Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Asu Yıldıran adamlarıyla dik girdiği bu bahçeden yine dik fakat bu kez tek başına ayrıldı.
Cesetler tek tek temizlendi.
Kanlar, bahçeye çıkardıkları hortumla ve yer yer döktükleri toz bir maddeyle yıkandı.
Yüzü maskeli, eli silahlı adamlar sanki hiç gelmemiş gibi mülkü terk etti.
Korumalar tekrar yerine konumlandı.
Evden tek bir personel dahi bu süreçte dışarı adımını dahi atmadan yeri geldiğinde mutfakta yeri geldiğinde salonda varlıklarını dahi hissettirmeden işlerine devam etti.
Ben, bu kusursuz kaosun içinde tek kelime dahi etmeden olanları, olabilecekleri izledim.
Ve gördüklerimden öğrendim ki, sandığımın, gördüğümün, bildiğimin çok ötesindeydi her şey.
Burda yaşanan, sessiz kalınan vahşeti anlatmak için kelimelerim bile yetmezken yüzleşmekten korktuğum, konuşmaya çekindiğim ne varsa karşıma dikilmiş benden bir hesap bekliyordu.
Onunla konuşmalıydım, derdini öğrenmeliydim.
Kurduğu sınırlı cümleleriyle dahi fırtına estirmiş sonrasında hiçbir şey olmamış gibi beni evin içinde bırakıp kendisi yukarı çıkmıştı.
Ardından tek kelime dahi edememiştim. İnsanlar ölüyordu, kötü olmaları umrumda dahi değildi.
İçimden bir kez daha tekrar ederek merdivenleri çıkmaya devam ettim.
İnsanlar ölüyordu. Ve ben de bu insanlardan biri olmadan önce Karahan'ın benden ne istediğini bulmalıydım.
İkinci katı da merdivenle çıktığımda, derin nefesler alarak soluklandım. İçinde asansör dahi bulunduracak kadar büyük olan bu evin, merdivenlerini çıkmak ne kadar yorucu olsada zihnimde ki zehirli düşüncelerle yüzleşmek için kendime biraz daha zaman tanımamısağlıyorlardı.
Trabzanlara tutunarak önümde ki beyaz kapılara baktığımda sabah hangi kapıdan çıktığımı dahi hatırlamıyordum.
Nerede olduğunu bilmediğimden sessizce kapıların önünden geçerek hangisinden ses geldiğini bulmaya çalıştım. Kendi kendine konuşacak hâli olmasa da, varlığını belli edecek herhangi bir sesin bu boş evde gayet netduyulacağını düşünüyordum.
Üçüncü kapının önünde durduğumda içeriden bir tıkırtı duydum ve ses çıkarmamaya çalışarak kulağımı kapıya dayadım.
