K: Ben cevaplıyim istersen. HAYIR. Çünkü sen zaten evlisin değil mi?
Ender Kaya'nın bağırması ile irkildi. Öğrenmiş diye düşündü. Gözleri dolmaya başladı.
E: Kaya ben
Deyip devamını getiremedi.
K: Sakın beni kandırmaya kalkma. Her şeyi biliyorum.
E: Düşündüğün gibi değil
K: Ne demek düşündüğün gibi değil? Bunlar ne ozaman?
Deyip cebinden fotoğrafları çıkartıp Ender'in yüzüne fırlattı.
Fotoğrafta Ender ile Doğan dudak dudağaydı.
Ender gözlerinden yaşlar akarak konuşmaya çalıştı.
E: Özür dilerim.
Kaya histerik bir gülüş attı. Sonra tekrar sesini yükselterek konuşmaya devam etti.
K: Ben sana inanamıyorum, asıl ben kendime inanamıyorum. Nasıl yine senin oyununa kandım? Nasıl sana tekrar inandım? Ama bu son, bir daha ne yüzünü görmek, nede sesini duymak istiyorum. Def olup gideceksin bu evden.
Kaya koridora çıkıp yardımcıya seslendi.
K: Ender hanımın eşyaları hazır mı?
Y: Evet efendim.
Yardımcı bavulları kapıya götürdü.
Ender kendisini toparlayarak kızını almaya odasına gitmeye çalıştı. Kaya bunu fark ederek sıkıca Ender'in koluna yapıştı.
K: Nereye?
E: Ela'yı almaya
K: Kızımı sana vereceğimi düşünmüyorsun herhalde
E: Onun bana ihtiyacı var
Ender korkmaya başlamıştı Ela'yı vermeyeceğini hiç düşünmemişti. Kaya ise git gide sinirlenerek fark etmeden Ender'in elini dahada sıkıyordu.
K: Onun senin gibi bir anneye ihtiyacı yok.
E: Kaya yapma lütfen
Kaya Ender'i kapıya sürüklemeye başladı.
K: Hadi kocanın evine
E: Kızımı almadan hiç bir yere gitmem.
Kaya kapıyı açıp Ender'i dışarı itti. Ender dengesini sağlayamayarak yere düştü. Elleri ve elbise giydiği için dizleri çizik çizik olmuştu. Artık sesli sesli ağlıyordu. Kaya bavulları da dışarı attıktan sonra kapıyı kapatmadan önce son sözünü söyledi.
K: Kızını unutsan iyi edersin.
Kapıyı çarparak kapattı. Ender ise ayağa kalkıp kapıya koştu.
Elleriyle kapıya vurmaya başladı.
E: Kaya aç kapıyı. Kaya lütfen, onun bana ihtiyacı var.
Kaya'ya yalvarıyordu ama işe yaramayacağını da çok iyi biliyordu. Ağlayarak kapının önüne çöktü. Kaya ise diğer taraftan kapının önünde oturmuştu.
" Beni ne hale getirdi, ben bunları yapacak adam mıydım" Kaya düşünüyordu. "Toparlanmalıyım kızım için" diyerek ayağa kalkıp Ela'nın odasına gitti.
Ender ise kapının önünde ne kadar oturduğunu bilmeden sadece ağlamaya devam ediyordu.
Bahçe kapısından birinin girdiğini gördü. Gözlerini silince bunun Çetin olduğunu gördü.
Ç: Ender hanım iyi misiniz?
E: Niye geldin?
Ç: Doğan bey sizi eve götürmemi emr etti.
Ender gitmekten baska çaresi olmadığını biliyordu. Ayağa kalkmaya çalışırken sendeledi, Çetin Ender'in elinden tutup ona yardım etti.
Ç: İsterseniz önce hastaneye gidelim.
E: Gerek yok.
Doğanın evine geldiler.
Ender salona giridiğinde Doğan onu bekliyordu.
Ender hızla üzerine gidip bir tokat attı.
E: Allah seni kahr etsin.
Doğan sinirle Ender'in ellerini sıkıp kanepeye itti.
D: Kendine gel. Bir daha sakın böyle bir şeyi denemeye kalkma.
E: Ben senden zaman istedim, sen ne yaptın? Her şeyi Kaya'ya anlatarak mahv ettin.
D: Ben hiç bir şeyi Kaya'ya anlatmadım. Kardeşi söylemiş.
Ender'in ağlaması şiddetlendi.
E: Kızımı aldı benden. Göstermeyecek.
D: Bunu yapamaz. Ben velayet davası için mahkemeye baş vurmuştum zaten, yakında mahkeme celbi ulaşır eline. Ela daha çok küçük, velayeti sana verilecek merak etme.
Ender'in tek istediği kızının yanında olmasıydı. Kaya'yı kaybetmişti artık.
D: Odan hazır, çık kendine çeki düzen ver.
Ender el çantasını alıp yukarı çıktı. Odaya girdiğinde ilk yaptığı şey Ayşe'yi aramak oldu.
E: Alo Ayşe
A: Ender hanım
E: Ela nasıl?
A: İyi uyuyor şuan. Ben çok şaşkınım Ender hanım. Artık dönmeyecek misiniz?
E: Dönemem artık Ayşe. Kızıma iyi bak tamam mı. Acıktığında buz dolabindaki sütü ısıt ver. Ben yarın süt vermek için gelmeye çalışıcam.
A: Merak etmeyin.
Kapı açıldığında Ayşe Kaya'nın geldiğini gördü ve hemen telefonu kapattı.
K: Ender ile mi konuşuyordun?
A: Evet Efendim.
K: Bir daha onun telefonlarını açmayacaksın.
A: Tamam efendim.
Akşam olunca Doğan yardımcısının Ender'i akşam yemeği için çağırmasını istedi. Yardımcının telaşla inmesi ile ona döndü.
D: Ne oldu?
Y: Efendim Ender hanımın odasının kapısı kapalı. Kaç kere seslendim açmadı.
Doğan artık sinirlenmeye başlamıştı. Hemen Ender'in odasına çıktı.
Kapıdan Ender'e seslendi.
D: Ender aç şu kapıyı. Beni sinirlendirme istersen ha.
Ses yoktu.
Doğan yardımcıya döndü.
D: Yedek anahtarı ver.
Anahtarı alıp kapıyı açtı. İçeri girdiğinde Ender'in halini görünce çok korktu.
D: Ender!
