Until Our Last Sunset (Scenery Series #1)

Kabanata 21

Reconciled

"Ms. Algabre," isang boses sa likod ko.

Lumingon ako at nakita ang bagong intern namin. Nahihiya itong lumapit sa akin.

"Uh, kailangan ko bang ipasa ngayon ang total expenses ng bagong project na binigay mo kahapon?"

Ngumiti ako sa kan'ya dahil halatang kabado.

"No, Ms. Caluag. You have three days to finish that," I said.

"I'm already done. I'll just passed it now."

Tumango ako. "Okay then. Iwan mo na lang dito sa lamesa ko. I'll check it after my trip this week."

Ngayong week ang simula ng construction sa resort project na nakuha ko. I will travel from here to Glan.

Nang umalis ang intern na kausap ay tumayo ako at nagmartsa na rin palabas. Mainit ang sinag ng araw na tumatama sa mukha ko.

Hindi ko alam kung kaya ko ba magdrive hanggang Glan. But I am sure it will took four days before I willll land there. So, I decided to just leave my car.

My phone beeped and a message appeared. Nangunot ang noo ko nang makitang galing iyon kay Dion. I didn't change my number and did not remove any numbers on my phone.

Mas lalong nangunot ang noo ko nang maisip kung anong dahilan at bakit iyon pa rin ang numero'ng gamit nito.

Dion:
Let's go together. I'll just fetch you.

I ignored it. I don't want to start a conversation. At gusto ko naman din na may mag-drive sa akin. Nahihilo pa ako sa dami ng review na ginawa ko sa recent project namin sa Batangas.

Ilang minuto na pag-iisip ay nakita ko sa malayo ang sasakyan ni Dion. It was the car that last time I saw he drove on.

Lumabas siya at agad naagaw ang atensyon ko. He was wearing a black slacks and a white polo with his sleeve folded in.

"Kumain kana?" salubong nito.

Tinaasan ko siya ng kilay. "I'm good."

He throw me stares. Tinatagan ko ang sarili. Kalaunan ay nakita ko itong tumango.

"Let's go?" I looked at him.

"Your things," he pointed out.

Binigay ko ang susi ng sasakyan ko sa isang security ng building namin. Dadanaan ko na lang dito pag-uwi galing Glan.

"I'll just stop over," umikot ako sa sasakyan niya at akmang bubuksan ang passenger seat niya pero hindi ko mabuksan.

Nagkatinginan kami. I swallowed hard and looked away. Hindi tumakas sa mga mata ko ang naglalarong ngiti sa labi niya. He locked it.

"Get inside," he stated and clicked something on his hand.

Tinapunan ko muna ito nang masamang tingin bago pumasok. I put my seatbelt on when I saw him turned around and slipped in.

Tahimik ang buong byahe. Tahimik siyang nag da-drive. Seryoso at hindi na sumusulyap sa akin. An image of him holding my hands flashed. Umiling ako at pinagtuunan ko na lang nang pansin ang mga nadadaanan.

"Over there," I informed after seeing the building where I was staying on.

Seryoso niyang ginilid ang sasakyan bago tinapunan nang tingin ang apartment sa harap. Lumabas naman ako at naramdaman kong sumunod siya.

Nagkatinginan kami. He wet his lips and looked again at the apartment in front of us. Wala itong tinuran kaya pumasok na lang ako para kuhanin ang mga gamit.