PT [ 12 ]

192 31 3
                                    


( Zaw )

ဂ်ဲနိုဆီက ပုံမွန္နဲ႔မတူတဲ့ စကားၾကားရတာမို႔ တာရိုကေတာ့
အဆင္မေျပျဖစ္ေနပုံပင္

"တာရို သြားမယ္ ကြၽင့္ျပန္လာၿပီတဲ့ "

"...."

"တာရို တာရို"

"ဗ်ာ"

"သြားမယ္လို႔"

"ဟုတ္ကဲ့"

ခ်န္းေလးကလည္း ျပင္ဆင္ၿပီး လိုက္ခဲ့ေတာ့သည္ အရင္
ကေလာက္ေတာ့ မခံစားရေတာ့တာမို႔ ခ်န္းေလးတုန္လႈပ္
မေနေတာ့ပါ အခုသူက ဂ်ယ္မင္းအနားမွာရွိေနၿပီေလ

~ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ခင္ဗ်ားလည္းေပ်ာ္ေနတယ္ ခင္ဗ်ား
ခ်စ္တဲ့သူလည္းေပ်ာ္ေနတာဘဲေလ ကြၽန္ေတာ္ေနာက္
ဆုတ္လိုက္ရုံဘဲေပါ့~

~ဒါေပမဲ့ ဆက္ေတာ့ခ်စ္ေနပါရေစ~

အတတ္နိုင္ဆုံးျပဳံးလိုက္ၿပီး တာရိုတို႔ ဂ်ယ္မင္းတို႔နဲ႔အတူ
႐ြမ္ကြၽင့္နဲ႔ေတြ႕ဖို႔ ထြက္ခဲ့ၾကသည္

"ဂ်ယ္မင္းနီ"

"ကြၽင့္"

ေတြ႕တာနဲ႔ေပြ႕ဖက္လိုက္တဲ့ အတြဲေၾကာင့္ ရင္ေတြကြဲမ
တတ္နာက်င္ရေပမဲ့ ကိုယ္ဟာပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရွိသူမို႔ ေငးေန
ရုံဘဲတတ္နိုင္သည္

"ခ်န္းေလး ျပန္ေရာက္လာၿပီလား"

"ဟုတ္ကဲ့"

"အရမ္းေခ်ာလာတာဘဲ"

အျပဳံးေလးနဲ႔ ျပန္တုံ႔ျပန္လိုက္ရသည္

စကားေျပာေနၾကစဥ္ ဖုန္းလာတာေၾကာင့္ ႐ြမ္ကြၽင့္ဖုန္း
ကိုင္လိုက္တဲ့အခါ

"႐ြမ္ကြၽင့္ မင္းေျပာေနာ္ မဟုတ္ရင္ငါကိုယ္တိုင္ေျပာမွာ
မင္းအဖိုးနဲ႔ေျပာလိုက္ရင္ မင္းအဖိုးေရွာ႔ခ္ရသြားလိမ့္မယ္
ေနာ္ ႐ြမ္ကြၽင့္"

ဖုန္းခ်ပစ္လိုက္ၿပီး ႐ြမ္ကြၽင့္ဟန္မေဆာင္နိုင္စြာ မ်က္နွာ
ပ်က္မိသည္

တစ္ဖက္က ယန္ယန္ကေရာ မေကာင္းတဲ့သူလို႔ထင္ေန
လား မဟုတ္ပါဘူး အခ်စ္အတြက္လူဆိုး ျဖစ္သြားခဲ့ရုံ
ေလးပါဘဲ

လူေတြက ခ်စ္ၾကၿပီဆိုရင္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ၾကတာ သဘာဝ
ဘဲေလ ကိုယ္ခ်စ္ေနတဲ့သူကို ကိုယ္ဘဲပိုင္ခ်င္တာေပါ့
အတၲေနွာတဲ့ အခ်စ္ဆိုေပမဲ့ သူတို႔လည္း နွလုံးသားနဲ႔မို႔
ရက္စက္တတ္သြားတာဘဲရွိတယ္

အခ်စ္ဆိုသည္မွာ... { အချစ်ဆိုသည်မှာ ...}Where stories live. Discover now