Koşarak girdiğim kapıyı kapatıp arkasına yaslandım. Çocukluğumdan sonra ilk defa başbaşa buluşacaktım onunla. Kalbimin heycanlanmasına izin verdim şimdilik. Zaten olmayacak duaya amin demekten yorulmuştu yeterince. Sonu kötü biteceksede bari anlık mutlu olmasına izin vermeliydim. Aslında akşam ona sadece Doruk olayını anlatmak için buluşmak istediğimi söylemiştim ama içimden bir his artık bişeylerin açığa çıkacağını söylüyordu. Bilmiyorum o kadar cesur muydum? Bildiğim tek şey senelerdir içimde biriktirdiğim herşey sanki dışarı taşmak için yer aramaya başlamıştı. Devran'la benim ilişkim abimle Bade'nin ilişkisi gibi değildi. Onlar daha samimilerdi bizden. Bunda abimin sıcakkanlı olmasının çok etkisi vardı tabiki. Bizim iliskimizse daha mesafeliydi evet küs değildik ama samimide değildik. Yani en azından onlar üniversiteye gittiğinden beridir böyleydi. Aramıza koyduğu görünmez bir sınır vardı sanki o günden beri. Ve ilk defa seneler sonra Doruk için aştı o sınırı. Belkide içimdekilerin taşmak için sabırsızlanmasının sebebi buydu. Çünkü ilk defa onun kabuğunu kırmıştım. Ve içimde ki, o kırıktan sızabilir miyim acaba hissini durduramıyordum. Annemin sesiyle daldığım hayallerden gerçek dünyaya döndüm. "Efsun sen mi geldin?" Sesin geldiği tarafa doğru yöneldim. Annemi tezgahın başında yemek yaparken bulduğumda arkadan kocaman sarıldım.
"Tabiki ben geldim tatlım başkasını mı bekliyordun."
"Ayy deli kız beni korkuttun. Niye geldim diye ses vermiyorsun. Hadi üzerini değiştir de gel yardım et bana" Sözleriyle ellerimi belimden çözüp sitemle
"Of anne ya başımı görsen iş buyuruyorsun vallahi" diye söylendim. "Hadi hadi yemekten sonra yarın için sarma saracağız daha" diyerek yanağımdan makas aldı. Yemekten sonra Devran ile buluşacağımı anneme söyleyemezdim. Yanlış anlar ve bacaklarımı kırardı.
"Anne yemekten sonra ben Neşe'ye ders çalıştırmaya gideceğim. Hem ne sarması bu gene kimi çağırdın?" Neşe bizim mahalleden arkadaşımızdı. Bizim bir alt dönemimizdi ve arada derslerine yardımcı oluyordum. "AA kızım niye daha önce söylemiyorsun ben tek başıma mı saracağım şimdi sarmaları." Aklıma gelen harika fikirle hınzırca gülümsedim.
"Sen hiç merak etme annecim Bade'nin işi yok sana seve seve yardım eder." Annemin arkamdan söylenmelerini dinlemeden koşarak odama geçtim. Okul kıyafetlerimi çıkarıp dolabımın önüne geçtim en sevdiğim taytımı, belden bağlamalı kolsuz tişörtümü ve en sonda onlarla uyumlu spor ceketimi yatağın üstüne koydum. Daha özenli ve güzel giyinmeyi bende isterdim tabiki ama annemi şüphelendirme riskini göze alamazdım.Hemen hızlıca bir duş aldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Efsunun kombini)
Üzerimi giyinip,telefonu elime aldım. Mavişimin hem beni kurtarması hemde abimi daha çok görmesi için uydurduğum yalandan haberi olması gerekiyordu. İlk çalışta açılan telefonla "Yuh kızım ya elinde mi bekliyordun arama mı?" Diye kahkaha attım.
