Dreams (Twilight Fanfic)

13. Disagreement

Maggie's POV.

Ik kijk op en ik lig op de grond. Bovenop de klif. Ik wil opstaan maar dat gaat niet. Jake heeft zijn armen stevig om me heen geslagen. Ik kijk opzij en Sam heeft zijn armen om Leah geen geslagen. Ze spartelt uit alle macht maar hij laat haar niet los. Ik probeer er onderuit te kruipen maar dat lukt niet. Hou houdt alles tegen. "Jake!" zeg ik boos. "Ik laat je niet los. Wat je ook doet of zegt," zegt Jake. Ik hoor Leah allemaal dingen schreeuwen die niet echt gepast zijn. Ze slaat helemaal om zich heen maar het lukt haar echt niet. Jake staat op en trekt me overeind. Maar voordat ik iets kan doen heeft hij me weer stevig vast. "Jake, ik kan best voor mezelf zorgen!" "Nee, je wilde alweer van die klif afspringen en ik laat je pas los als je er vijf kilometer vandaan bent." "Jake!" Hij tilt me op en hij laat me niet los. Sam heeft Leah ook opgetild en hij neemt haar mee naar de auto. Ze zetten ons in de auto en rijden weg. Als we terug bij het huisje zijn stappen we uit en lopen we naar binnen. Al die tijd heeft Jake mijn pols vast zodat ik niet weg kan lopen. 

Ik loop naar binnen en ik trek mijn pols terug. Ik loop naar Seth toe die zo te zien al wakker is. Ik ga boos naast hem op de bank zitten. Hij trekt me tegen hem aan en legt zijn arm om mijn middel. "Doe niet zo, roekeloos," zegt Sam boos. "Ik ben volwassen dus ik doe wat ik wil!" "Zolang je onder mijn dak woont doe je wat ik wil!" "Dan is er maar één oplossing toch?!" 

Ik loop het huis uit. "Terugkomen!" hoor ik Sam nog schreeuwen maar ik negeer het. Ik loop het bos in. "Maggie!" hoor ik Seth achter me roepen. Ik draai me om. "Gaat het?" Ik knik. "Seth, jij moet rusten en ik heb even tijd voor mezelf nodig," zeg ik. "Je hebt gelijk. Zorg goed voor jezelf," zegt hij. Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd en hij loopt weg. Ik draai me om en ik loop ook verder. Ik ga naar Seth en mijn plekje. Het is er echt prachtig en ik kan er goed nadenken. Ik klim in een boom. Ik kan goed nadenken op hoge hoogtes en bomen liggen echt lekker. Ik kan nu niet zomaar teruggaan. Hij moet zijn excuses aanbieden. Ik ben volwassen. Ik mag doen wat ik wil. Ik mag natuurlijk niet echt alles doen maar van een klif af springen mag wel. Ik kijk naar boven en het is al donker. Er is een prachtige sterrenhemel. Ik val langzaam inslaap. Deze keer heb ik een droomloze nacht. Dat is ook weleens fijn. 

Als ik wakker word is het al licht. Ik loop terug het bos in. Ik loop naar de klif en ik gooi mijn benen over de rand. Ik blijf wel eventjes zitten. Ik zie de anderen op het strand zitten. Ik zie Quil hierheen kijken. Ik schiet meteen weg. Ik klim een boom in. De Quileutes rennen weg het bos in. Na een tijdje hoor ik stemmen. "Weet je zeker dat je haar hier zag?" vraagt Sam. Ik maak mezelf onzichtbaar, onhoorbaar en onruikbaar. "Maggie!" hoor ik Leah roepen. "Maggie!" roept Brady. "Maggie!" roept Collin. De rest van de Quileutes begint ook te roepen. "Jongens ik zie haar niet," zegt Paul. "Quil, weet je zeker dat je haar hier zag?" vraagt Jared. "Er is maar één iemand die er zo uitziet. Ik weet het honderd procent zeker," zegt Quil. "Ze moest denk ik door hebben dat jij haar zag," zegt Embry. "Ze is slim. Ze weet zich zo goed te verstoppen dat we haar niet kunnen vinden," zegt Seth. "Ik denk dat je gelijk hebt, broekie," zegt Jake. "Waarom moest je dan ook zo stom zijn om ons tegen te houden!" zegt Leah boos. "Ik wil gewoon niet dat mijn kleine nichtje iets overkomt!" zegt Sam boos. "Je weet dat ze nooit zal luisteren als je haar iets verbied en ze het echt wil. En al helemaal niet als je het zo doet. Ze is te koppig!" zegt Jared. "Ik weet het! Ze is volwassen en dat moet ik accepteren. Hoe lastig het ook is," zegt Sam. "Als ik nou maar kan vinden kan ik mijn excuses aanbieden." "Ik hoop dat haar niks is overkomen," zegt Seth. "Alles komt wel goed met haar. Ze is slimmer dan je denkt en de meeste wezens zijn banger voor haar dan zij voor hen," zegt Paul. "Dat klopt," zegt Jared. Ik wil zo graag naar beneden maar ik doe het niet. Ik weet eigenlijk niet wat ik moet doen. Ik mis ze en ik ben nog niet eens een dag weg dus dat bewijst al wat. Ze onderzoeken alles maar ze lopen na een tijdje toch weg behalve Seth. "Ik blijf hier," zegt Seth en de rest vindt het goed. De rest rent weg. 

"Maggie, ik weet dat je in die boom zit," zegt Seth. Ik grinnik en ik haal alle schilden weg. Ik spring uit de boom en hij vangt me op. "Je hebt wel gehoord dat Sam spijt heeft. Hij wil dat je terugkomt," zegt hij. "Ik kom ook terug. Ik wil alleen nog even naar de Cullens toegaan en daarna kom ik terug." "Beloofd?" "Beloofd." Hij geeft een kus op mijn neus. "Succes, ik ga alvast naar huis," zegt hij. Ik glimlach en hij loopt weg. Ik loop naar het huis van de Cullens. Carlisle doet meteen al de deur open. "Kom binnen, Maggie," zegt hij. Ik loop naar de rest toe en ik ga op de bank zitten. Renesmee loopt naar me toe. Ze ziet eruit als een vierjarige. Ze is echt heel erg gegroeid. "Ben je echt weggelopen bij die honden?" vraagt Emmett. Ik knik. "Meningsverschil," zeg ik. Hij grinnikt. "Dat klinkt echt als jouw."