Aden |Gay|

10

"Nerede?" Kerem yüksek müziğe rağmen öyle bir bağırmıştı ki locadaki insanlardan birkaçının bakışları kendilerine dönmüştü. Aden'i hiçbir yerde bulamayıp olanları Bulut aracılığıyla öğrendiğinde deliye dönmüştü. Bir kez kardeşini kaybettiği yetmezmiş gibi bir de onun yerine koyduğu, kardeşi gibi sevdiği çocuğu kaybedemezdi. Pamir istifini bozmadan yavaşça elindeki boşalmış olan bardağı önlerindeki masaya bırakmış ve oturduğu yerden ağırca kalkıp kendisine deliye dönmüş bir şekilde bakan Kerem'e yaklaşmıştı.

"Bana getirdiğin çocuğu araştırmak aklına gelmedi mi?" Kerem birkaç saniye ne olduğunu algılayamamıştı "ne diyorsun oğlum sen?" Araştırmama gibi bir ihtimal söz konusu değildi zaten, Pamir onun böylesine bir şeyi nasıl olupta gözden kaçırdığını anlamıyordu. "Aden senin kardeşinin katillerinden birisinin oğlu". Bu söyledikleri Kerem'in birkaç saniye boş boş bakmasına sebep olmuştu zira tüm bu olanları aklı almıyordu.

"Ne diyorsun sen?" Yüzündeki hayal kırıklığı Pamir'i biraz olsun rahatlarmıştı fakat öfkesi yerini koruyordu, alayla gülüp başını çevirdi "denk gelişe bak değil mi? " Kerem olayın şokundan çıkamamıştı, birkaç adım geriye gidip kendisini bordo koltuklara bıraktığında dünya etrafında dönmeye başlamış gibi hissetmekten kendini alamamıştı. "Nasıl anladın? Hangi pezevengin oğlu?"

"İçime sinmeyen bazı şeyler vardı ben de irdeledim, ne tuhaf değil mi kimsesiz bir çocuk olmasına rağmen oradan buradan gelen yardımlar, dağa de tuhafı doğduğu sene Celal'in oğlunun ölü doğması falan?" Kerem'in aklında daha bir çok soru vardı fakat her şeye rağmen Aden'in başına ne geldiğini bilmek istiyordu bunu şu an Pamir'e sormak mantıklı gelmese de derin bir nefes alıp kafasını geriye yasladı. Pamir Kerem'in sormak isteyipte soramadığı soruları sessizliğinden anlayacak kadar iyi tanıyordu onu.

"Öldürmedim, çünkü avım için ufak bir yem olacak." Kerem bir süre sıkıntıyla Pamir'e bakmaya devam etti. Küçük kardeşi bir an olsun aklından çıkmasa dahi bütün bu olanların sonucunu hiçbir şeyden haberi olmayan Aden'e yıkmak onun yapabileceği bir şey değildi. Zarar vermek istediği kişi Aden değil Celal olduğu için bu uğurda Aden'in zarar görme fikri hoşuna gitmemişti fakat burada kararları Pamir verirdi.

"Ne yapacaksın?" Pamir yüzündeki tehlikeli gülümseme ile Kerem'e bakarken keyfi yerine gelmişti. Tüm gün hissettiği saçma depresif duygular aklına gelen sevgilisiyle dağılmıştı, onun intikamını almak için iki kişiyi daha hak ettiği yere yollaması gerekiyordu ancak o zaman biraz daha rahat edecekti. "Celal'in saklandığı yerden çıkmasını sağlayacağım sonra da, ne olduğunu anlamadan avlayacağım." Kerem az çok Pamir'in yapmak istediği şeyi anlamıştı.

"Aden'e ne olacak?" Pamir duyduğu isimle düşen modunu umursamadan az ilerde onu bekleyen garsona içkisini  yenilemesi için işaret verdi "işim bittikten sonra sana kalmış, ne yaparsan yap." Kerem sonunda rahat bir nefes alabilmişti. Konuşmanın bittiği düşünerek ayaklanıp arkasını döndüğü sırada Pamir'in neşeden uzak sesini duyana kadar, "Deniz'den önce bulabilirsen. Kim önce bulursa o kapar." Kerem öfkeyle tekrar Pamir'e doğru döndü "ne Deniz'i Pamir? Çocuk oyuncağı mı bu?"

"Neden bunca zaman çocuk oyuncağı olan şeyler konu Aden olunca ciddiyet mi kazanıyor?" Kerem dişlerini sıkıp öfkeyle soluklandı "bunca zaman yanında tuttun, bana hiçbir şey hissetmediğini umrunda olmadığını söylesen dahi inandırıcı değil. Kendine olan öfkeni ondan çıkartamazsın" Garson elindeki içkiyle geri döndüğünde gerilen ortam yüzünden tedirgince olduğu yerde kalmıştı.

"Emin olmak için bir süre oyalandım sadece bu kadar." Garsonun gelmeyeceğini anlayınca öfkeyle çocuğa yönelip tepsideki içki bardağını  hızla eline aldı.  "Siktir git, çağırınca gelirsin." Çocuk hızlıca başını sallayıp gergin ortamdan arkasına bile bakmadan uzaklaşmıştı. "Aden'i önce  ben bulursam eğe,  bir daha göremezsin Pamir." Tüm bu semt belki Pamir'indi onun olan yerde onun olan bir şeyi ondan sakınamayacağını biliyordu  fakat gerekirse Aden'i de alır giderdi. Birini daha kaybetmektense her şeyi geride bırakmayı seçecek kadar gözünü karartmıştı öyle ki karşısında duyduğu şeyler üzerine öfkeden deliye dönmüş bir Pamir olması dahi umrunda değildi.