Dipsiz bir karanlığın ışığı neydi? Elinde tuttuğu fırça mıydı tuvalleri renklendiren, düşünceleri miydi onları yaşatan?
Kaybolduğum zihnimden kurtulmak hiçlikti ne yapacağını bilmeyen, yaptıklarını istediği gibi sonuçlandıramayan biri...
Merdivenlerin her adımını tane tane çıkıyordum. Düşüncelerim öyle gürültülüydü ki, dengem gittikçe bozuluyordu. Komik bazen gözlerimi kırpmayı bile unutuyordum. Yanağıma düşen yaşları hissetmek yaşadığımı hatırlatıyordu ama ne için? Kayboldum.
En derinler de, en bildiğim yerde, en güvendiğim kişide, en ama en sevdiğim eylemde kayboldum.
Buraya nasıl geldim? Nasıl döneceğim? Çatının uç kısmına yürüyen ayaklarım beni duymuyordu onlar bile duymuyordu artık. Herkesi duymaktan sağırlaşmıştı bedenim, zemine bakan gözlerim net görmese de karşıya odaklandı. Maviliğe adım adım yaklaşıyordum. Elimi uzattığım da tutacağıma inanıyordum, eskiden. Artık o kadar uzaktım ki ondan ne yaparsam yapayım ulaşamazdım... tek bir şey hariç.
Masmavi olmak istiyorum bu kaybolduğum kar fırtınasından kurtuluşum yok. Gözlerimin baktığı gördüğü her şey boş bir hayalden ibaretmiş. Kırgın değildim kimseye, doğru kişileri seçecek kadar akıllı da değildim. Her kişi de daha da yaralandım.
Durmayan kan bedenimi buz gibi yapıyordu.
Gözlerim aşağıya baktığında hiçbir his yoktu.
Kimseye layık olmayan ben bu Dünya'ya da
değildim. Bu çağa, zamana en çokta tuvallerime. Yabancı ellerimle kirlettim hepsini, sonunda oluşacak şeyin mükemmel olacağına inanmıştım. Her gece rüyamda ölen büyükanneme sarılıyorken onu bile bir tuvale sığdıramamıştım. Tanrı bana bakıp ne düşünüyordu?
Ben kayboldum, kolay bir cümle öyle canımı acıtıyordu ki... bunu anlayabilecek birine sahip değildim.
Adımlarım zamansızca boşluğa dokundu, sanki bana aitmiş gibi. Rüzgara kapılan bedenim aşağıya doğru kayarken gözlerim mutlak maviliğe odaklıydı. Beni tek kabul edecek koca mavilik. Göz yaşlarım yağmur, irislerim ay ve güneş, onu düşündüğüm de ise masmavi olacaktı.
Ben kayboldum, mavilik beni hapsetti.
Artık gözlerimin gördüğü tek şey karanlıktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
.KAYBOLMAK.
FanfictionBizler uzaydan gelen, yıldızların çocuklarıyız. Kemiklerimizdeki kalsiyum ve kanımızdaki demir ölen yıldızdan ve çeşitli süpernovalardan geliyor. Gökyüzüne geri dönmek sadece bir eve dönüş. Her birimiz birer yıldızız. -Carl Sagan.
