နတ်ဆိုးတစ်ကောင်အားပင့်ဖိတ်မိခြင်း[Ongoing]

<4>

(Zawgyi)

<4>
(နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္အားပင့္ဖိတ္မိျခင္း)

အမ်ိဳးသမီးႀကီး၏လက္ကခ်က္ခ်င္းပင္ ျပန္႐ုတ္သြား
သည္မွာ အေစာတလ်င္နိုင္လြန္းေသာေၾကာင့္ ခြန္းပင္
လန႔္သြားရသည္။

သူမကပ်က္ယြင္းသြားေသာအမူအရာကို ခ်က္ခ်င္းပင္
ထိန္းလိုက္ကာ သူမ၏မီးစေလာင္ကြၽမ္းသလို ပူေလာင္
သြားေသာ လက္ေခ်ာင္းထိပ္မ်ားကိုပြတ္လိုက္၏။

"ဒီေန႕ေတာ့ဒီေလာက္ပါဘဲ။ ေဒၚေလးနည္းနည္းပင္ပန္း
လာလို႔။ သိတဲ့အတိုင္း အသက္ကရလာေတာ့ အပင္ပန္း
သိပ္မခံနိုင္ေတာ့ဘူး။ ကေလးတို႔နဲ႕ေတြ႕ဆုံခြင့္ရတာ
ဝမ္းသာပါတယ္"

သူမကခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ၿပဳံးျပလာ၏။အေတြ႕ႀကဳံမ်ားေသာ သူမ၏အမူအရာကပိရိလြန္းေသာေၾကာင့္ ခြန္းတို႔
အကုန္လုံး သတိပင္မထားမိၾကေခ်။

အေစာကအထိတ္တလန႔္ျဖစ္သြားေသာ သူမ၏အမူ
အရာကိုလည္း မ်က္စိမွားသည္ဟုသာေတြးလိုက္ၾက
သည္။ သူမ၏လႈပ္ရွားမႈကင္းမဲ့ေနေသာ မ်က္စံမ်ားက
ခြန္းဘက္ကိုေ႐ြ႕လာသည္။

"ကေလးနာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ"

"ကြၽန္ေတာ့္နာမည္မိန႔္ခြန္းေစသာပါ ေဒၚေလး"

သူမကေခါင္းၿငိမ့္၏။ သူမေရွ႕စားပြဲခုံ၏ အံဆြဲေလးထဲမွ
အနီေရာင္ႀကိဳးေလးကို ထုတ္လိုက္ကာ ခြန္း လက္ကို
​ေတာင္းယူၿပီး သူမကိုယ္တိုင္ပတ္ေပးသည္။သူမကေျပာ
လာသည္။

"ဒါေလးကိုအၿမဲပတ္ထားေနာ္ ကေလး..အႏၲရာယ္ကင္း
​ေစလိမ့္မယ္"

သူမ၏အသံကေႏြးေထြးေသာ္လည္း စိုးရိမ္မႈတစုံ
တရာလည္းေရာေႏွာေနေသာေၾကာင့္ ခြန္း နားမလည္
နိုင္ျဖစ္သြားရ၏။ သူမကဘာကိုစိတ္ပူေနတာလဲ။

ခြန္းႀကိဳးနီေလးကိုၾကည့္လိုက္ကာသူမကို ေက်းဇူးတင္
စကားေျပာလိုက္ေတာ့ သူမကခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အၿပဳံးတစ္ခု
ျဖင့္ေခါင္းၿငိမ့္ျပလာ၏။

"အခ်ိန္လည္းမေစာေတာ့ဘူး ကေလးတို႔ကျပန္ရဦးမွာ
ဆိုေတာ့သြားၾကေတာ့။ လမ္းခရီး ေျဖာင့္ျဖဴးပါေစကြယ္"

ခြန္းတို႔အကုန္လုံး သူမကိုႏႈတ္ဆက္ကာျပန္ရန္ျပင္
လိုက္ၾကသည္။ ခြန္းတို႔ကားရပ္ထား ေသာေနရာႏွင့္
သူမအိမ္ကျဖတ္လမ္းတစ္ခုရွိတာေၾကာင့္ ကားဆီသို႔
သာတိုက္ရိုက္ျပန္ရန္ျပင္လိုက္ၿပီး လင္းထက္ဘႀကီးကို
​ေတာ့သူတို႔ျပန္ေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဖုန္းဆက္ၿပီးသာ
အေၾကာင္းၾကားလိုက္၏။