වේතාල

බුරියානි සහ (නැති) සෙක්ස්

හතරවන කොටස

මම දවල්වරුවම වලව්වෙන් එළියේ මිදුලේගතකලේ හැමකෙනෙක්වම මඟහරින උවමනාවෙන්. ගස්නැති මිදුලත් ඇහැළ කැලෑව පටන්ගන්න සීමාවත් අතර අවිදලා මහන්සිවුනාම එතැන තිබුණ පැද්දෙන බංකුවේ ඉඳගත්තේ සැරින්සැරේ ෆෝන්එක අතට අරගෙන චෙක්කරන ගමන්.

සංක අංකල් යන්තමින්වත් මාව ගනන්නොගෙන හිටිය කියලා මෙච්චරටම හිතරිද්දගන්න ඕනිද?

ටිකවෙලාවක් යනකොට කෝණර හොරාවගේ ගාටගෙන එනවා ඈතතියාමදැක්කත් මම නොදැක්කගාණට අහකබලාගෙන හිටියා. මේක එයාගෙත් වරැද්ද...මට කෝනර එක්කත් තරහයි.

"අප්පච්චි පොඩ්ඩක් අප්සට්එකේ... ගණන්ගන්න එපා..."

කෝණාර ඇවිල්ලා ඔංචිලා බෙන්ච්එකෙ පැත්තක ඉඳගෙන අප්පච්චිව සුදනාකරන්න කතාව පටන්අරගන්නකොටම මම රවලාබැලුවා. "මට පාඩුවේ ඉන්නදීලා ඔයා ගිහිං අප්පච්චිත්එක්ක හුරතල්වෙනවද?"

ජීවිතේ පළවෙනිපාරට එයාට සැරින් කතාකළාමද කොහෙද.. 

මගේ තරහා කෝණාරට තේරුම්ගන්න ඇති. 

එයා කියන්නගියදේ ගිලගෙන හුස්මක් හෙලලා බංකු ඔංචිල්ලාවටවෙලා පයබාගයක් විතර මාත්එක්ක පැද්දිපද්දි ඉඳියා. මම වචනයක්වත් කතානොකරබව දැනගෙන නැගිටලා වලව්ව පැත්තටගියේ ඊටපස්සේ. ඒ වලව්ව පේනතෙක් මානයෙන් ඈතටයන්න එපාකියලා අවවාදෙකුත්දීලා..

ඒයකා යන්නැපැයි කිව්ව නිසාම එතැනින් නැගිටලා පුළුවන්තරම් ඈතට යන්නමයි හිතුනේ.

ඒත්... මේ මාලබේ නෙමෙයිනේ.

ප්‍රධාන පාරෙන් හැරුණුතැන ඉඳලා වලව්වට එනකල්ම මම දැක්කෙ මහ විශාල කැලෑවක් විතරයි. පේන හැටියට සංක අංකල් අපි එන්නකලින් ගිහිල්ලත් තිබුනේ කැලෑවේ අතරමංවුන කණ්ඩායමක් පාරට ඇරලවන්න. අනෙක... මොනාවගේ සතෙක් සර්පයෙක් ඉන්නවද කියලා කවුදදන්නේ?