ကုန္ဆံုးေတာ့မၫ့္ ဒီဇင္ဘာ၏ ေဆာင္းအဆံုးမွာ
ရိွန္းေခါင္ရြာေလး၌ ခိုက္ခ္ိုက္တုန္ေအာင္
ခ်မ္းေနၿပီျဖစ္၏ ။ ျပတင္းမွ တစ္ဆင့္ ျမင္ေနရသၫ့္ ႏွင္းခဲမ်ားကို ၾကၫ့္ၿပီး ကၽြန္မ၏ ႏႈတ္မွ ခ်မ္းေအးျခင္း၏ ျပယုတ္အတြက္ စကားစုတစ္ခ်ိဳ႕ပင္ ရိွလာခဲ့ေသး၏။
" အကူးအေျပာင္းျဖစ္ေတာ့မယ့္ ဥတုရာသီ။
ျမဴခိုးေဝ အံု႔မိႈင္းေနျခင္းမွာ ေတာင္ေတြ ႏွင္းဖံုး ။
အလားတူ လူေတြ ႏွင္းရႊဲ။
ေတာင္ခါတဲ့ အဆက္ဆိုေတာ့လည္း
မိငယ္ေရ ---! ၊ နင္ အေအးဒဏ္ကို ခံေပအံုးေပါ့"
ထိုစကားလံုးမ်ား ေရရြတ္ၿပီး အနီးမွ လက္ဖက္ေျခာက္ေကာင္းသၫ့္ ေရႏြေးၾကမ္းခြက္ကို ယူလိုက္ရင္း ကၽြန္မ၏ ဝမ္းအား အေနြးဓါတ္ေပးလိုက္သည္။ ေမႊးပ်ံ႔ပ်ံ႔ ရိွလွတဲ့ ထိုလက္ဖက္ေျခာက္ေကာင္းေကာင္းမွာ ကၽြန္မ၏
ေတြးဆဆစိတ္၌ တစ္စံုတစ္ဦး က စိုးမိုးထားလို႔ ေနျပန္သည္။
"လက္ဖက္ဆို ဒီေျမာက္ဖ်ားပိုင္းမွာ ေခါင္လန္ဖူး လက္ဖက္မွ ေကာင္းတယ္ ။ စီးပြားျဖစ္ မဟုတ္ပဲ ၊
တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ဆိုေတာ့ အိမ္တိုင္းနီးနီး စိုက္ၾကတယ္ ။ တစ္ၫြန႔္ေလာက္ ျမည္းၾကၫ့္မလား "
ပါးစပ္ထဲ ေရာက္လာသၫ့္ ဆရာမေလး၏ လက္ဖက္ၫြန႔္ အခြံ႔မွာ ကၽြန္မ ဆရာမေလးအားၾကၫ့္ရင္းႏွင့္ပဲ ထိုအခ်ိန္တုန္းက လက္ဖက္၏ အရသာကို ျမည္းခဲ့သည္။ ေရေဆးရံုႏွင့္ အၫြန႔္ေလးေတြ ခက္ေနသၫ့္ လက္ဖက္ေလးမွာ ကၽြန္မ စားဖူးသည့္ လက္ဖက္ေတြလို ခါးျခင္းမ်ိဳးလည္း မရိွ ၊ ေရးေလးေဆးရံုႏွင့္ အရသာေလးမွာ တစ္မ်ိဳးေလးႏွင့္ ခံတြင္းေတြ့ေလ၏။
ႀကီးစိုးလာတဲ့ စိတ္၏ အလိုကို လိုက္ဖို႔ ကၽြန္မ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ထိုအခါတြင္ ကၽြန္မ cameraကို လြယ္လိုက္ၿပီး လည္ပိတ္ဆြယ္တာ အျဖဴ ေပၚသို႔ ကုတ္တစ္ထည္ ထပ္ဝတ္လိုက္ၿပီး ေဒၚရန္ႏူးအား ႏႈတ္ဆက္ရင္း ႀကီးစိုးေနသၫ့္ အတြင္းစိတ္၏ ေနရာတစ္ခုသို႔ ကၽြန္မ ဦးတည္လိုက္ေတာ့၏။
" ေက်ာင္းလား ၊ ေရလိႈင္း ။
လမ္း သိတယ္မလား ၊ ဒါဆို အန္တီ လ္ိုက္မပို႔ေတာ့ဘူး "
YOU ARE READING
"မီးအိမ်ရှင်မလေး ---!" (complete)
Ngẫu nhiênကချင်ပြည်နယ် မြောက်ဖျားပိုင်းက ရှိန်းခေါင်ဟု အမည်တွင်သော ရွာလေးကို ဇာတ်အိမ်တည်ထားပါတယ် ။ ( ပုံလေးသည် pinterestမှ ယူသုံးထားခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် crdအပြည့်အဝ ပေးပါသည် ။) ကခ်င္ျပည္နယ္ ေျမာက္ဖ်ားပိုင္းက ရိွန္းေခါင္ဟု အမည္တြင္ေသာ ရြာေလးကို ဇာတ္အိမ္တည္ထာ...
