HIDING MY SON TO MY RUTHLESS HUSBAND (COMPLETED)

Chapter 11

Theron POV

I don't know but I have this feeling, kinakabahan ako at parang kung anong may tumutulak saakin na umuwi na ng bahay.

So I decided to go home. Nagpaalam muna ako kay Kara na may importante akong pupuntahan. At first she didn't let me, but I insist. Kaya Wala siyang nagawa.

While I am driving my car I feel so much nervous and I don't know why.. There is something happened that I don't know but I can feel right now.

Nang makarating ako ay agad kong pinark ang kotse ko sa labas ng gate at patakbong pinasok ang bahay. I don't know why I'm acting like this. Para akong may hinahabol pero wala naman.

Kakatok na sana ako ng mapansing nakalock ang pinto. 'Why it is locked?' agad kong kinuha ang spare key saaking bulsa.

Nakapatay lahat ng ilaw. Patakbo kong tinahak ang kwarto niya at umaasang makikita siya. Ngunit nagkamali ako, maayos na kama ang bumungad saakin. Agad kong tinungo ang closet at nanlumong wala na lahat ng kanyang damit. Hindi ko alam pero unti-unting tumulo ang aking mga luha at hindi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman.

"Amirah, why did you leave me." I said, I don't know why I am saying this but I only knew is gusto kong ilabas ang nararamdaman ko.

"I know and you said that you love me , but why did you leave me. Kala ko di mo ako iiwan.." I said.

I'm so stupid! If I only knew that she would leave me after this, sana hindi ko nalang ginawa, ang tanga ko kala ko kahit anong gawin ko ay hindi niya ako iiwan.

Napatingin ako sa envelope na nasa mini table. Dahan-dahan akong lumapit at nanginginig na binuksan ito.

NO...

Hindi ako nagkakamali this is the  annulment paper that I gave her at may pirma na ito. Halo-halo na ang aking nararamdaman ngayon. Napansin ko ang isang di gaanong lalakihang papel na nakaipit doon. Agad ko itong tiningnan. It was color blue, light blue, a scented paper.

  Hi Theron,

           Alam kong sa oras na mabasa mo itong liham ko ay wala na ako. Masakit man saaking iwan ka ngunit ito ang kagustuhan mo... at makakapagpasaya sayo. Sorry... dahil ngayon ko lang napagtanto na hindi mo talaga ako kailangan. Sorry din sa tatlong taon na pagsira ko sa buhay mo. Natupad man natin isang pangako natin sa isat-isa  noon na balang araw ay magpapakasal tayo ngunit hindi yung maging masaya tayo... siguro hindi mo na naalala, kahit nga ako nalimutan ko na rin yon, sadyang bumalik na ang ala-ala ko noon simula maaksidente ako. Anyway... matagal na yon at mga bata pa lang tayo noon kaya alam kong nagbago na ang pagtingin mo saakin, ni hindi mo nga ako makilala, pero okay lang walang kaso saakin. Magiging masaya ka na ngayon dahil malaya na kayong dalawa. Hindi na ako hahadlang at ako na ang kusang lalayo. Nangangako ako na hinding-hindi na ako magpapakita sayo. Now I will set you free. Happy anniversary for the last time hon, I wish that you are happy now, your wish is my command and for the last time again I am sorry.
  
                                          Love,
                                  Amirah Louise

'Louise'
'Louise'
'Louise'

Paulit ulit na pumasok saaking isipan. 'Hindi ko alam... Lalong bumuhos ang aking mga luha. Sorry hindi ko alam, hindi ko alam... hindi kita nakilala ang tanga ko sa part na hindi ko manlang alam ang pangalawa mong pangalan. Akala ko iniwan mo ako noon at pinaasa lang sa wala dahil bigla ka nalang nawala... yon pala may nangyari sayo... bakit hindi ko alam?

" I didn't know, I'm really really sorry Amirah." I cried a lot but I don't care. I was really hurt right now. And there is a lot of questions pop in my mind.

'I don't know what to do now but I'm will assure that I will find you.'

__
Thanks for supporting my story. My Facebook account is Itzme Enrile and if you have time, you can add me and be my friend :)