need to hear / mason mount

Gözlerimi Kapatmak İstemiyorum

Mason'dan

Sabah Kai ile evden çıkıp antrenmana gitmiştik. Şimdi ise arabayla eve gidiyordum.

Yolda giderken çilingir de çağırmıştım ki içeri girebileyim.

Bu arada Kai'ye de Liza'ya söylemesini rica etmiştim. Sonuçta sadece benim evim değildi.

Vardığımda on dakika daha beklemiştim ki çilingir geldi. O da yirmi beş dakikalık uğraşın sonucunda kapıyı açmıştı.

İçeri girip eşyalarımı kirliye bırakıcaktım ki kirlinin dolduğunu görüp çamaşırları makineye attım ve duşa girdim.

Çıktığımda saçlarımı havluyla kurulayıp üstümü giyinmek için giyinme odasına geçtim.

Altıma mavi bir şort giyip üstüne de beyaz bir tişört giydim.

Aşağıya inip mutfağa girdim. Kendime yemek bir şeyler hazırlarken bir yandan da bilgisayardan izleyecek bir şeyler arıyordum.

O sırada Kai'den mesaj gelmişti."Liz eve gelmeyeceğini söyledi. Haber vereyim dedim" diye yazmıştı.

Eve gelmiyor muydu?

Hepsi benim yüzündendi. Dün gece her şeyi bok etmiştim.

Yemeği hızlı bir şekilde yiyip Liza'nın resim odasına gittim. Aynı zamanda tüm kitaplığı da buradaydı.

Gözüme kestirdiğim bir kaç kitabı çıkarıp kenarıya koydum ve altı çizili sözleri incelemeye başladım.

Hepsine bakarken onları neden çizmiş olabileceğini düşünüyordum.

Sonra kalkıp öteki gece yaptığımız resime baktım. Kalkıp karşısına oturdum.

Tek tek her noktası özeldi resimin. Belki de bu resmi tabloya çıkarmazdı.

Balkona gidip oturdum. 2 gün sonra sezonun son maçı vardı ve tam odaklanamamıştım.

Bir süre oturduktan sonra içeri yatağa gittim.

Tavanı izlerken bir yandan da eve ne zaman döneceğini düşünüyordum. Bunları düşünürken uyuya kalmıştım.

Liza'dan

Gece uyku tutmadı. Kabus gibi yapışmıştı söyledikleri aklıma.

Odanın içindeki camı açıp yanına oturdum. Hem dışarıyı izliyor hem de onu düşünüyordum, olanları.

Çok ağır gelmeye başlamıştı. Yalnız kalınca iyice doluşmuştu düşünceler.

Şu an sadece uyumak istiyordum. Düşünürsem, düşünürsem kalbim acıyordu.

Söyledikleri kulağımda çınlıyordu. Her kelimesi, ağzından çıkış anı gözlerimi kapattığım anda aklıma geliyordu.

Ayağa kalkıp mutfağa indim. Bir bardak su içmek iyi gelirdi büyük ihtimalle.

En büyük bardağı bulup soğuk suyla doldurdum. Bir yandan da salona geçiyordum.

Koltuğa oturup suyu kafama diktim. Kafamı arkaya koyduğumda aynı şeyin olmaması için kafamı sıkıyordum.

Koltuğa uzanıp ağlamaya başladım. Artık acıdan başka hiçbir şey vermiyordu. Orada ağlarken uyuya kalmıştım.

Uyandığımda üstümde ince bir pike vardı. Kafamın altında da yastık.

Koltuktan kalktığımda başım çok ağrıyordu. Mutfağa gidip dolaplara ağrı kesici aradım.

Bulduğum ilk ağrı kesiciyi içip banyoya gittim. Elimi yüzümü yıkayıp tekrar salona geçtim.

Etrafta telefonuma bakınırken mutfakta bangonun üzerinde şarja takılmıştı.

Üstüne de Soph mot yapıştırmıştı.
"Kai ile beraber çıktım. Evde bir kaç eksik var onları alıp dönerim" yazmıştı.

Telefonumu şarjdan çıkarıp İnstagram'a girdim. Gelen onca yorumu okumaya çok çekiniyordum.

