"ဒီနေ့ နှင်းတွေ ပိုကျတယ် ၊ သွားလို့ သင့်ပါ့မလား "
"သင့်တယ် ထင်တာပဲ ၊ အန်တီနူး ။
ကျွန်မတော့ သွားချင်တယ် "
ကျွန်မ၏ သွားမည့် ခရီးတစ်ခုအတွက် ဒေါ်ရန်နူးနှင့် ကျွန်မ ဆွေးနွေးနေခြင်း ဖြစ်သည်။ မိခင်တစ်ဦး ပမာ စိုးရိမ်ပေးတတ်သည့် ဒေါ်ရန်နူးမှာ ကျွန်မအား သမီးလေး တစ်ဦးလိုပင် ချစ်ကာ သံယောဇဉ်ပင် ဖြစ်နေ၏။
"ရေလှိုင်း သွားချင်သပါ့ဆို အန်တီ တားမနေတော့ဘူး ။ ဒါပေမယ့် သွားလမ်း ၊လာလမ်းတော့ ဂရုစိုက်ရမယ်နော်"
"ရန်နူးရယ် ၊ ကျုပ်တစ်ယောက်လုံး ပါနေတာတောင် အစိုးရိမ် လွန်နေသေးတာလား ။
ဒီလောက်မှ စိတ်မချ ဖြစ်နေရင် မင်းလိုက်ခဲ့လေ "
သိုးမွှေးကုတ် ဖားဖားကြီး ဝတ်နေသည့်
ဦးနေဂျာအောင်စီမှ ထိုစကားသံများ ပျံ့လွင့်လာသည်။ ထိုအခါ ဒေါ်ရန်နူးထံမှ အံကလေးကြိတ်ကြိတ်နှင့် ပြောလာသည့် စကားသံတစ်ချို့ ကျွန်မတို့ အားလုံး ကြားလိုက်ရလေ၏။
"လိုက်ချင်တာပေါ့ ၊ကျွန်မ လိုက်ရင် အိမ်က စောင့်မယ့်လူ မရှိတော့လို့ "
"ဒါဆိုလည်း ပိတ်ခဲ့ပေါ့ကွာ ။
တို့အိမ်မှာ ယူသွားစရာ အဖိုးတန် ပစ္စည်းဆိုလို့ ဘာတစ်ခုမှလည်း ကောင်းတာ မမြင်မိဘူး "
"ဒါတော့ ဒါပေါ့ရှင် "
ဒေါ်ရန်နူး၏ ခပ်လေးလေးစကားသံများ ကြား
လာရပြန်သည်။ ထိုအခါတွင် ကျွန်မှာ သွားဖို့ အသင့် ဖြစ်နေပြီ ။ ထို့ကြောင့် ကျွန်မနှင့် ဦးနော်ဂျာအောင် ဒေါ်ရန်နူးအား နှုတ်ဆက်ခဲ့ပြီး ကျွန်မ၏ အတွင်းစိတ်၌ ပျံ့နှံ့နေသော မြို့လေးစီသို့ ကျွန်မတို့နှစ်ဦး ဦးတည်ခဲဲ့ကြသည်။
"ဒီအကြိမ်တော့ ဦးက သမီးရဲ့ လမ်းပြပေါ့"
ဦးနော်ဂျာအောင်၏ ခပ်ပြုံးပြုံးစကားမှာ ကျွန်မ ပြုံးရုံလေးသာ ပြုံးပြီး ကျွန်မ ဦးတည်နေသော မြို့လေးအကြောင်းကိုသာ ကျွန်မ စိတ်ကူးယဉ်နေလိုက်သည် ။ cameraတစ်လုံးနှင့် မှတ်တမ်းတင်နေသည့် ကျွန်မအား ဦးနော်ဂျာအောင် စကားတစ်ခွန်းမှ ဝင်စွက်ဖက်ခြင်း မရှိ ၊ တစ်လမ်းလုံး နှုတ်ဆိတ်ရင်း ကျွန်မလုပ်နေတာလေးတွေကိုသာ ပြုံးလျှက်နှင့် ကြည့်နေလေသည် ။
YOU ARE READING
"မီးအိမ်ရှင်မလေး ---!" (complete)
Randomကချင်ပြည်နယ် မြောက်ဖျားပိုင်းက ရှိန်းခေါင်ဟု အမည်တွင်သော ရွာလေးကို ဇာတ်အိမ်တည်ထားပါတယ် ။ ( ပုံလေးသည် pinterestမှ ယူသုံးထားခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် crdအပြည့်အဝ ပေးပါသည် ။) ကခ်င္ျပည္နယ္ ေျမာက္ဖ်ားပိုင္းက ရိွန္းေခါင္ဟု အမည္တြင္ေသာ ရြာေလးကို ဇာတ္အိမ္တည္ထာ...
