Ben Suçsuzum Komiserim | Texting

4.9

"Burçak... Diyorum ki şu çocuğun aramalarına artık cevap mı versen?" dedi Yağmur, Ayaz'ın son yarım saatteki on dördüncü aramasını sessize alırken. Tam o sırada bildirim panelinden 'Vicdanım bana işkence çektiriyor...' içerikli mesajlarını görmüştüm.

"Neden affedecekmişim ya? Burnu sürtsün!" Sinirle onun bu akşam üstü gönderdiği çikolatayı yerken karşımda oturan Selin ve Yağmur birbirlerine baktılar.

"Sence de yeterince çekmedi mi cezasını?"

"Hayır! O beni korkuyor oluşuma rağmen o karanlık, kokuşmuş, rutubetli, demir parmaklıklarla sarılmış bir odada bıraktı! Falakaya yatırsak azdır." Omuz silkerek arkama yaslandım.

"Burçak! Delirtme beni! Senin kapalı alan korkun bile yok ki! Şayet olsa bütün gün odanda tıkılıp kalmazdın. Perdeleri çekip, ışıkları kapatıp üstelik..."

Gözlerimi arkadaşlarıma çevirdim. Ben çok yanlış yapmıştım. Bir insan sizi bu kadar iyi tanımamalıydı. Hayır, işime geldiği gibi hareket bile edemiyordum canım.

Birkaç dakikalık ısrarlarından sonra kabul ettim suçumu. "Ay, tamam. Ne yapayım? O beni sinir etti. Ben de karşılık verdim. Bunun üzerine bir de beni nezarete attı. Susup otursa mıydım?"

"Çocuğun evinin kapısını bile boyamışsın Burçak! Ayakkabılarına ketçap sıkmışsın! Gerçi bunları ruhumuz bile duymadan hallettiğin için seni tebrik ediyorum ama... Değil nezarete atmak, şikayet etse hapse bile atılabilirsin!"

Yağmur annemi aratmayan tavrıyla beni azarlarken Selin bacak bacak üstüne atmış bizi izliyordu. Kaşlarıyla 'Haklı!' der gibi Yağmur'u işaret edince sıkıntılı bir nefes verdim.

"Erkeklik yapıp karşıma çıkınca affederim. Ama o kapalı alan korkumun olmadığını bilmeyecek. Anlaştık mı sonsuza dek en iyi arkadaşlarım?"

Gülümsedim. Yanıma yatan Saciye'nin tüylerini okşamaya başladım.

- - - - - 

Instagram : leyhizal

Instagram Sayfası : leyhizalhikayeleri

Twitter & Tiktok : leyhizal

Yayım Tarihi : 18 Temmuz 2022