Ελπίδα

Κεφάλαιο 5ο

Οι μέρες κυλούσαν γρήγορα,μέχρι που η Ελένη είχε φτάσει στον ένατο μήνα.Η Ρίζω συνήθιζε συχνά να επισκεφτεται την Ελένη λόγω της προχωρημένης της εγκυμοσύνης, αλλά που να ξερε πως αυτή θα ήταν και η τελευταία...

"Τι έγινε, Ρίζω;"τη ρώτησε πηγαίνοντας προς το μέρος της.

"Καλά είναι και εκείνη και το παιδί!Οι πόνοι που ένιωθε ήταν λόγω της προχωρημένης της εγκυμοσύνης! Όπου να ναι θα γεννήσει..."του απάντησε και εκείνος ανακουφιστηκε,καθώς χαιρόταν που δεν πάει κάτι στραβά.

Η Λενιώ είχε μείνει στο δωμάτιο και εκεί που πλησίαζε τη πόρτα άρχιζε να νιώθει κάποιους έντονους πόνους...

"Λάμπρο!"φώναξε.

"Ελένη!"αναφώνησε και πήγε αμέσως δίπλα της, καθώς τον ακολούθησε και η Ρίζω ανήσυχη.

"Τι έγινε,Ελένη;"

"Τι έπαθες, κοκονα μου;"

"Πονάω, Λάμπρο! Πονάω πολύ..."του απάντησε κλαίγοντας από τον πόνο και εκείνος κοίταξε τη Ρίζω φοβισμένος.

Μετά από κάποια δευτερόλεπτα,η Ρίζω και η Ελένη κοίταξαν κάτω στο πάτωμα και κατάλαβε απόλυτα τι γινόταν.

"Λάμπρο, γεννάω! Σπάσαν τα νερά!"αναφώνησε δυνατά κρατώντας τον σφιχτά από το χέρι του.

"Κάνε υπομονή, κοκονα μου!Παιρνε ανάσες!"της είπε για να της δώσει κουράγιο.

"Πονάω πολύ, Ρίζω! Πονάω..."της είπε και η Ρίζω της κράτησε το χέρι.

"Όλα καλά θα πάνε, κορίτσι μου!"τη παρηγόρησε και έφυγε από κοντά της μες την αγωνία.
______________________________________

Ο Λάμπρος πήγε τη γυναίκα του στο κρεβάτι και τη βοήθησε να αλλάξει νυχτικό.Την έδωσε ένα τρυφερό φιλί και πηγές προς το μέρος της Ριζω.

«Ριζω,θα ναι δύσκολα;»της ψυθιρισε.

«Ναι,Λάμπρο μου.Η έκτρωση δεν ξέρω αν θα την αφήσει να...»

«Οτιδηποτε και να γίνει,σώσε και τους δύο »

«Σου το υπόσχομαι.Δεν θα αφήσω ούτε τη γυναίκα σου,ούτε το παιδί σου.Η γυναίκα σου είναι μια μαχητρια»του υποσχέθηκε και η φωνή της Ελένης τους σταμάτησε.

«Ποναω!Δεν θέλω να πάθει κάτι το μωράκι μας»ψελλισε δακρυσμένη.

«Ολα καλά θα πάνε,κόρη μου»ειπε η Ριζω αισιόδοξη και τα μάτια του Λάμπρου πέσανε στη γυναίκα του.

«Λαμπρο,σε παρακαλώ έλα εδω»τον παρακαλεσε.

«Μην ανησυχείς, κορίτσι μου.Το μωράκι μας θα βγει και θα έρθει στην αγκαλιά μας.Στην αγκαλιά της μητέρας του»τονισε και έκατσε δίπλα της.