GUZELIM| Yarı Texting

33

Uzun zamandir bana yazmıyordu ve inanır misiniz? Yokluğu çok belli oluyordu.

Bugün 27. Gündü

Ve ne bileyim hâlâ bir tarafım yazmasını bekliyordu.

Havalar baya düzelmişti. Kimse evde kalmak istemiyor, sürekli dışarı çıkıyorlardı. Evet, bizde öyleydik. Eylül ile aramız düzelmişti. Onlar hâlâ beraberlerdi ve artık bu benim canımı yakmıyordu.

Sanırım alışmıştım. Ve sevmeyi bıtakmıştım.

Otobüs beklerken bana bakan küçük kız çocuğuna bakıp gülümsedim. Yüzünü ekşitip yanındaki çocuğa döndü

Orspu seni

Sinirlenmiştim NOLUYO SANA YAAAA AAAAAAAAAAAAA

neyse

Sinirim geçti

Telefonumu tekrar kontrol ettim

"Sen yazsana" Eylül elindeki çiçeğin yaprağını koparırken mırıldandı

"Ne?" Dedim histerik bir şekilde

"Yazmasını bekliyorsun melisa! Neden o yazsın ki? Engellemedi ya bir kere de sen yaz"

"Olmaz" dedim geri önüme dönerken

"Neden olmaz?!" Dedi sinirle

"Yeter ya! Bir kerecik değer vereni sev ne olur sanki? Ya allahın kırosunu ya da benim manitamı seviyorsun!" Sonuncusunu söylerken kahkaha atmıştı. Kızmıyordu sadece dalga geçiyordu

"Offf hatırlatma!" Dedim yüzümü kapatırken

"İlahi Melisa! Eğer herkesi seven bir şerefsiz olmasan, kıskanırdım!" Dedi gülmeye devam ediyordu

"Ayıp oluyo ama hee!" Dedim, şakadan kızmış gibi yaparken

Evet, haklıydı

Benim kalbim kocamandı, herkes sığardı.

Sonra aklıma bir anda o geldi

KAHRETSİN DAHA ADINI BILE BİLMIYORDUM?!

Otobüse binip tüm camları açtık. Klima bozukmuş, zaten bizdeki şansta ancak bu kadar olur!

Birbirimizi yellerken Eylül bir anda üstüme bir şişe soğuk su döktü.

"AAAAAAAAAA" neyseki otobüs boş sayılırdı. Şoför ve 2-3 yolcu 'napıyo bu mallar?' der gibi baktı.

Amaaannnn

Zaten bir daha bizi görmeyecekler

Yani

Umarım

"SEEEEEELLAAAAAAAMMMMM" annemin yanağından öpüp saçlarını karıştırdım. Her zamanki donuk ifadesiyle bana baktı.

O böyleydi napalım. Belki o da geri bana sarılmazdı ama gece yarısı odama girip, battaniyeyi iyice üstüme çekip, alnımdan öperdi. O böyleydi sevgisini belli edemezdi...

Ama ben onun beni sevdiğini biliyordum ve bu bana yaterdi.

Wifi ye bağlanıp yine mesajları kontrol ettim. Mesaj atmamıştı...

'Sen yazsana'

Eylül ün dediği aklımdan çıkmıyordu.

Ama ya benden vazgeçmişse?

Geri vazgeçip instagrama girdim. Ahu ve Alp'e baktım.

Hâlâ yakınlardı ama bu sefer aralarında farklı bir elektrik var gibiydi. Sanırım bu sefer olacaklardı. Rahat bir nefes aldım

Kerim... Eylül ile olmuştu

Alp... Ahu ile olacaktı

Anonim... Sanırım bir daha yazmayacak

Neden sevdiğim ya da hoşlandığım insanlar hayatımda olmuyordu?

Neyse ya

Nasıl Alp ve Kerim'i unuttuysam Anonim'i de unuturdum. Hem daha adını bile bilmiyordum? Unutmak daha kolay olurdu.

Günlük rutinlerimi tamamladıktan sonra evde bunaldım. Kimseyi çağırasım yoktu. Bizim parkımıza gidecektim.

Saat 5-6 civarıydı ama hava daha kararmıştı.

Yürüdüm

Yürüdüm

Parka vardığımda iyice etrafıma baktım.

Yoktu...

O an hissettiğim şey çok tuhaf bir şeydi

Güneş başıma geçiçekti. Banka oturmak yerine çimenlere oturdum. Daha sonra oturmak yetmedi. Çantamı yastık gibi yapıp kafamın altına koydum. Ve ağacın altına yattım. Ağacın dallarından yüzüme gelen ışıklara karşı elimi siper ettim.

Yanımda bir hışırtı hissettim.

Yanıma yattı. Bir anlık heyecanla kalkıp yanıma baktım.

İnanamıyırdum

Oradaydı!

"Gelmişsin?!" Dedim sırıtmaktan yanaklarım ağrıyordu

"Hiç gitmedim ki..." Dedi yeşil gözleri dolmuştu.

O yatarken bana bakıyordu ben ise onun üstüne doğru eğilmiş bir şekilde oturuyordum.

Dolan gözlerini ellerimle sildim. Eğilerek kulağına doğru "Bir daha asla beni bırakma... Olmuyo, sensiz olmuyor" dedim sesim çatallaşmıştı, boğazım düğümlenmişti.

"Asla..." Dedi. O da aynı benim gibiydi. Başımı boynuna gömmüştüm. Ne o benim yüzümü, ne ben onun yüzünü görüyordum.

Dediğim gibi daha ismini bile bilmiyordum. Ama sanki yıllardır benimleymiş, bir parçammış gibi hissediyordum.

Ona değer veriyordum.

Ve belkide ona sadece değer değil, sevgimi de vermiştim...

EVEETTTTT UPUZUN BİR BÖLÜM KARŞINIZDA

YORUMLARINIZI ALAYIMM

SİZİ SEVİYORUMMMMM

KENDİNİZE İYİ BAKIN