x or y | texting

Bölüm 8

Telefonumda çağrı var. Matematikçim arıyor. Elim ayağıma dolaşmış durumda. Açma tuşuna basamıyorum. Acaba güzel miyim? Gecenin bu saati mi gerçekten?

Çağrı sona erdi. Pes edip aramaktan vaz geçmemiştir umarım. Hoşuma gidiyordu bu durum.

jungkook: Ama açmazsan güldüğümü gösteremem ve sana kanıtlamanda yardımcı olamam.

lisa: acaba alkol aldınız da kafanız hoş falan mı?

lisa: hani hocam olduğunuzu unuttunuz da.

jungkook: Unutmadım.

lisa: açmalıyım o zaman.

jungkook: Kesinlikle.

jungkook kişisi görüntülü arıyor...

Çalan telefonu kendim görünecek şekilde tuttum. Açma tuşuna bastığım an karşımda beliren sıfatla gözlerimi kırpıştırmaya başlamıştım. Yataktaydı, yatıyordu ve saçları dağınıktı. Üzerindeyse hiç bir şey yoktu. Göğüs kafesinden kafasına kadar görebiliyordum. Telefonu bu kadar uzak tutmasına gerek var mıydı?

"Evet en son ne diyorduk?" 

Uykulu ama bir o kadarda etkileyici sesini duymamla yaklaşık üç saniye kadar es vermiştim. Yanlış duymadınız sadece üç saniye.

"Siz gülecektiniz ve ben kanıtlamış olacaktım."

Yüzünde hafif sırıtma varken gözlerini devirdi.

"Ah, o nasıl olacak şimdi? Tüm modum düştü."

Kaşlarımı çatarak, sanki olağandışı bir şey söylemiş de ona tepki veriyormuşum gibi garip bakışlarımı sunarak "Neden?" diye sormuştum.

"Ama sen bana böyle bakarken nasıl gülebilirim?"

"Nasıl bakıyorum ki?"

"Şaşkın, garip. Her an telefonu suratıma kapatacak gibi."

"Şaşkınım zaten. İlk defa böyle bir şey yaşıyorum."

"İlkleri yaşatmayı severim."

Göz kırparak sırıttı. Ve o muzip sırıtış emojisinin yüzünde nasıl da cool bir görüntü olduğuna şahit oldum. O neden bu kadar güzeldi?

Yanaklarımın kızardığını hissediyordum. Gözlerimi ekrana sabitleyemiyordum bile. Benim konuşmadığımda tekrar üstünlüğü ele alarak soru yöneltti.

"Konuşmayacak mısın?" 

Ne demeliydim? Ne yapmalıydım? Saçmalamadan mantıklı bir cümle kurmam gerekiyordu. Kesinlikle saçmalamamalıydım.

"Sırıttınız işte. Kanıtladım. İyi geceler." dediğim gibi telefonu panikle suratına kapattığımda bende ne yaptığımın farkına varmış değildim. Her şey çok hızlı gelişmişti. Çok utanıyordum. Bu kadar heyecanlanmam hiç normal değildi. Bunu gecenin bir körü uykunun verdiği sersemliğe bağlayarak telefonumu sessize aldım ve kafamı yastığa gömdüm. Çığlık atmak istiyordum. Bu kadar saçma bir anı daha önce hiç yaşamamıştım.

Lisa, sakın kızım. Sakın.

jungkook: Cidden suratıma mı kapandı o telefon?

-03.44 iletildi-

jungkook: İnanamıyorum.

-03.46 iletildi-

jungkook: Utandığını söyleme bana.