Yıldızlara Doğru | Düzenleniyor

15.

İyi okumalaaar 🌻

"Ulan hadi bu hayvan böyle bir pisliklik yaptı. Güneş'im prensesim sen neden bize haber vermiyorsun?"

Hazar abinin isyan eder gibi söylediği şeylerle gülesim gelmişti. Ancak sinirli oldukları için kendimi tuttum.

" Hazar haklı Toprak. Hani söz vermiştik. Sen resmen bizi sattın"

Her kafadan bir ses çıkmasıyla  başım ağrımaya başlamıştı. Barlas abimin göğsünde iyice yayıldım. Yerim oldukça rahattı.

"Eee Güneş ne zaman geleceksin yanımıza bak her şeyin hazır bir tek sen eksiksin güzelim." Semih abinin konuşmasıyla az önceki tartışma bitmiş herkes benim cevabımı bekler bir şekilde bana bakmaya başlamıştı.

"Abi durumları biliyorsun. Serhan beyin de beni isteyeceğini sanmıyorum. Hoş o istese bile bana söylediği şeylerden sonra ben onu ister miyim orası muallak."

Semih abi keyifsiz bir şekilde önüne döndü.

"Güneş'im biliyorum babama sinirlisin ama emin ol o da pişman oldu. Üstelik şimdi bir uzmanla görüşmeye bile başladı. Bize bir şans versen ha olmaz mı?"

Azad abinin umut dolu bir şekilde sorduğu soruyla biraz gerildim.

"Azad abi ısrar etmeyin lütfen. Şuan önceliğim şu yarışmaları atlatmak sonrasına bakarız."

Benden sonra kimse bir şey dememiş herkes sessizce kendi halinde takılmaya başlamıştı.

Barlas abiler buraya gelirken bir ev satın almışlardı. Lükse bakar mısınız adamlar yanımda kalabilmek için ev satın almışlar.

Ben de Gül teyzeyle konuşarak bir süreliğine onlarda kalacağımı söylemiştim.

Şimdiyse hep birlikte yeni aldıkları evde oturmuş sohbet ediyorduk. Yaşadıklarım hâlâ rüya gibi geliyordu.

Ya da kâbus

Özellikle o töre olayları gözümü baya korkutmuştu. Neyse ki bir aksilik çıkmadan oradan ayrılmayı başarmıştım. Bu başarımdaki en etkili kişi hiç şüphesiz Serkan amcaydı.

Bayraktar ailesi bu hayatta ki en büyük iyikim olmuştu.

"Yarın napalım istersiniz madem minik kardeşimiz gelemiyor o zaman biz bir süre daha burada kalırız. Hem yarışma için de sana destek oluruz."

Yanımda kalacakları fikri kalbimde kelebeklerin uçuşmasına neden olmuştu.

"Gerek yok siz işlerinizden geri kalmayın."

Aslında burada kalacak olmaları beni fazlasıyla mutlu etmişti ama biraz naz yapmaktan kimseye zarar gelmezdi.

"Olur mu öyle şey senden önemli değil ya. Hem bakarsın bize alışıp İstanbul'a gelirsin."

Hazar abinin 4 lafından 3'ü onlarla birlikte İstanbul'a gitmem gerektiğiyle ilgiliydi.

Ben de onlarla birlikte olmak isterdim. Ancak Serhan beyin söyledikleri sürekli kafamın içinde tekrar edip duruyordu.

Bana karşı ne kadar iyi olursa olsun bir süre daha ondan uzak kalmak ikimiz içinde iyi olacaktı.

Barlas abinin kolları arasında çıkmaya çalıştım. Ancak o kollarını daha da sıkı sararak çıkmama engel oldu.

"Yaa Barlas abi Gül teyzeyi arayıp yarın antrenmana gelemeyeceğimi söylemem lazım bırak hadi.".

Bugün antrenmandan erken çıkmıştım. O yüzden yarın için izin verir mi emin değildim. Yine de abilerimin gelmesi hatrına belki bir güzellik yapardı.