Roses And Melody (Under Revision)

Chapter 6

Kaiden's POV:

I'm looking at my Stella a few meters away. She's busy sorting some papers.

A glimpse of a smile showed on my face when she frowned.

Damn it! Why the hell is she acting so cute?

She's always frowning and is a short-tempered woman.

That's why I was surprised to hear her laugh while we were eating dinner, and what makes me even happier is that I'm the reason behind it.

Gusto ko pa siyang makilala maliban sa mga simpleng bagay na alam ko tungkol sa kanya. Kaya napagdesisyonan ko na kung makukumbinse ko siyang magtrabaho sa kompanya ko, mas madadalian ako.

Kahit gumawa siya ng mga bagay na pwedeng magpaalis sa kanya rito sa kompanya ay hindi ko siya tatanggalin. Kahit pa nga pasabungin niya itong buong kompanya ay ayos lang sa akin, basta gusto ko na manatili siya kung saan ko siya makikita.

Ayoko na ulit siyang mawala sa paningin ko.

Natatakot akong taon nanaman ang bibilangin para lang makita ko siya. To fuck with hell if that will ever happen again.

Kanina totoong binabantayan ko ang bawat kilos niya, lagi ko siyang pinagmamasdan sa CCTV footage. Nagpapadala rin ako ng mga guard na pwedeng magbantay sa kanya dahil sa natatakot akong mapahamak siya o kaya naman mawala ulit.

I know, it was kinda creepy and a not so good action but it's the only way so I'll be assured.

Kahit pa alam kong kaya niyang bantayan ang kanyang sarili. It's just I'm scared that something might happen to her.

Kahapon nga nung nagbalita iyong inutusan kong magbantay sa kanya na nadamay daw siya sa gulo ay tumawag ako agad sa principal ng iskwelahan para masiguradong ayos lang siya.

And the man who made the wound on Stella's cheek, I have deported him to another country, and he will never be able to return here to the Philippines again.

Sinabihan ko na lang ang principal na si Maisie na gumawa ng dahilan para hindi na magtaka pa si Aryka.

Sumandal ako sa swivel chair at tumingala sa kisame. Hindi ko alam kung bakit ako nagkakaganito, simula ng makilala ko siya ay unti-unting nagbabago ang pananaw ko.

Ni minsan ay hindi ako nagkaroon ng pakialam sa buhay ng iba, hindi nga ako gumagawa ng effort para lang sa babae. I was minding my own business until the day I met her, that nigh– No. That day.

Hindi pa ako nagkaganito ni minsan sa isang babae. Is this what you call 'love'?

My Mom said it was called "love at first sight." Pero hindi naman ako naniniwala doon.

She is different. She is different in everything than other girls.

And I love how unique she is.

I heard a ring from my phone. Surely this is Theodore.

Hindi ako ang unang sumagot bagkus ay hinintay ko siya.

"Sup, Accardi nasaan kana? Hindi ba dapat susunduin mo ako ngayon?"

"I forgot about that. Get home in your own bastard, I'm busy."

"What the hell man? You Kaiden hindi ka pa rin nagbabago ayaw mo bang makita ang kaibigan mo?"

"I'd rather die."

"You're so mean bro, but fine, I will let this slide since you answered my call. Mag dideretso ako diyan dah-"