Ελπίδα

Κεφάλαιο 1ο

Σεπτέμβρης 1969

Η Ελένη δεν ήταν μαζί με τον Λάμπρο της, επειδή τον είχαν στείλει εξορία εδώ και έναν μήνα.Καθε μέρα αναζητούσε το χάδι του,τα λόγια του στο σπίτι,αλλά δεν τα έβρισκε πουθενά.Ετσι είχε αποφασίσει να πηγαίνει κάθε μέρα στα χωράφια,για να ξεχνιέται,αλλά ο νους της δεν έφευγε ποτέ από τον άντρα της.

______________________________________

Οι αδελφές,ένα πρωινό,πήγαν από το σπίτι τους,για να την στηρίξουν.Δεν ήθελαν να την αφήνουν μόνη τους.Μαζι,όμως, πήγαινε και ο μικρός Σέργιος.

«Θεια Ελένη!!»φωναξε χαρούμενος και χώθηκε στην αγκαλιά μου.

«Αγορακι μου»μουρμουρισε και εκείνος δεν την άφηνε από την αγκαλιά του.

«Θα κατσιασεις,καλέ τη θεία σου,βρε Σεργιε;»τον μάλωσε η Ασημίνα.

«Καλα σου λέει η μαμά»ψελλισε η Δρόσω και το παιδί βγήκε απότομα από τα χέρια της,όσο η Ελένη τους έκανε νόημα να τον αφήσουν ήσυχο.

«Ο θείος Λάμπρος μου είπε να τη προσέχω σαν τα μάτια μου.Δεν θέλει να πάθει κακό.»αποκαλυψε ο Σέργιος και κύλησε ένα δάκρυ στο πρόσωπο της Ελένης,αλλά την κατάλαβε ο μικρός.

«Θεια, γιατί κλαίς;»ρωτησε στεναχωρημένος.

«Καλα,είμαι ψυχή μου.Μην φοβάσαι.»απαντησε νευρικά του χαιδεψε τα μαλλάκια.

«Πηγαινε αγοράκι μου,τώρα να παίξεις έξω.»τον προέτρεψε η Ασημίνα.

«Θεια Ελένη;»ρωτησε διστακτικά.

«Ναι, αγόρι μου.»

«Θα μου κάνεις αυγουλακι με ψωμακι,όπως μου κάνει η μαμά;»

«Σε πέντε λεπτά έλα δω.»του αποκρίθηκε θετικά.

«Ελενη, κάτσε εσύ.Θα του το φτιάξω εγώ.»ψελλισε η Δρόσω.

«Σιγα,βρε Δρόσω, μπορώ.»ειπε απότομα.

Όσο ετοίμαζε το αυγό του ανιψιού της και οι αδελφές της συζητούσαν τα νέα τους στο τραπέζι,το στομάχι της Ελένης ανακατεύτηκε από τη μυρωδια του αβγου,αλλά δεν έδωσε σημασία και συνέχισε.

______________________________________

Η Ελένη για κάποιες μέρες δεν ένιωθε πολύ καλά.Ειχε αδιαθεσιες,αλλά πίστευε πως όλα αυτά οφείλονταν στις πολλές ώρες στον ήλιο.Ομως και μια μέρα,που δεν είχε πάει στα χωράφια και έμεινε στο σπίτι, έκανε εμετό,για αυτό αμέσως πήγε στη Ρίζω,για να της πει τι συμβαίνει.