PT [ 19 ] The End

509 32 0
                                    


( Zaw )

မိုးတဖြဲဖြဲ ႐ြာေနေပမဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕
ေျခလွမ္းေတြကေတာ့ ခိုနားရာမဲ့ ထြက္ေျပးေနဆဲ
ခိုနားရာသစ္ပင္ၿပိဳလဲ သြားတဲ့အခါ ငွက္ငယ္ေလး
ဟာမိုးေရထဲမွာ ရုန္းကန္ေနရရွာတယ္

ရပ္တန္႔လိုက္မိတဲ့ ေျခတစ္စုံနဲ႔အတူ အေရွ႕မွာရွိ
ေနတာက မွတ္တိုင္ေလးတစ္ခု တစ္နည္းအားျဖင့္
အုတ္ဂူေလး

အမည္နာမအားျဖင့္ နာဂ်ယ္မင္း

"ဂ်ယ္မင္းနီ ကြၽန္ေတာ္လာၿပီေနာ္"

ဒူးေလးေထာင္ကာ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး မွတ္တိုင္ေလးေပၚ မွီ
ခိုေနတဲ့ ငွက္ငယ္ေလးဟာ မ်က္ရည္မ်ားစြာနဲ႔

"ဂ်ယ္မင္းနီ အိပ္ေနတာဘဲ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေနာ္"

အငိုမ်က္လုံးအျပဳံးမ်က္နွာေလးက ေကာင္ငယ္ေလးက
စြန္႔ခြာသြားၿပီျဖစ္တဲ့ သူခ်စ္ရတဲ့သူကို ဒီတိုင္းေလးေမွး
စက္ခိုင္းေနသည္

"ဟာ ဒီမိုးေတြကလည္း မ႐ြာပါနဲ႔ ဂ်ယ္မင္းအိပ္ေနတယ္
နိုးသြားလိမ့္မယ္ ဂ်ယ္မင္းနီ ခ်မ္းေနလားဟင္ ကြၽန္ေတာ္
ဖက္ထားေပးမယ္ေနာ္ ကြၽန္ေတာ္ကမိုးေရစိုေနေပမဲ့ ရင္
ခြင္ကေတာ့ ဂ်ယ္မင္းအတြက္ေႏြးပါေသးတယ္"

ဖြဖြေလးဖက္လိုက္တာနဲ႔ မိုးကသဲႀကီးမဲႀကီး႐ြာလာေတာ့သည္

"ဘာလို႔ စကားနားမေထာင္တာလဲ"

မ်က္လုံးေလးမွိတ္ၿပီး ခ်စ္ရသူရဲ႕ ရင္ခြင္ကိုတမ္းတမိတဲ့
အခါ ဟိုအရင္က မွတ္မိေနခဲ့တဲ့ သံစဥ္တစ္ခ်ိဳ႕က နား
ထဲဝင္ေရာက္လာသလို

🎼မိုးတိမ္ေတြ မဲနက္ရိပ္နဲ႔ အာကာျပင္မွာထင္ျခယ္
လ်ွပ္ႏြယ္လ်ွပ္ပန္းငွက္မ်ားရဲ႕ ေအာ္ျမည္သံတို႔ေၾကာက္
စဖြယ္ မင္းဟိုတစ္ခါ ေျပာဖူးခဲ့တဲ့ ဒဏၵာရီေလးရွိတယ္
မိုးခ်ိန္းရင္ မင္းရဲ႕ရင္မွာ ေၾကာက္စိတ္ေတြ၀င္မိတယ္
ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ရင္မွာပူပင္လာတယ္
အခုဆိုရင္ မင္းေလးတစ္ေယာက္ ခ်မ္းေနရွာေရာေတာ့
မယ္ ထိုစဥ္မွာမင္းပုန္းစရာ ကိုယ့္ရင္ခြင္ေလးေႏြးေအာင္
ခ်စ္သူဆီ ထီးေလးယူလို႔ ေျပးကာေနမိေတာ့တယ္🎼

အခ်စ္ဆိုသည္မွာ... { အချစ်ဆိုသည်မှာ ...}Where stories live. Discover now