*Mon amour* Completed

part 16-->mon salai

Jm pov:

ساعت به وقت توکیو طرفای یک بعد از ظهر بود جیمین شوکه به پاپاش نگاه میکرد...که ازتعریف داستان سفراش برای همه غرق لذت بود.....منظورم از همه ته..کوکی و یونگی و خودش بود...همه هم انگار واقعا لذت میبردن...به غیر جیمین و یونگی...یونگی بخاطر کم خوابی و تهدیدای جیمین مبنی بر رعایت فاصله...و جیمینم بخاطر نداشتن بغل های امن یونگی...

آه...اینجوری نمیشه بزارید از اولش براتون بگم...ماجرا برمیگرده به سه نصفه شب زمانی که تو اغوش نیمه لخت الفای ودکایی کاملا عمیق به خواب رفته بود... که صدای ازار دهنده‌ی در واحدشون اونو از رویای امنش بیرون کشید...

جیمین اول فکر کرد که شاید از سرویس هتله...اما با قطع نشدن سرصدا...فهمید که اینطور نیست، نمیدونست کی میتونه این موقع شب بیست طبقه هتلو بالابیاد و مزاحم خوابش بشه...پس بدون توجه به لباس تنش سمت در رفتو بازش کردو مستقیم داخل اغوش چیزی فرو رفت...و درست ترش کسی هست و شاید دقیق ترش پاپاسو باشه...اون میون بازوهای قویِ مرد در حال له شدن بود... مرد با کولی بازی فراوان که ریشه در دیدن دراماهای زیاد داشت بدجور داشت جیمین رو میچلوند...

پاپاسو: نازارکم....تو چقدر سختی کشیدی...چه قدر برات سخت بود که تنهایی این دردو تحمل کنی...اما نگران نباش...پاپا دیگه کنارته هرکاری که لازم باشه انجام میدم...اون زن ابلیس صفت باید به سزای کاراش برسه...پاپا مراقبته و این همین ثانیه به بعد نیاز نیست که نگران هیچیز باشی...

جیمین:پاننپتن..پنتممت

پاپاسو:جانم...دردونه..

جیمین:اتبتالکاسیش ...عقف

پاپاسو:مینی بیبی چرا همچین حرف میزنی....

یونگی:شاید چون داری خفش میکنی جناب مین..

مین سو با شل کردن دستاش نگاهی به قیافه قرمز شده نوه ش کرد و با نگرانی حالشو پرسید اما به چند ثانیه نرسید که جیمین با بغضو اشک سرشو تو شونش قایم کنه و ازش تشکر کرد.. به هرحال صحنه احساسی بود...البته تا قبل از سین جینای مین سو الفای حقیقی....

مین سو: یونگی چرا پیراهن تنت نیست...

یونگی: شاید چون تازه از خواب بیدار شدم پیرمرد...

مین سو: چرا پسر امگام بوی رایحه تو رو میده...

قیافه شکه جیمین که داخل بغل پاپا بود معلوم نبود اما یونگی ریلکس جواب داد...

یونگی:اون همیشه بوی منو میده..

پاپاسو: چرا مینی باید همیشه بوی تو رو بده...