වේතාල

අවතාරය

හත්වන කොටස 

රෑබැරිවෙනකොට උදේපාන්දරහරි මගෙත්එක්ක කතාකරන්න ඉන්නබව දන්නනිසාම මම කෝණාර නැගිටින්නත් කලින් අවදිවෙලා පහලට ගියා. ඉරඑලිය වැටිලත් නෑ. කාමරේ මොකද මෙච්චර සීතල කියලා බල්ද්දීයි ඇරලාදාපු ජනේලේ දැක්කෙ. කෝණාර කොයිවෙලේද ජනේලේ ඇරියේ?

මම සීරුවෙන් ඇවිදගෙන ගිහින් ජනේලේවහලා ඇඳළඟට ආවා. කෝණර නිදි. අවදිවෙලා ඉන්නකොට තියෙන ගැම්ම ගිහිල්ලා අහිංසක පාටයි. එයාගේ පැත්තෙන් බැලුවම හැසිරුනහැටි සාදාරණයි කියලා හිතුනත්... මට හිතහදාගන්න බැරිවුනේ හැමදෙයක්ම මගෙන් හංගලා කරපුනිසයි.

කලින්දවසේ වගේම පොඩිමාමා තේ ජෝගුවක් හදලා මේසෙ උඩතියලා තිබුණා. පුංචිඅම්මලත් එක්කම කෝනාරගේ තාත්තලත් උවමනාවකට වලව්වෙන් පිටත්වුණබව මට කිව්වේ පොඩිමාමා. නවතිනවා කිව්වට හදිස්සියෙම හිත වෙනස්කරගෙන මේකලා නංගිත් ගිහින්ලු.

මම කුස්සියේ දොරකඩටවෙලා තේකබොනගමන් පාන්දර මීදුමයන්තම් තුනීවෙලා ගිහින් හැමතැනම ලාඅලු පාටකට හැරෙනහැටි බලාගෙන හිටියා. ඇත්ත... රත්නපුරේ තියෙන්නෙ අමුතුම ගුප්තබවක්. පොඩිමාමා නිශ්ශබ්දවම වැඩ. කෝණාරත් එක්ක කිව්වාවගේ මාලබේට යනවද ඉන්නවද කියලා කල්පනාකරන අතරේ මම ඉස්සරහ මිදුලේ වැඩ කරමින්හිටි අයවත් මගහැරලා කළුගල් අතුරපු පාරදිගේ හෙමින් හෙමින් ඇවිදගෙන ගියා.

උදේ කෑමටත් තවවෙලාව තියනවා.

තවදුරටත් ඉන්නවා කියන්නේ හැමෝටම පේන්න කෝනාරඑක්ක යාලුවෙලාවගේ රඟපාන්න සිද්දවෙනැක.

ඊයේ හැමදෙනාම ඉස්සරහ කෝණාරට සපෝට්එකට කතාකරපු නිසා ඇත්තටම මම යාලුයි කියලා හිතනවා ඇති.

මටදැනුනේ රඟපෑමයි ඇත්තයි එකිනෙකට බොඳවෙලායන ගතියක්.

කෝණාරඑක්ක කතානොකර හිටියොත් සංක අංකල් කෙසේවෙතත් කෝසලා අංකල් අනිවාර්යෙන්ම අහනවා මොකක්ද දෙන්නගෙ ප්‍රශ්නේ කියලා.

බිම බලාගෙන හෙමින්හෙමින් ඇවිදගෙන යනකොට වලව්වේඇතුලේ ඉන්නකොට නොදැනුනු ආකාරයේ සැනසිල්ලක් මගේ හිතට දැනෙන්ගත්තා. මල් පිපිලා නොතිබුණාට ඇහැළ කැලෑවේ තිබුණෙ අමුතුම ලස්සනක්. ගස්යට තිබුණු හෙවන නිසාමද කොහෙද පුංචි පඳුරු කිහිපයක්හැර ලොකු ගස් ඇත්තෙම නැහැ. කළුගල් පාරේ මැදක්විතර ඇවිදගෙන යනකොට මම බලාපොරොත්තු නොවුනවිදිහේ අමුත්තෙක් ඉස්සරහට දුවගෙන එනහැටි මම දැක්ක.