HIDING MY SON TO MY RUTHLESS HUSBAND (COMPLETED)

PROLOGUE

 Amirah POV
             

I'm happy entering our house, I bought him a present. To be specific it's a cake for his birthday.

Sana tanggapin niya ito. Mapakla akong napangiti.

Pwede ba Amira wag ka ng umasa na tatanggapin niya yang regalo mo dahil simula palang sa una ay ayaw na niya sayo.

Arrange marriage lang ang nangyari saamin kaya namn ayaw niya saakin dahil hindi niya ako mahal.

I really accepted that he won't love me, pero yung pagpapamukha saakin na hindi niya ako mahal at hinding-hindi ako mamahalin ay sobrang sakit ang naidudulot saakin.

I really, really love him and I won't give up him not until this feeling fade away. I'm not a robot na kahit anong sabihin niya ay okay lang I'm a human too who can feel hurt. And this hurt turns my heart into broken pieces.

I fixed myself before continuing.

Nagpatuloy parin ako sa paglalakad hanggang marating ko ang sala.

Parang nanigas ang katawan ko dahil sa nadatnan ko. Unti-unti din bumuhos ang luha ko.

My husband is kissing my secretary. I thought he only loves Kara? Kung si Kara matatanggap ko pa kasi siya ang naman ang nauna saamin. Wala naman akong laban doon.

'Siya ang nauna at mahal.'

Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong maramdaman.

"Mga walang hiya kayo!" Malakas kong sigaw habang tuloy-tuloy Ang pagbuhos ng aking mga luha.

Natigilan naman sila at parang gulat na gulat ang sekretarya ko ng makita ako.

Susugurin ko na sana siya nang pigilan ako ng asawa ko.

"Walang hiya ka, pinagkatiwalaan kita tapos ito ang igaganti mo saakin?" Iyak Kong tanong sa sekretarya ko at habang nagpupumiglas sa mahigpit na hawak ng asawa ko.

This is the first time I saw him with other woman except Kara.

"Stop it Amirah!  You don't have any right to be angry!" He said in high tone. Bakas din sakanyang mukha na napipikon na ito.

"Ano bang pinaglalaban mo? Di ba sabi ko hindi kita kayang mahalin!" He said sarcastically.

Doon ako napatigil at lumuluhang humarap sakanya.

'Akala ko kaya niyang matutunang mahalin ako ngunit nagkamali pala ako. Isa pa rin akong basura sa pagtingin niya.'

"Akala ko- Walang karapatan..." I said in a little voice while sobing at kasabay din nito ang pagtango-tango ko.

Wala palang karapatan, edi sana pina-billboard mo! Inis na inis ako at awang-awa sa sarili ko para akong isang tuta na naghihintay na bigyan ng pagkain ng amo.

Mabuti pa ang ibang babae kaya niyang pagtuunan ng pansin samantalang na ako ang asawa kahit isang kusing ay hindi niya mabigyan.

_______________________

Disclaimer: This is work of fiction. Names, characters business, events and incident are the products of author's imagination. Any resemblance to actual person living or dead or actual events is purely coincidental. The photo used in this story isn't mine, credits to the rightful owner.

Plagiarism is a crime.

~Expect grammatical error and typos ahead~