve koluma serum takılı. En iyisi doktoru çağırmak. Yatağın biraz üstünde bulunan tuşa bastım ve doktorun gelmesini bekledim. Doktor gelmeyince tuşa basılı tuttum. Bir kaç saniye sonra içeriye telaşlı bir doktor ve hemşire geldi. 

Önce bana baktılar sonra doktor hemen yanıma gelip konuşmaya başladı,

- İyi misiniz, bir şeyiniz var mı? 

- Evet doktor bey çok kötüyüm, dedim muzip bir ifadeyle.

- Neyiniz var hemen müdahale edeyim ben, dedi bence muzip olan bir ifadeyle. Ooo doktorumuz da çapkın çıktı. 

- Imm nasıl desem sizi görünce aklımı falan kaybettim sanı- kapıdan gelen sesle cümlem yarıda kesilmişti. Başımı kapıya çevirdiğim de Atakan abimin orada olduğunu gördüm. Çok sinirli görünüyordu ve doktora bakıyordu. 

- Canım sevgilim uyanmış anlaşılan, aşk olsun doktor bey neden haber vermediniz? Arda neyin kafasında? Mal mı lan bu? Onun yüzünden hayatımın aşkını kaçıracağım. 

- Sevgiliniz, he şey evet uyandı son kontrolleri yapıp çıkacaktık biz de şimdi. Yazık lan adam üzüldü. Adam ne kontrolü yaptı anlamadım ama bir kaç soru sordu ve odadan çıktı. Kuzenlerim falan dışarıda bekliyordu biz ise içeride oturmuştuk kardeşler olarak. Boş boş muhabbet ediyorduk. Sanırım zehirlenmişim. Tarihi geçmiş hem de çok geçmiş bir yiyecek yemişim ama hatırlamıyorum neyse işte bu yüzden midem bulanmış vesaire. Neyse önemli değil hala yaşıyorum sonuçta.

*

2 gün boyunca hastanede kalmıştım ve artık yorulmuştum. Yether artık. Sonunda hazırlanmış ve buradan çıkıyordum. Giyindikten sonra eşyalarımı Atakan abim aldığı için rahatlıkla dışarıya çıktım. Kapıda Egemen abi bekliyordu. Koluna girdim ve sohbet ede ede aşağıya indik sonunda arabaya binip eve doğru yol almaya başlamıştı. Önümüzde ki arabada Ediz ve Gediz vardı. Onların arabasını şoförümüz sürüyordu. Bizim bindiğimiz arabayı ise Egemen abim sürüyordu. Zaten arabada sadece ikimiz vardık. Önüme döndüm. Fakat dönmemle önümüzde ki Ediz ve Gediz'in aracının öndeki araca fena şekilde çarpmasıyla biz de hızımızı alamayıp neredeyse onları çarpıyorduk. Fakat arkada ki araç o kadar da şanslı olamamış bizim araca çarpmıştı. Bu yüzden biz de önümüzde ki bizimkilerin aracına çarpmıştık. Çarpmanın etkisiyle kafamı vurmuştum ve gözlerim karardı. Sesleri duyuyor fakat ne gözümü açıyor ne de hareket edebiliyordum. 

Daha sonra Ediz'in sesini duydum. 

- Mira bebeğim, hadi bak bana, lütfen bebeğim bak bana, kaldır kafanı güzelim.

Fakat benim ne sesim çıkıyordu. Ne de hareketlerim ile ona karşılık verebiliyordum. Fakat Ediz beni kucağına aldı. Daha yeni gözümü açabilmiştim. O da çok kısık bir şekilde. Gözümü açtığımda beni taşıyan Ediz'in alnının kanadığını görmüştüm. Arabadan uzaklaşmaya başlamıştık. Duyduğum seslere göre herkes iyiydi. Fakat Gediz hala arabadaydı. Onu da çıkarmaya çalışıyorlardı. Egemen abiye ise kalkmasına izin vermiyorlardı. Yarası riskliydi anlaşılan. Fakat o an bir şey oldu. Her kesin bağırıp çağırmasına neden olan bir şey...

Arkada ki 2 araba patladı ve benle Ediz'in yanında ki araba da onlardan biriydi... Ben, Ediz ve Gediz aynı gün sonumuz olmuştu. Herkes hakkını helal etsin...

Neden kitabı bitirdiğim hakkında en ufak bir fikrim bile yok. Ama bitirmek istedim. Sonu da mutlu bitmesin dedim. Soran olursa söyleyeyim üçü de öldü. Maalesef... 

Bunca zamandır yazdığım bir hikayemdi. Gerçekten hiç duygulanmadım lan. Neysem... Arkadaşlar buraya kadar gelip okuduğunuz için çok teşekkürler. Evet abi ve kardeşiyle pek vakit geçirmedi biliyorum ama bunu acemiliğim olarak sayın. Çünkü ilk hikayem ve de ilk abi kardeş hikayem. Severek yazdığım bir hikayeydi. Burada kestiğim için küfür yiyorsam sağ olun demek isterim. Çünkü hak ediyorum. İlk başta hiç okunmuyor diye çok üzülmüştüm. Bu yüzden yayından kaldırmıştım. Daha sonra okunmalar arttı. Fakat kitabımı baştan sona okuyunca çok cringe olduğunu fark ettim. Yeniden yayından kaldırıp biraz düzenledim ve tekrar yayınladım. Hala cringe olsa da daha iyi bence şuan. Neyse başka kitaplarda görüşmek dileğiyle hepinizi çok seviyorum. Sevgilerle hoşça kalın... 

💞💞💞💞💞💞💞