Kalp Anahtarı

4.Bölüm

İYİ OKUMALAR ♡

...

Gördüğüm manzara karşısında şok geçiriyorum şuan, nereden çıktı bunlar. Hayır yani bilseydim adam akıllı birşey giyerdim üstüme. Rezil oldum insanlara resmen.

Sonunda boş boş bakmayı bırakıp,"Hoşgeldiniz buyurun içeriye annemle babam salonda" Diyerek yol gösterdim. Arkamdan gelen Emir ve yanındaki kız da iki adım geriden geliyorlardı.

Bu kız kimdi acaba Elçin teyzenin iki oğlu vardı sadece gerçi kendi kızları olduğunu pek sanmıyorum. Olsa bilirdim. Nerden bileceksin acaba? Bilirim işte ya uzatma.

İçeriye kadar eşlik edip kimseyle konuşmadan direkt üst kata odama çıkıp kıyafet dolabımın önüne geçtim hızlıca üzerime düzgün birşeyler bakmaya başladım. Siyah rahat bir tayt bulup altıma geçirdim üzerime ise mavi tonlarında bir sweatshirt giydim hızlıca aynanın karşısına geçip saçlarımı taradım ve tepeden sıkı bir at kuyruğu yaptım. Boy aynasının karşısına geçip kendimi süzdüm. Daha deminki halime göre gayet iyiydi.

Hazır olduğuma emin olduktan sonra odadan çıkıp merdivenlere yöneldim ve aşağıya inmeye başaldım. Salona doğru yürüdüm. İçeride koyu bir muhabbet dönüyordu. Timur amca ile Elçin teyze bir koltukta, annemle babam da karşılarındaki koltukta oturuyordu Taner abi ortalarda gözükmüyordu. Emir tekli koltukta oturuyordu, kim olduğunu bilmediğim kız ise emirin karşısındaki tekli koltukta oturuyordu.

Hemen annemle babamın yanına gidip tam ortalarına oturdum. Kafamı kaldırıp etrafa bakarken bir çift gözle göz göze geldim. Üzerimde ki kıyafetlere bakıp sırıtmaya başladı. Anlamsızca ona bakarken jeton şak diye düştü daha deminki pijamalarıma gülüyordu. Evet halime gülen kişi Emir'den başkası değildi.

Kaşlarımı çatıp sinirli olduğunu düşündüğüm bir bakış attım bu onu daha da eğlendirmiş olmalı ki yüzündeki sırıtış daha da büyüdü.

O sırada kafamı diğer tarafa çevirince o kızla göz göze geldim. Yüzünden anlamsız bir ifade ile bir bana bir de Emir'e bakıyordu, üçümüzün arasında geçen bu saçma göz temasını Elçin teyze bozmuştu.

"Eylül bak bu benim kardeşimin kızı Ecem, yanındaki de oğlum Emir "

Hafif bir tebessümle Emir ile Ecem'e doğru konuştum."Çok memnun oldum bende Eylül" Emir kafasını hafif aşağa eğip baş selamı verdi, cevap veremeye bile tenezzül etmiyor beyefendi.

Ecem ise yüzünde samimi olduğunu düşündüğüm bir gülümseme ile cevap verdi,"Bende memnun oldum Eylül "

Annem araya girip,"Yemeğin hazır olmasına daha var hadi siz odaya çıkın, yemekler hazır olunca biz sizi çağırırız." Annemi onaylayıp Ecem'e doğru baktım o da ayağa kalktı.

Emir de ayağa kalkmak üzereyken Timur amcanın,"Sen otur yerine " demesiyle kalktığı yere geri oturdu.

Surat ifadesi o kadar komikti ki gülmemek için kendimi zor tuttum, sağ tarafımda olan Ecem'e baktığımda onun da benden pek bir farkının olmadığını gördüm.

Merdivenlerden yukarı çıktık ve odaya girdik. Etrafa baktığımda beni rezil edebilcek bir dağınıklık yoktu.

"Sende burada ki evlerden birinde mi oturuyorsun" Sorum ile kafasını 'hayır' dercesine iki yana salladı.

"Benim evim buraya biraz uzak kalıyor, buraya da seni görmek için gelmiştim."

"Beni görmek için mi ?"