Efsun (ARA VERİLDİ)

12. Bölüm

Merhaba arkadaşlar :)

Biliyorum koyduğum sınır geçildiği halde bölüm yazamadım ama çok aksiliklerle dolu iki üç hafta geçirdim. Telefonum klozete düştü ve idareten kullandığım telefon bölüm yazmaya hiç müsait değildi. Son bir haftadır da bir gözüm enfeksiyon kaptığı için kapandı onla uğraştım. Çok uzattım farkındayım ama size kendimi açıklamak istedim. Sizi seviyorum iyi okumalar 💖

Ben daha kapının arkasından çekilemeden tekrar çalan zil ile hızlıca kapıyı açtım. Bu sefer gerçekten ellerinde en sevdiğim pastanenin poşetiyle Furkan gelmişti. Sevgi dolu bakışları ve kocaman gülümsemesiyle açtığı kollarının arasına girdim hemen. Çok özlemiştim onu. Benim için abimden farksızdı.

"Çok özledim senii bir daha bu kadar uzun gelmemezlik yaparsan olay çıkarırım haberin olsun" diye mırıldandım.

"Güzelim bende seni çok özledim ama biraz daha sarılmaya devam edersek Devran abi beni gözleriyle şuracıkta öldürecek. Hayır ölmek için fazla yakışıklıyım biliyorsun yoksa sorun değil "

Kıkırdayarak kollarının arasından çıktığımda elleri ceplerinde devasa ve ürkütücü bir şekilde koridorda dikilen Devran'a çevirdim bakışlarımı.Giydiği siyah kumaş pantolon ve beyaz gömlekle o kadar ihtişamlı duruyordu ki gözlerimi kırpmadan izleyebilirdim bütün gün onu. Ben onu izlerdim izlemesine de o hala aynı öldürücü bakışlarıyla sadece Furkan'a bakıyordu.

Dikkatini çekmek için hafifçe öksürdüğümde Furkan'ı gözleriyle öldüremeyeceğini farketmiş olmalı ki yeşillerini hızlıca bana çevirdi. Göz göze geldiğimiz de içimde birşeyler kıpırdandı yine. Bu adamın etkisi bende hiç mi azalmayacak gerçekten.. O yeşillerine her baktığımda kalbim ona daha çok akıyordu sanki.

Kendimi toparlayarak gözlerimi kapıda dikilen Furkan'a çevirdim. Koyu kahverengi gözleri, biçimli burnu, kirli sakallarıyla çok yakışıklı bir adamdı Furkan. Yalan yok Bade ile olmalarını çok isterdim. Evet abimi çok seviyorum ama gönül işlerinde pekte güzel bir geçmişi yoktu. Abimin liseden beri hayatında kız eksik olmazken Furkan'ın hayatına tek tük giren kızlarla gözümdeki güvenirliliği çok fazlaydı. 

Annemle Bade'nin mutfaktan çıkmasıyla merakla bakmaya devam ettim Furkan'ın yüzüne. Bade'nin mavileriyle buluşan kömür gözleri sanki mümkünmüş gibi daha da karardı. Sürekli Bade'yi unuttuğundan bahsetse de onun içinin yarasını gördüm gözlerinde ve bu içimi tarifsizce burktu. Bir gün karşısına Bade'yi unutturacak bir kadının çıkmasını dilemekten başka birşey gelmiyordu ki elimden.  Annemin coşkulu sesiyle daldığım düşüncelerden çıkıp hala içeriye geçemediğimizi fark ettim;

" Kara oğlann hoşgeldin. Bu benim aklı eksik kızım bir türlü içeri alamadı seni geç çabuk kapıda kaldın."

Annemin Furkan'a sarılırken söylediklerine gözlerimi devirirken kapının önünden çekilip Bade ve Devran'ın yanına geçtim. Bade den buram buram tedirginlik yayılıyordu etrafa haklı olarak. Uzun zamandır görüşmemişlerdi ve genelde görüşmek zorunda kaldıklarında da pek iyi anlaştıkları da söylenemezdi. Kolunu sıkıp sorun çıkmayacağını belirtmek için gülümsedim. Ben Bade'ye odaklanmışken annemle Furkan'ın hala beni çekiştirdiklerini fark edip çattığım kaşlarımla onlara döndüm;

"Aaa ama yeter artık bugünü 'Efsun'u yerden yere vuralım günü' yapmanıza asla izin vermem. "

"Güzelim seni çok seviyorum ama annenle seni çekiştirmeyi daha çok seviyorum biliyorsun."

Furkan'ın söyledikleriyle Devran sesli bir şekilde boğazını temizledi.

"Furkan'cığım ben seni en son ne zaman dövmüştüm? Arayı açmışım belli ki senin çenenin yayı gevşemiş yine."