Bunu kendime yapmanın haksızlık olucağını düşünüp telefonu kapattım.

Burada hiç eşyam yoktu. Ama anahtarım da olmadığı için Madon'ın evde olduğu bir zaman gitmem gerekiyordu.

Öfleyerek Soph'un dolabına gittim. Hava bugün kapalı ve soğuktu. Üstüme bir ceket alıp geri indim.

Bu sırada Soph eve giriyordu.

_Daha dün o kadar şey aldın, ne eksikti acaba?
_Onların hepsi abur cuburdu ki. Sebze aldım marketten. Yumurta süt falan işte Liz, dedi yorulmuş bir ifadeyle.

Kafamı oyalayacağını düşünerek gidip bazı torbaları elinden aldım.

Mutfağa girdiğimizde o aldıklarını yerleştirirken ben ise kahvaltı hazırlamakla meşguldüm.

Berbaer kahvaltı hazırladıktan sonra geri kalan zamanınızı yani Kai gelene kadar dünkü gibi geçirdik.

Bu sefer bir diziye başlamıştık. Kafamı başka şeylere yormak iyi geliyordu.

Kai bugün eve gelmeyecekti. Yarın maçları olduğu için bu akşam tesislerde kalmaları gerekiyordu.

_Yarın son maç diye ben maça gideceğim. Sen ne yaparsın, diye soru yöneltmişti.

Aslında bu aklıma hiç gelmemişti. Gidersem ne olacaktı? Gitmemin ne anlamı vardı?

_Bence gelsen ve senşn orada olduğunu bilmezse hiçbir şey olmaz.

Ben cevap vermeyince bana dönüp "Onu hala sevdiğini, onun da hala seni sevdiğimi biliyoruz Liz. Söyledikleri boktan bile olsa Mase oraya çıktığımda ilk seni arayacaktır gözleri. Hep vöyle değil miydi?

Haklıydı. O kadar haklıydı ki. Ben gitmek istiyordum biliyorum. Ama içimdeki o ses o geceyi unutamıyordu. Önceki gece beni sakinleştiren adamla bana bağıran o adamın aynı olduğuna inanamıyordu.

_Sen yarına kadar düşün. Sonuçta futbolcu yakını girişlerimiz var. Yani Mason kaldırırsa bile Kai'den girersin. Ki kaldırdığını düşünmüyorum.

O gece biraz daha oturup başka şeyler hakkımda konuşmuştuk. Yaptığımızda saat ikiye geliyordu.

Yatağa giderken Doph varken kafamı o kadar yormadığımı anladım. İyi geliyordu bana. Bu yüzden en yakın arkadaşımdı.

Sabah uyandığımda telefonu alıp saate baktım. Saat bire gelmek üzereydi. Bu kadar saat uyumuş muydum?

Büyük ihtimalle son günlerde çektiğim uykusuzluk yüzünden olmalıydı. Her yerim şişmiş olmalıydı.

Gidip Soph'a baktığımda uyanmamıştı. Gidip dolaptan kendime temiz bir bornoz çıkarıp banyoya girdim.

Banyo yaparken kendime güzel bir müzik açıp karışık çalmaya açtım

Liste
1- Diet Mountain Dew - Lana Del Rey
2. Reflections - The Neighbourhood
3. Fear of the Water - SYML
4. Sirens - Tom Odel
5. I THINK I'M LOST AGAİN - Chase Atlantic

Güzel bir duş aldıktan sonra bornoza sarınıp Soph'u uyandırmaya gittim. Bu sırada elimdeki telefondan müzik çalmaya hala devam ediyordu.

Soph sakince kalkarken bana ilk sorduğu şey saat olmuştu. Bir buçuk olduğunu söylediğimde gözleri fal taşı gibi açılmıştı ve bana ilk söylediği şeyler "Maç saat dörtte olmuştu.

O hemen duşa girdiğinde ben de altıma dolabında bir eşofman ile bir tişört çıkarmıştım. Bugün düne göre daha sıcak bir havaydı.

O duştan çıktışında saat iki olmuştu. Bana bakıp "Sen gelicek misin?" diye sordu.

Ben de kafa salladım. Kararı vermiştim. Maça gidiyordum