Evermore (Wildest dreams Book 2)

28

Sara's POV

"Baby M.. I'm so excited to see your dad.. miss na miss na ni mommy si daddy mo.."

I said while holding my tummy as I was sitting in the airplane. I missed my mahal so much.. Simula ng magkabalikan kami, ngayon lang ulit kami nagkahiwalay ng matagal.

" Mahal... As soon as I get back, magpakasal na tayo agad ha.. kahit dito nalang sa Pilipinas. Kahit tayo lang.. At this point, I'm willing to marry you kahit sa baranggay pa yan"

I said to myself while I was smiling.

I patiently waited as the plane flew and made its way to Manila.

Di pa ako nag di dinner. Sa sobrang excitement ko, I thought na sa bahay nalang namin ni Bong mag dinner.

" Magluluto ako ng Kare kare for us Baby... Dahil good baby ikaw, papatikim ni mommy sayo ang favorite namin ni daddy mo. "

Ang saya ko. Naiisip ko na kung anong magiging itsura ni baby.

"For sure tisay/tisoy na chinito ikaw anak. Pero kahit anong maging itsura mo, basta kay daddy lang ang mata mo please.. Dun kasi nainlove ang mommy"

Para na akong loka loka na kinakausap ang tiyan ko. Buti nalang nasa pinaka likod ako ng eroplano.

Hindi na ako nag private plane kasi biglaan ang lakad ko. Tumakas nga lang ako ng Davao. And by now, sigurado akong hinahanap na ko nila pulong at papa.

" Bahala na kayo jan pa. Hindi ko na kayang maghintay. Kailangan ko ng makasama si Bong. Lalo pa ngayon na pwede ko ng sabihin sa kanya ang good news. "

When the plane landed, I immediately called my assistant to book a rental car for me.

Agad din namang dumating.

I was driving happily papunta sa bahay namin ni Bong.
Dala dala ko ang ultrasound pictures ni baby at isang cute newborn onesie na nilagay ko sa isang gift box kasama ang ultrasound pics.

When I finally saw the gate, I went down the car to unlock it.

Dahil sa sobrang excited ko di ko na naisara ito.

Alam kong wala si Bong so balak kong mag luto at mag set up muna para sa pregnancy reveal ko. Pag tapos na, tatawagan ko na siya para puntahan ako.

Nung papalapit ako sa mismong bahay, nagulat ako nung makita ko yung isang sasakyan niya.

Mas lalo akong napangiti.

"Kahit wala ng bonggang pregnancy reveal basta kasama ko na si mahal.. baka kaya pa ng isang steamy night.."

I told myself while giggling as I slowly made my way to the door.

Gabing gabi na din kasi at alam ko pag ganitong oras,.tulog na talaga si Bong.

As I went in, hawak ko ang gift box sa isang kamay ko at susi naman ng bahay ang hawak ko sa kabila.

Nung makaakyat na ako at tanaw ko na ang pinto ng kwarto namin, I smiled.

"This is it mahal.. finally magiging happy family na tayo.. like we always wanted..like we always dreamed about"

Ewan ko ba, dala na din siguro ng hormones ko, kahit nakangiti ako, feeling ko naiiyak ako.

I slowly made my way to the door and opened it gently.

Naka dim ang lights.

"Perfect to para sa steamy night na balak ko"

I said to myself.

I immediately saw Bong sleeping peacefully.

"Mahal..." I said to myself ng bigla akong may napansing gumalaw sa tabi nito.

I looked closely to see what it was, nung makita kong kamay ng isang babae, bigla akong nagulat at natulala.

Di ko na namalayan na nabitawan ko na pala ang box na hawak ko.

Napahawak ako sa bibig ko sa sobrang gulat.

I stood there watching the woman wrap her arm around Bong.

Di ko alam ang mararamdaman ko. For a few seconds, di ako makasigaw, di ako makaiyak.

Then finally, nagawa ko na ding sumigaw.

I was screaming my heart out.

Nakita kong napabangon si Bong at yung babae.

I was even more surprised when I saw who the woman was.

I looked at Bong full of dissapointment as I said to myself

"Bakit Bong? Bakit ngayon pa? May nagawa ba akong kasalanan sayo? Bakit mo ako sinasaktan ng ganito?"

I immediately went in his direction and slapped him.

Bago ko ituon ang pansin ko kay Dawn.

Honestly hindi ko alam kung saan ko nakuha ang lakas ko.

Habang inuuntog ko siya sa pader, I was so furious at halos mag black out ang paningin ko.

Nahimasmasan lang ako nung maramdaman kong pilit hinihila ni Bong ang kamay ko palayo kay Dawn.

Ang sakit. After all that we've been through mas kinampihan pa niya yung babae.

"Bong is this how it ends?" I told myself sabay tulak sa kanya ng malakas.

Di ko na halos maalala ang sinabi ko pagkatapos.

I was determined to get away from there.

Palabas na ako when I felt the pain in my tummy.

Napahawak ako sa tiyan ko ng bigla kong nakita na dinudugo ako.

Napasalampak ako sa sahig while screaming and crying.

Hindi ko na nga alam kung anong mga sinabi ko. I was more focused on the pain that I was feeling.

As I held my tummy, I kept praying inside my head.

"Lord please not my baby please..." After I said that, hindi ko na alam kung anong nangyari.

"Ga gising ka na please" Naririnig ko si Robin pero gustuhin ko mang sumagot, parang wala na akong lakas.

My eyes were closed as I heard Robin crying.

I was half-conscious.

Naririnig ko ang mga tao sa paligid ko pero parang hindi na kaya ng katawan ko.

I also felt the doctors trying to electric shock me.

Pero for some reason, wala akong maramdaman.

I didn't feel pain anymore.

Masarap pala sa pakiramdam na walang sakit.

"I like this.. can I stay like this forever please?"