Crime Scene - KookMin

Bölüm 15; Yoğun Duygular

Huhuuuu yine ben geldim eheh. Sınır geçmese ne yazar, ben ne yapıp edip sizlerden enerji ve kendimdende ilham alıp buraya geliyorum yani beni sevin ehehe

+60 oy sınır ve +150 yorum sınırı. Azıcık azıcık oyları arttırmaya başlayacağım haberiniz olsun. Umarım sınırları geçersiniz!

Ve 3K okunma için çok teşekkür ederim umarım daha fazla büyürüzzzz! 💖
🗡

Jungkook'un evine gitmiş üçlü koltuklarından birine otururken ayrı olan mutfaktan dışarı gelip açık olan kapıdan elinde bir içecekle yanıma ulaşıp üçlü koltuğun yan tarafında kalan tekli koltuğa otururken sessizce kendime gelmemi beklemiştik.

İçeceğimden bir yudum alıp nefes alıp vermeye çalıştım ama boğazımda koca bir yumruk oturmuştu sanki. İçemiyor, nefes alamıyor ve konuşursam ağlayacak gibi hissediyordum.

Jungkook'u aradığımda ses tonumdaki çaresizliği duymuş ve hemen bana nerede olduğumu sormuştu. Evinin önünde beklediğimi söylediğimde ise birkaç dakika içinde üstünde eşofmanı ve tişörtüyle beni evine sokmuştu. 10 katlı apartmanda dairesi 6. kattaydı ve bu yüzden dairesine birkaç dakika içinde ulaşmıştık. Burada olduğumdan beri iki saate yakın zaman geçmişti ama tek bir şey konuşacak cesareti bulamamıştım.

"Ne olduğunu anlatmak ister misin?" dediğinde ses tonundaki naziklik benim yutkunmama ama başarısız olmama neden olduğunda sızlanmak istedim ama bunu yapamazdım. Bu yüzden sesim titrese bile sonunda ona cevap vermeye çalıştım.

"Ben... eve gittiğimde kapım açıktı. Hırsız girdiğini düşünüp içeriye girdim." dediğimde Jungkook'un sert bakışlarıyla karşılaştım sanki az önce anlatmam için nazik davranan o değil gibiydi.

"Böyle durumlarda her ne kadar polis olsan bile polisi araman gerektiğini düşünmen lazımdı." dediğinde bakışlarımı birleştirdiğim ellerime indirip onun sözlerine cevap vermeyi göze alamadan devam ettim diyeceğim şeylere. Çünkü buna cevap verip eve hırsız değilde seri katilin girdiğini söylediğim an az önce sinirlendiği şeye ondan daha çok sinirlenecekti.

"Eve hırsız girmemiş Jungkook, eve aradığımız seri katil girmiş ve bana not bırakmış. Evimi, ne yaptığımı, nerede yaşadığımı,kimlerle muhattap olduğumu biliyor ama yine de bana bir şey yapmıyor. Onunla çok ilgilendiğim için benim peşimde olduğunu söyledi. Benimle resmen oyun oynuyor." dediğimde sesim sonlara doğru yüksek çıkmıştı.

Bu çıkışımla birlikte sinirleneceğini tahmin ettiğim bedenin göz ucuyla oturduğu yerden kalktığını görünce bakışlarımı ona doğrultup ne yaptığını anlamaya çalışır bir şekilde ona baktım. Birleştirdiğim ellerimi iki eli arasına alıp sıcak avuç içleriyle endişeli halim yüzünden üşüyen ellerimi ısıttığında yumuşayan bakışlarıyla tam olarak gözlerimin içine baktığını gördüm.

"Tamam, anlıyorum seni Jimin-ah. Senden ilk önce sakin olmanı istiyorum. İlk önce seni takip eden birisi olduğu kesin o yüzden sadece birkaç dakika bekle ve sonra polisi arayıp birlikte evine gideceğiz. İpucu bulduğumuzda kesinlikle yakalanacak. Sadece söyle bana el yazısı daha önce yazılan el yazılarına benziyor muydu?" dediğinde başımı iki yana sallarken konuşmaya başladım.

Cebimdeki kağıt parçasını onun bu sözlerinden sonra hisseder gibi olduğumda çok geçmeden titreyen sesimle ona cevap verdim ellerimi iri ellerinin arasından çekmeden. Sanki ellerimi çektiğim anda var olan azıcık güvenimde yok olup gidecekmiş gibi hissediyordum.

"Hayır, bu sefer ki el yazısı Hoseok-ssi'nin el yazısından daha anlaşılırdı yazış şekli tuhaftı ama güzeldi diğerlerine benzemiyordu." dediğimde Jungkook başını sallayıp oturduğu yerden aniden ayağa kalkarken ellerimi bırakması bende boşluk hissi yarattığında bunu düşünmemeye çalışıp elimi cebime attım ve küçük not kağıdını önümdeki orta boy sehpaya koyup kulağında duran telefonu, karşısındaki kişiyle sinirle konuşmasına şahit olmuştum. Kaşları çatılmış, bakışları sinirli bir şekilde duvara bakarken hareketlerim onun dikkatini çekmiş gibi çatılmış kaşlarıyla ilk önce bana daha sonra da küçük not kağıdına çevirdiğinde ellerim hâlâ titremeye devam ediyordu.