Stay Wild, Moon Child

Chapter Forty One

Chapter Forty One

"O ano ambagan na tayo! Dali! Patak patak!" sabi ni Chichi habang nasa cafeteria kami at nag lu-lunch. Nag lapag siya ng isang daan sa gitna namin. "Para sa medical bills ni baby Sebbie!"

Naikwento ko na sa kanila ang nangyari kung bakit na late ako ng pasok kanina. At dahil pinangunahan na rin ako ni Seb sa pag i-explain, nalaman na rin nilang lahat na ang pangalan ng pusa ko ay Sebbie.

Ang weird lang na wala ni isang nag tanong kung bakit Sebbie ang pangalan ng pusa ko. Walang kumwestyon o na weirduhan man lang. Maybe I'm just overthinking.

Ay ngayon, nung nasabi kong hindi ko alam saan ako kukuha ng pera na pambayad sa vet ni Sebbie, nag volunteer sina Chichi, LJ, Harold, Seb at Glen na mag ambagan---na agad ko namang kinontra.

"Uy hindi naman kailangan," sabi ko sa kanila at agad kong ibinalik ang isang daan na inabot sa'kin ni Chichi. "Hindi ko naman kayo pwedeng pagastusin para sa pusa ko."

"Ano ba, tanggapin mo na lang," sabi ni Chichi at muling inilapag ang isang daan sa harapan ko. "Hindi naman para sa'yo 'yan, eh. Para kay Sebbie 'yan."

"True!" sabi naman ni LJ at nag lapag siya ng fifty pesos. "Sorry ito lang ang extra money ko. Pero pwede tayong mag part time diyan sa karinderya namin after class para makaipon kung gusto niyo? Sakto kailangan ng tulong ngayon ni Mama."

"O game ako diyan," sabi naman ni Harold at nag bigay rin siya ng pera. Seventy pesos. "Onti lang din extra sa baon ko, pero tulong ako doon sa part time!"

Napangiti ako sa kanila while trying to hold back my tears. Eversince na nangyari yung aksidente ni mommy, inilayo ko na ang sarili ko sa mga tao thinking na okay na akong walang kaibigan, dahil ipapahamak lang naman nila ako, eh. They will demand unreasonable things na ikakapressure ko. Ayoko an ulit maranasan ang bagay na ganoon.

But with this group of people, they've been nothing but supportive to me. Never kong naranasan na kailangan kong patunayan ang worth ko sa kanila.

That's why I feel emotional.

Napayuko ako while trying to contain my tears dahil ayoko na ulit umiyak. Pakiramdam ko ang dami ko nang iniyak kanina habang nasa vet kami.

"Salamat. Babawi talaga ako sa inyo."

"No worries Iris. Just focus on Sebbie," nakangiting sabi ni Harold and I feel my chest tightened kasi nararamdaman ko na naman ang pagkahulog ko sa kanya pero hindi nga pala pwede.

"Oo nga, o eto ambag ko," singit naman bigla ni Seb sabay lapag ng limang daan sa harap ko.

Nagulat naman ako sa halaga na binigay niya.

"Hala ang laki nito Seb!"

"Okay lang. Parang anak ko na rin naman yang si Sebbie," he said with a smirk at halatang nangaasar.

"Pero---" kokontra pa sana ako kaya lang bigla naman nag lapag ng pera si Glenn sa harap ko.

Isang libo.

"Ayan ha kasya na 'yan siguro sa isang araw na confinement ni Sebbie. Ang bubuuin na lang natin yung mga para sa susunod na araw na bills."

I look at Glen in disbelief.

"Huy, okay lang ba talaga 'to? Ang laking halaga na binigay niyo. Mamaya naubos na allowance niyo."

"Hindi yan!" sabi naman ni Seb sabay akbay kay Glen. "Lagi naman may pabaon na lunch ang mama ni Glen tapos hatid sundo na siya eh. Kaya okay na okay lang yan!"