Efsun (ARA VERİLDİ)

13. Bölüm

Merhaba arkadaşlar nasılsınız umarım hepiniz çok iyisinizdir 😇
Yazıların stilini değiştirmemden rahatsız olan bir arkadaşımız vardı bende bu bölüm aynı yazı stiliyle yazmaya karar verdim.

Sizce bu şekilde daha mı iyi eğer öyleyse diğer bölümleri de düzelteceğim.
Umarım bölümü seversiniz oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın 🌼
Sevgiyle kalın ❤️

Ağlamaktan kızarmış gözleriyle bana bakan mavişime sarıldım hemen. Ona sarıldığım anda tekrar ağlamaya başlamasıyla bende iyice korkmaya başlamıştım.

"Mavişim, güzelim ne oldu bir anlat bana?"

Mahallenin meraklı teyzeleri bu halini görmesinler diye belinden tutarak içeriye yönlendirdim ve hızlıca kapıyı kapatıp odasına götürdüm. Anladığım kadarıyla evde kimse yoktu. Hala ağlayan Bade'yi yatağına oturtup önüne diz çöktüm. Kafamı dizlerine koyarak biraz ağlamasının dinmesini bekledim. Kendimi ne kadar tanıyorsam Bade'yi de o kadar tanıyordum. Senelerimiz birlikte geçti birlikte büyüdük biz ve şuan sadece bir şeye ya da bir olaya ağlamadığını biliyordum. Bade herşeye ağlamaz ya da  her zaman ağlamaz... Birşeyleri içinde biriktirir biriktirir en son taşıyacak gücü kalmadığında bu şekilde atar içindeki hüznü, yorgunluğu, zehri... Neşeli, hayat dolu, güçlü karakterinin altında yatan kırılgan kız kendini sadece böyle patlama anlarında ortaya çıkarır. Sakinleşince benimle konuşacağını bilerek içim acıya acıya ayaklarına kapanmış aciz bir şekilde bekledim. Ağlamaları küçük iç çekmelere döndüğünde kafamı kaldırıp güzel yüzüne baktım. Gökyüzü gözlerinde ki bulutlar içimi burkarken;

"Güzelim ney seni bu hale getirdi? Bu patlamalarının hep bir başlangıcı olur. Anlat bana."

"Ben çok yoruldum Efsun. Beni sevmeyen bir adamı sevmekten benim çektiğim acının aynısını başka bir adama çektirmekten o kadar çok yoruldum ki... Aptal kalbime söz geçirebilseydim kimse acı çekmek zorunda kalmazdı oysa ki.."

Duyduklarımla ağzım beş karış açık kaldı. Başka adama aynı acıyı çektirmekten yoruldum mu demişti o? Ne yani bunca zaman Furkan'ı biliyor muydu? Bu kesinlikle beklediğim bir şey değildi ve bunu yüzüme fazlasıyla yansıtmış olmalıyım ki acı dolu bir gülüş oluştu dudaklarında.

"Bakma öyle şaşkın ördek gibi başından beri biliyorum Furkan'ın beni sevdiğini. Hep şüpheleniyordum zaten ama umarım ben yanlış anlıyorumdur dedim açmadım konusunu hiç. Genelde gözlerini maskelemeyi başarırdı ama bazen bazı anlarda belkide benim görmeyeceğimi düşündüğü zamanlarda  bilmiyorum benim Selim'e baktığım gibi bakardı bana. Sonra bir gün siz ikiniz okulun arka bahçesinde konuşurken yanınıza geliyordum. Yanlıştı biliyorum ama adımı duyunca duvarın dibine saklanıp dinledim sizi."

"Peki bunca zaman neden bilmiyormuş gibi yaptın? Ben bile anlamadım bildiğini."

"Sen neden bana söyleyemediysen bende o sebepten sana söyleyemedim. Çünkü O böyle olsun istiyordu. Benim aşkıma o kadar saygılıydı ki bende onun aşkına aynı saygıyı göstermek istedim. Geçip karşıma şansını denemeyi geç anlamayayım diye benimle hep kötü geçinmeye çalışıyordu. Doruk nasıl peşini bırakmayarak senin hayatını zehir ettiyse o da bana aynısını yapabilirdi ama o yapmamayı seçti. Bende minnettarlığımı ona ayak uydurarak göstermek istedim. O hiçbir zaman öğrenemeyecek ama ben bunca sene onun acısını da kendi acımın yanına katıp sakladım göğüs kafesimde..."

Gözlerimden akan yaşları durduramazken hızlıca kalkıp sardım kollarımı maviş kızıma. O kadar güzel o kadar naif öyle merhametli bir kalbi vardı ki kimsenin ulaşamayacağı, kırıp üzemeyeceği bir yer bulup saklayabilseydim keşke onu. Abim dünyanın en iyi insanıydı belki ama o bile hak etmiyordu benim güzel arkadaşımı. Yine de madem benim mavişim dağ ayısı abimden vazgeçemiyordu o zaman hak etmesi için elimden geleni yapmalıydım.  Bade Devran ile benim aramızdaki belirsizlik netleşmeden bir şeyler yapmak istemiyordu ama belki de benim minik minik abimi dürtme zamanım gelmiştir. En kısa zaman da sakin kafayla plan yapmam gerekiyordu.