Kalp Anahtarı

9.Bölüm

İYİ OKUMALAR ♡

Hayatımda dilimin lal olduğu,kalbimin durduğunu hissettiğim sınırlı anlardan birindeydim. Sahi ne demişti Emir 'Benimle de sevgili olur musun?' söylediklerinden sadece bu cümleye takılı kaldım. Aklımda binlerce kez tekrar eden bu cümle nefesimi kesmeye yetmişti.

Şuan yüzünün yüzüme yakınlığı beni daha çok geriyordu. Belki de onun için önemsiz olan bu soru beni derinden etkilemişti. Acaba gerçekten de öylesine mi sormuştu ? Kabul etmem gerekirse Emir ilgimi çekiyordu..

Benden bir cevap vermemi bekliyor ama ben ne cevap vereceğimi bilmiyorum. Aramızda geçen benim yıllar diyebileceğim ama aslında saniyeler içinde olan o göz teması kaskatı kalmama neden oluyor. Şekilden şekile girdim resmen.

"Selam gençler." Aniden gelen ses ile hemen olduğum yerde kıpırdandım. Emir de geri çekilip eski pozisyonuna geri döndü."Rahatsız ettik herhalde"

Rahatsızlık mı ? Beni zor zamanda kurtaran koca kalpli Volkan, dile benden ne dilersen..

Gülümsemeye çalışıp- ki başaramadım- karşımızda duran Volkan ve Uğur'a hitaben konuştum.

"Yo rahatsızlık vermediniz. Bende abimi bekliyordum eve gitmek için."

Volkan kafasını sallayıp 'tabii tabii' diye mırıldandı.

Arkadan gelen motor sesi ile Poyraz sonunda gelmiş oldu. Oturduğum yerden kalkıp ayakta beklemeye başladım. Benimle birlikte Emir de ayağa kalktı. Abim motordan inip yanımıza geldi. Gözlerini Volkan ve Uğur'un üzerinde gezdirdi. Tek kaşını kaldırıp sorgular bir şekilde bana dönüp baktı.

"Bizde yeni gelmiştik artık gidelim." diye sıvışmaya çalışan kişi tabiki de Volkandı.

Omuz silkerek Poyraz'ın yanına geçip koluna girdim.

"Eyvallah. Güzel motor" diyip anahtarı Emir'e geri uzattı. Daha sonra bana bakarak konuştu. "Gidelim artık geç olmaya başladı. Annem aradı daha demin, babam gelmiş."

Arkamdaki üçlüye dönüp baş selamı verdim. Poyraz kolunu çekip omzuma koydu. Olduğumuz yerden uzaklaşır uzaklaşmak hemen beklenen o soruyu sordu.

"Ne yaptınız ben yokken." Göz devirip sessizce evin kalan yolunu yürüdüm.

Eve varır varmaz hemencecik odama çıkıp üzerimi değiştirmiştim. Yol boyunca Poyraz'ın sorularına mahrum kalıp onu dinlemiştim. Kötülük bu ya hiçbirine de cevap vermemiştim.

Üzerime giydiğim tavşanlı pijamamın diplerini düzelttikten sonra saçlarımı yukarıdan salaş bir ev topuzu yaptım. Rahatlamıştım.

Odadan çıkıp hızlıca mutfağa girdiğimde annemle babam masada oturmuş konuşurken Poyraz ise salata yapıyordu. Üzerine de annemin mutfak önlüğü vardı ve üzerinde 'mutfağın reisiyim' yazıyordu. Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Fırsat bu fırsat diyerek telefonumu cebimden çıkardım ve video kaydını başlattım. Poyraz iş yapmaktan gocunmazdı ama yemek yapmaktan- ve bunu birinin öğrenmesinden- hiç hoşlanmazdı. Annemle babam da dikkatini bana vermiş ne yapacağımı izliyorlardı.Sesimi biraz inceltip konuştum."Ay aşko geçen bir salata yapmışım olayyy." Hızlıca kafasını kaldırıp bana baktı.