BENDEKİ SEN

9.bölüm

Selamlar, kusura bakmayın, uzun bir ara verdim. Ama bir süredir koşuşturma içindeydim, wattpade girmeye fırsatım olmadı.

İnşallah bundan sonra seri olarak yeni bölüm yüklemeyi düşünüyorum. Keyif almanız dileğimle...

Yorum ve oylarınızı bekliyorum, iyi okumalar :)

🍁

Ofis yazılımları sınavı zorlamasa da, hayatın kendini çokça zorladığı bir gerçekti.
Oturduğu süre boyunca bel ve kasık ağrısından öleceğini düşünüyordu genç kız.

Kendini hiç bu kadar hassas ve kırılgan hissettiği başka bir dönem olmamıştı.
Buna rağmen sorulara konsantre olabilmesi, mucize gibi birşeydi.

Dışarı çıkıp temiz havayı soluduğunda rahatlamıştı. Biraz yürüdükten sonra, Demir'i sabah bıraktığı yerde görünce, nedense kendini güvende hissetti.

Gergin bir telefon konuşması yaptığı her halinden belli olan adamın, görüş açısına girince, yüzündeki değişimi fark etmemek için aptal olmak gerekirdi.

Sinirli yüz ifadesi kendini gördüğü anda gevşemiş, sakinleşmişti.

Yanına gidene kadar telefonu kapatıp, kendine doğru yürüdü Demir.

"Nasıl geçti?" diye sorunca, genç kız omuz silkip
"İdare eder. Ama senin telefon konuşman kötü geçmiş belli ki, suratın çok asıktı." dediğinde, Demir ona yaklaşıp nazikçe çenesinden kavrayarak kendine bakmasını sağladı.

"Hâlâ anlayamadın mı? Bana senden başka iyi gelen bişey yok... Artık kötü olan şeyler de umrumda değil."

Araba trafiğe çıkınca Demir Sude'ye bakıp
"Acıktın mı? Birşeyler yemek ister misin?" diye sorunca genç kız
"Acıktım aslında." diyerek ona başını salladı.

"Peki canın özel birşey istiyor mu?" diyen Demir ile Sude tekrar düşündü ama, normal zamanda bayıldığı herşey şuanda ilgisi dışında kalıyordu.

"Açım ama canım hiçbirşey istemiyor." dediğinde Demir gülmemek için kendini tutarken,

"Peki o zaman, sana mutfaktaki hünerlerimi göstermem için bana bir şans vermenin tam zamanı." diyerek Sude'nin cevabını bekledi.

"Demir ben... O eve gelmek istemiyorum artık."

Genç kızın fısıltı gibi çıkan sesiyle Demir ona baktı.

"O evde anıları olan tek kız sensin Sude. Lütfen bu konuyu gündeme getirip de canını sıkma.
Şimdilik erteleyelim, sen toparlanana kadar, bazı şeyler rayına oturana kadar erteleyelim. Ama sana söz veriyorum bütün soru işaretlerini sileceğim kafandan...

Anlaştık mı?

Şimdi söyle bana, bebeğim ve annesi için mutfağa girebilir miyim?" diyerek şirin bir ses tonuyla konuştuğunda Sude ona gülümsedi.

Demir bu gülüşü evet olarak algıladı ve arabanın hızını artırıp evine sürdü.

Eve girdiklerinde genç kızın çekingen halinin tersine, Demir elinden çekiştirip salona getirdi onu.

"Şimdi sen güzelce uzan, dinlen, ben de hemen işe koyuluyorum tamam mı?" derken Sude onun bu ilgisiyle şımaracağını düşündü.

"Tamam canım, dinleneceğim, ama izin ver elimi yüzümü yıkayayım önce." derken alışkanlıkla ağzından çıkan canım kelimesi, Demir'in dikkatinden kaçmamıştı.