"şşt, sessiz ol. yakalanacağız senin yüzünden."
hışımla döndüğü sevgilisinin dudaklarına bastırdı elini jaemin. gecenin bir vakti okula girmişlerdi ve jeno'nun gereksiz neşeli şarkıları yüzünden yakalanmaları an meselesiydi. onların öğrenci oldukları zamandan beri var olan güvenlik görevlisi hala okuldaydı ve bahçede vardiya atıyordu. yakalandıkları takdirde de basitçe kurtulamazlardı. hem bay kim'in azabı söz konusuydu hem de sistemin büyük yaptırımları. ünlü biri olduğu kısmını da düşünerek itinayla sessiz olmak istiyordu kızıl olan lakin ne mümkün, susturmaya çalıştığı adam arsızca avuç içini yalıyor, yandan gülüşü ve küçülen gözleri ile yaramazlık yapma adına girişimlerde bulunuyordu.
göz devirip çekti elini jaemin. jeno aynı lise zamanlarındaki hallerine dönmüştü. fazla umursamaz, arsız ve pek bir kösnül... acaba hatırlamasa daha mı iyiydi diye düşünmeden edemedi kızıl olan, zira kütüphanede karşısına çıktığı kendi benliğini dahi unutmuş olan o çekingen, yüzü kızaran jeno pek sevimliydi...
küçük adımlarla yoluna devam etmek istedi jaemin. arkasını dönmüş ve henüz ilk adımını atmıştı ki arkasından belini sımsıkı saran kollar yeniden durmasını sağladı. omzuna yaslanan çenenin sahibi burnunu boynuna sürttü.
"sessiz olacağım, kaşlarını çatıp kaçma hemen."
başını salladı kızıl olan gülüşünü saklamaya çalışırken. elleri belindeki dokuyu okşarken gevşemesini sağladı. böylelikle yürümeye devam edebildiler. nihayet müzik sınıfına ulaştıklarında heyecanla atıldı jeno. ruhunda öylesine yoğun sıcaklık hissediyordu ki adeta elleri titremeye başlamıştı. arka cebindeki telefonunun ışığını açarak bakındı etrafa. her şey eskisi gibi yerli yerindeydi. hatıralarında olduğu gibi...
adımları piyanoya ilerlerken aslında buraya çekildiğini anladı. zihninde belirginleşen anısına daldı. burası kızıl oğlanı ilk öptüğü yerdi, hislerini ilk itiraf ettiği ve aynı zamanda ilk seviştikleri, bedenlerindeki yangını ilk söndürdükleri yerdi. oturup kapağını açtı zarif piyanonun. kemikli parmakları tuşlar üzerinde hayalet misali dans ederken sol gözünden bir yaş süzüldü. neden bilmiyordu lakin engel de olamamıştı.
saçlarında gezinen tenin sahibi yanında yer alırken soluna doğru döndü. tuşların üzerinden kaldırdığı elini kızıl olanın oturağın kenarından sarkan bileğine doladı. ay ışığının arsızca aydınlattığı müzik sınıfında tüm ışığı çehresine toplamıştı adeta jaemin. her şey karanlıktı, jeno'nun siması, müzik aletleri, sıralar... yalnızca onun silüeti parlıyor, gölgesi ise karşısındaki adamı belirsizce aydınlatıyordu.
"çekiniyordun benden, hatta korku kırıntıları vardı harelerinde. neden jaemin, burada ilk bileğini kavradığımda hıçkırmıştın?"
tüm detaylar yavaş yavaş netleşirken irisleri büyüdü karşısındaki gencin. eski hayatlarına dair tek bir anı hatırlamayan sevgilisi onu ilk öptüğü saniyeleri en ince ayrıntısına kadar hatırlıyordu.
"kapılmaktan korkuyordum."
"neye?"
"sana..."
"peki sonra ne oldu?"
hali hazırda küçük tuşun üzerinde olan elini kızıl oğlanın yanağına yerleştirdi. anılarında bu hareketi yaptığı an kaçmaya yeltenmişti jaemin o anın aksine lakin yine de döndüğü hatıralarının sıralamasını bozmamak adına sımsıkı sardı gencin bilediğindeki elini, incecik beline...
"beni öptün ve sana hapsoldum."
dudaklarını gencin dudaklarına yasladı. olabildiğince naif, en sıcak sulardan dalgalarla.
