Yıldızlara Doğru | Düzenleniyor

14.

İyi okumalaaar 🌻

Güzel geçen bir günü annemle ziyan etmek istemiyordum. Ancak Toprak abi kitlenmiş bir şekilde onlara bakıyordu.

"Toprak abi hadi gidelim lütfen."

Sonunda transtan çıkıp kolundaki elime bakmaya başladı.

"Tamam güzelim." Onları umursamadan giderken arkamızdan seslerini duyduk.

"Görüyor musun hayatım bir selam bile vermedi. Sende kızın için vicdan yapıyordun. Belli ki keyfi yerinde takmış koluna da bir oğlan orada burada geziyor."

Söylediği her kelime balyoz gibi kafama çarpıyordu. Sinirle arkamı döndüm.

Ama ben henüz bir şey diyemeden Toprak abi adamın üzerine atladı.

"Senin o ses tellerini koparır düğüm yaparım. Ne diyorsun ulan sen! Kardeşime yaptığın her imayı dürer sonra da sana yediririm."

Toprak abi adama yumruk atacakken hemen araya girdim. Bu kanı bozuk için lisansını yakmamalıydı.

"Toprak abi! dur lütfen hadi gidelim."

Onu çekerek insan kılıklı şeytandan  uzaklaştırdım.

O sırada annemin bakışları Toprak abiye sabitlenmişti.

"Toprak bu gerçekten sen misin? Ne kadar büyümüşsün görmeyeli."  Yalandan ya da hamilelik hormonlarından kaynaklı dolan gözleri artık benim için hiçbir şey ifade etmiyordu. 

"  Yıllar önce terk edip gittiğin o küçük çocuk olarak kalacağımı düşünüyordun sanırım.  Her şey normalmiş gibi davranma. Ben senin kadar geniş değilim midem almıyor bu yapmacıklığı ve bundan sonra kardeşimden uzak durun. Bir dahakine bizi gördüğünüzde bırak selam vermeyi yanımızdan bile geçmeyin. Yoksa Allah şahidim olsun ki o çok sevgili kocanın ağzında diş bırakmam."

En sonunda elimden tutup beni onlardan uzaklaştırmaya başladı. "İyi misin?"

İyi miydim bilmiyorum. Tek bildiğim yaşadığım bu karmaşanın içinde beni savunan ve yanımda olduğunu hissettiğim birisinin olması güzeldi.

Toprak abiyle iyi bir başlangıç yapamamıştık ancak bugün gerçekten onu abim gibi görmeye başlamıştım.

Bundan sonra ne olur bilmiyordum ama abilerimle aramın güzel olacağına dair inancım kuvvetlenmişti.

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

Yazardan ( Hazar'ın gizlice uçak biletini aldığı gün)

Koroğlu erkekleri için Urfa yolculuğu şüpheli başlamış ve buruk bitmişti. Gençler, bir kız kardeşleri olduğu gerçeğini henüz yeni yeni kavramışken Hazar çoktan bir kız abisi olduğunu kabullenmiş ve kardeşinden ayrı kalmamak için biletini ayırtmıştı.

İstanbul dönüşünde Hazar'ın neşeli oluşu kimsenin gözünden kaçmamıştı. Özellikle Semih, abisinin bu durumunda en çok işkilenen kişiydi.

"Hayrola abi ne bu neşe? Aramızda Güneş'e en düşkün olan sendin. Ondan ayrıldığın için bu kadar neşeli olman garip değil mi?"

Hazar gerçekten çok neşeliydi ancak bu neşesini dışarı yansıttığını fark etmemişti.  Aklı fikri kız kardeşindeydi.

"Ne mutlusu ya için için kan ağlıyorum ama size yansıtmıyorum."

Semih bu söylenilenlere asla inanmamıştı.