( Zaw )
အစည္းအေဝးၿပီးေတာ့ တာရိုကရွိမေနေတာ့ မိုးကလည္း
႐ြာလာတာမို႔ ဂ်ယ္မင္းအျပင္မထြက္ဘဲ မိုးစဲသြားေအာင္
ရပ္ေစာင့္ေနမိသည္
တျခားသူေတြက အတြင္းေရးမွဴ းေတြ ဒရိုင္ဘာေတြက
ထီးေလးမိုးၿပီး ေခၚသြားေပမဲ့ သူ႔ဒရိုင္ဘာကေတာ့ဘယ္
သြားမွန္းမသိသလို သူ႔တြက္ အတြင္းေရးမွဴ းကလည္း
ရွိမေနပါ တာရိုက ရိုးရိုးဒရိုင္ဘာဘဲမို႔
ဗိုက္ကလည္းဆာေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း မိုးကမတိတ္ေသး
ေျပးထြက္လိုက္ရင္ေကာင္းမလားဆိုၿပီး ေတြးမိျပန္ေတာ့
လည္း သူကမန္ေနဂ်ာမို႔ အေနအထားပ်က္လို႔လည္းမ
ျဖစ္ေသး
"ငါ့ဘဝကလည္းကြာ"
သနားစရာ ဂ်ယ္မင္းက သူ႔ဘဝသူညည္းေနမိသည္
"အတူသြားရေအာင္ေလ"
ရင္းနွီးေနတဲ့ အသံေပမဲ့ ဂ်ယ္မင္းလွည့္မၾကည့္ျဖစ္ေသး
သူ႔မွတ္ညဏ္ေတြကို ျပန္ေခၚေနရသည္ ဒါက သူရင္းနွီးေန
တဲ့အသံဘဲမို႔ ေဘးမွာမတ္တပ္လာဝင္ရပ္တဲ့ ေကာင္ေလး
က သုနဲ႔အရပ္က သိပ္မကြာ
လွည့္ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့
"ဟယ္..ဟယ္ခ်န္း ခ်န္းေလးလား"
"ခ်က္ခ်င္းမမွတ္မိဘူးဘဲ"
အနည္းငယ္ေျပာင္းလဲ သြားတဲ့ရုပ္ရည္ေလးနဲ႔ ျမင့္လာတဲ့
အရပ္အေမာင္းေတြက ခ်က္ျခင္းမွတ္မိစရာမရွိ
အသံေသးေသးေလးကေန ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အသံေလး
ရင္ခြင္မွီအရပ္ေလးကေန ျမင့္လာတဲ့ အရပ္ေလး ညစ္
တီးညစ္ပတ္ေလးေနလာခဲ့ေပမဲ့ အခုသန္႔ျပန္႔တဲ့ ရုပ္ရည္
ေလး ဘယ္လိုေတာင္ေျပာင္းလဲသြားပါလိမ့္
စဥ္းစားၾကည့္ၿပီးမွ တာရိုလည္း ေျပာင္းလဲသြားတာမို႔ ဂ်ယ္
မင္း အခုမွသိၿပီျဖစ္သည္
"ဟာ...မင္းကလည္း ေခ်ာလာလိုက္တာ"
"အကိုေလးေလာက္ေခ်ာမလား အကိုေလးကသာ အရင္
ကလိုဘဲ ေခ်ာေနတုန္း"
ဆံပင္ေတြသပ္တင္ထားတဲ့ ဂ်ယ္မင္းကၾကည့္ေကာင္းေန
တာေတာ့အမွန္ပင္
ဆံပင္ေလးေတြ နဖူးေရွ႕ဝဲေနတဲ့ ဟယ္ခ်န္းကလည္း အရင္
ကထက္ပိုၿပီး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာလည္းအမွန္ပင္
YOU ARE READING
အခ်စ္ဆိုသည္မွာ... { အချစ်ဆိုသည်မှာ ...}
Fanfictionအခ်စ္ဆိုသည္မွာ မေခၚဘဲေရာက္လာသလို အခ်စ္ဆိုသည္မွာ မနွင္ဘဲထြက္သြားတာမ်ိဳး လူသားတိုင္းရဲ႕ နွလုံးသားရွင္သန္ရာသည္က အခ်စ္... (NCT 00 line) [ Hyuckmin ] [ Renmin ] (U+Z) အချစ်ဆိုသည်မှာ မခေါ်ဘဲရောက်လာသလို အချစ်ဆိုသည်မှာ မနှင်ဘဲထွက်သွာ...
