Ελπίδα

Κεφάλαιο 2ο

Είχε περάσει ενάμισι μήνας και η Ελένη δεν είχε τίποτα σε κανέναν για την εγκυμοσύνη της, ούτε στις αδελφές της.Ειχε φτάσει η μέρα,που θα έβγαινε η απόφαση του δικαστηρίου και φοβόταν πως αυτή η απόφαση μπορεί και να τους καταστρέψει τη ζωή τα επόμενα χρόνια.

Ετοιμαζόταν στη καμαρη της,ώσπου ήρθε η ώρα να φύγουν και η Ασημίνα της φώναξε να έρθει,αλλά η Ελένη εκείνη τη στιγμή ένιωσε ζαλίστηκε και έκατσε στο κρεβάτι.

"Ελένη,τι κάνεις τόση ώρα; Πρέπει να φύγουμε!"της είπε μπαίνοντας στο δωμάτιο και η Ελένη προσπαθούσε να συνελθει από τη ζαλάδα.

"Ελένη είσαι καλά;Θα πάω να φωνάξω τη Ρίζω!"τη ρώτησε ανήσυχη πηγαίνοντας δίπλα της.

"Όχι, Ασημίνα.Δεν χρειάζεται,καλά είμαι!"της απάντησε σκεφτικη.

"Ελένη,τι έχει γίνει;της είπε χαϊδεύοντας την από τα μαλλιά,καθώς η Ελένη έπιασε ασυναίσθητα τη κοιλιά της.

"Ελένη... είσαι... έγκυος;"και η Ελένη έγνεψε καταφατικά.

"Κορίτσι μου!"και την έσφιξε στην αγκαλιά της.

"Ασημίνα,τι θα κάνω,άμα δεν αθωωθεί ο Λάμπρος πως θα το μεγαλώσω;Το έχω μάθει εδώ και ενάμισι μήνα και από εκείνη τη μέρα φοβάμαι πολύ..."της είπε κλαίγοντας στην αγκαλιά της.

"Μην φοβάσαι!Όλα καλά θα πάνε!Ο Λάμπρος θα αθωωθεί σήμερα και θα γυρίσει σπίτι.Θα του πεις πως είσαι έγκυος και θα πιάσει τη μικρή σου κοιλίτσα σου.Θα γιορτάσουμε την εγκυμοσύνη σου όλοι μαζί και σε λίγους μήνες θα έχετε στην αγκαλιά ένα πλασματακι μόνο δικό σας."της είπε για να την βοηθήσει πιάνοντας τη κοιλιά της αδελφής της και η Ελένη της χαμογέλασε.

"Σε ευχαριστώ, αδελφούλα μου..."και την αγκάλιασε.

"Άντε πάμε τώρα...Και να δεις πως ο Λάμπρος σου θα γυρίσει.Μονο αυτό θέλω να σκέφτεσαι!"της είπε για να την παρηγορήσει και της έκανε νόημα να φύγουνε.

Αφού ετοιμάστηκαν,η Ασημίνα
είχε βγεί στην αυλή και περίμενε την αδελφή της.Η Ελένη πριν βγει από το σπίτι,δίστασε λίγο, γιατί σκέφτηκε πως μπορεί η απόφαση του στρατοδικείο του δικαστηρίου να καταστρέψει τη ζωή τους.Αμα δεν είναι δίκαιη η απόφαση;Άμα δεν αθωωθεί;Άμα συνεχίσουν να ζουν μακριά;Άμα δεν δει ποτέ το παιδί του;Αυτές οι σκέψεις της πλακωναν το μυαλό,αλλά έπρεπε να μείνει δυνατή για το μωρό τους.

"Θα τα καταφέρουμε, καρδούλα μου!Ο μπαμπακας θα γυρίσει και θα σε πάρουμε στην αγκαλιά μας σε λίγους μήνες"απευθύνθηκε στη κοιλιά της και έφυγε.