İki Gözüm +18 / Texting

24.Bölüm

Selammm bir yıldıza basmak zor olmamalı...

Vote sınırı: 220 yorum sınırı: 150

Umarım seversiniz! Keyifli okumalar!

24.Bölüm

Melih'in bakışları beni kor gibi yakarken sertçe yutkundum. Gözlerimin dolduğuna emindim. Büyük bir komploya düşmüştüm. Gözlerimi iğrenerek Baran'a çevirdim. Yüzünde beli belirsiz bir sırıtışla bana bakıyordu. Hadsiz köpek!

"Allah senin belanı versin." Sessiz fısıltısıma güldü.

Melih birkaç adımda yanımıza geldiğinde herşeye hazır bir şekilde bekledim. Beni kim bilir nasıl olarak görüyordu.

"Doğru mu duyduklarım?" Sorusuyla kapalı gözlerimi açtım. Bana bakan gözlerinde göremediğim ifadeler canımı yaktı.

"Doğru değil desem inanacak mısın?"

Başını yere eğerek iki yana salladı. Bana mı yoksa aklından geçene mi hayır cevabını verdi anlamadım. Dudaklarım titredi, küçük bir çocuğun ruhuma sindiğini hissettim.

"Bana mesaj atan sendin değil mi?" Melih'in, Baran'a bakıp soru sormasıyla iyice kötü oldum.

Korkuyordum ve utanıyor...

Yaptığımız hataların bizi yüksekteceğini söyleyen herkesin o hatadan sonra içimizdeki tedirginlikten, korkudan haberleri var mıydı?

Hatalar çoğu zaman telafi edilmezdi.

Hataların insanı yükseltiği nerede görülmüştü? Nazaran yükselttiği birkaç insan vardır belki ama onlar... Onlar yaptığı hatadan ders çıkaranlar.

Peki yaptığı hatadan ders çıkarmayanlar?

Hatalar... Hatalar...

Dersimi almıştım. Bir kitap uğruna, bir filim uğruna yaptığım bu çılgınlığın neye mal olduğunu anlıyordum.

Kitaplardaki adamlar kitaplardaydı sadece...

Peki Melih?

O vardı. O vardı ve benimleydi. Yaptığım bu hatanın sonucunda onu kaybedersem bir daha kendime gelemezdim.

"Ben attım. Arkadaşının bizi işletmesine artık bir son vermek istedim."

Melih'in tek kaşı havalandı. "Bana mesaj atarak mı?"

"Evet, belki uyarırsınız da bir daha yapmaz! Uslanır belki artık nasıl açsa?"

Aç derken bedenimi süzmesiyle boynunu kütletti Melih.

Ben nasıl bu adama yazmıştım. Ben onunla ileriye gidecektim! Lanet olsun benim kafam neredeydi!

Bu adam kafayı mı yemişti? "Bu yaptığın yanına kalmayacak! Asıl iftira atan sensin! Nişanlı olduğun hâlde bana yazan sensin!"

"Yeter!" Diyerek elini kaldıran Melih'e titreyen göz bebeklerimle baktım.

"Ama," dediğimde bana kısa bir bakış attı, sustum.

"Buraya geldim diye sana inanacağımı mı sandın?" Gözlerim büyüdü. Melih dik başlı bir şekilde Baran'a doğru bir adım attığında Baran'ın gülen yüz ifadesi düşüşe geçti.

"Mesajları okudun," dedi ona karşılık Baran.

Ne?

Mesajları Melih okumuş muydu?