Dreams (Twilight Fanfic)

19. Dreams

Maggie's POV.

"Oké, jongens ik ben moe. Ik ga slapen," zeg ik gapend. Ik pak Seth's hand en ik trek hem mee naar boven. Ik zoen Seth en hij gaat erin mee. Ik trek hem zachtjes mee naar het bed. "Maggie!" hoor ik Edward roepen. We staan net voor het bed en ik geef Seth nog een kus. Ik loop naar beneden. "Ja?" vraag ik onschuldig. "Dat Carlisle en Sam het altijd toestaan betekent niet dat ik het toesta. Ik ben hier de baas nu," zegt hij. Jake schiet in de lach. "Klopt maar ik ben volwassen. Jullie zeggen altijd dat ik er niet eens aan mocht denken voordat ik volwassen was. Dus hou op met zeuren!" "Niet voordat je getrouwd ben!" "Dat bepaal jij niet," zeg ik zangerig. "Maggie, ik ben het totaal niet met Edward eens maar luister toch maar voor vijf seconden naar hem," zegt Bella. "En wat zit jij nou weer stom te lachen," zeg ik en ik gooi een kussen naar hem. Maar Jake gaat alleen nog verder met lachen. "Maggie, je bent mijn kleine zusje. Dus luister naar me. Wacht nou nog maar even," zegt Edward. "Ik doe het alleen omdat ik al genoeg aan me hoofd heb en ik geen zin in ruzie heb." "Meer vraag ik niet," zegt hij. Hij aait over mijn hoofd. "Ga maar naar boven hij wacht op je." Ik ren terug naar boven maar ik kleed me eerst om in mijn nachtjapon. Dit keer is hij fuschia roze met gouden kant. Ik ga tegen Seth aanliggen. "Ga maar slapen mijn lief. Morgen wordt een zware dag," fluistert Seth in mijn oor. Mijn oogleden zakken langzaam naar beneden en ik val langzaam inslaap.

Ik zie mezelf zitten. Ik zit in een kerker ergens diep diep in een kasteel. Ik weet niet wat ik hier eigenlijk doe. Ik zie er echt uit als een wrak. Ik ben echt één en al bot en mijn gezicht is ingevallen. Mijn haar heeft zijn natuurlijke kleur niet meer en mijn huid is bleek. Mijn lippen zijn blauw en mijn ogen stralen alleen maar verdriet uit. Alec komt met een dienblad mijn kerker binnen. "Je hebt geen keuze. Je familie is dood. Kies er nou voor om bij ons te horen," zegt hij. Hij zegt het eigenlijk wel een beetje lief. Niet echt lief maar niet gemeen. Hij lijkt me wel het aardigst van ze allemaal. Ik schud mijn hoofd. "Nooit! Jullie hebben mijn familie vermoord! Jullie hebben de Cullens en de Quileutes vermoord! Ik ga nog liever dood!" gil ik. Ho eens even! De Cullens zijn dood! De Quileutes zijn dood! Dat betekent... Seth is dood! Ik hap naar adem en ik val op mijn knieën. Seth is dood! Er stromen tranen over mijn wangen.

Opeens sta ik op een slagveld. Iedereen ziet er nog levend uit. Dan begint het gevecht en iedereen gaat één voor één dood. Vooral van onze coven. Dan gaat Seth dood. Jane doet het zelf. Ik sta verstard voor me uit te kijken. Dan grijpt Jane me en ik verzet me niet. De tranen rollen over mijn wangen. Dan keert er woede in mijn gezicht. Je kan de haat gewoon in mijn ogen zien staan. Ik schreeuw het uit. Mijn Seth is dood! Mijn Seth! Ik kan niet zonder hem! Ik kan het niet. Ik spartel om me heen en vermoord best veel vampiers maar Jane slaat me bewusteloos met haar eigen stenen hand.

Ik schiet overeind. Seth trekt me meteen in zijn armen en geeft kusjes op mijn hoofd. Ik kijk over zijn schouder heen en Jake, Edward, Bella en Nessie staan in mijn kamer. "Wat is er?" vraag ik. "Wat is er? Wat bedoel je wat is er? Je schreeuwde en huilde alweer in je slaap," zegt Seth. "Ik had gewoon een nachtmerrie," zeg ik. "Dat zijn niet gewoon nachtmerries. Het gebeurt iedere nacht," zegt hij. Ik stap uit bed en ik pak wat kleren. "Jullie maken er een veel te groot probleem van. Nou als jullie het niet erg vinden ga ik me omkleden in de badkamer. We hebben namelijk vandaag gasten," zeg ik. Edward en Seth willen nog iets zeggen maar ik loop de badkamer in. Ik doe de deur opsloot. Ik zak door mijn knieën tegen de deur aan. Gelukkig is deze kamer ook geluiddicht. Ik haal mijn handen door mijn haar. Seth heeft gelijk. Dit zijn niet gewoon nachtmerries meer en er moet wel iets aan gedaan worden maar niet nu. Nu staat iedereens leven op het spel. Van iedereen waar ik van hou. Ik kleed me snel om en ik loop naar beneden. 

Er staat al wat te eten klaar en ik eet het snel op. "Jij doet er lang over om om te kleden. Wat deed je in de badkamer?" vraagt Jake achterdochtig. "Wil je serieus weten wat ik allemaal in de badkamer doe?" vraag ik. Hij kijkt me aan met een 'ja dat zei ik net toch' blik. "Jake, dat wil je niet. Het zijn meiden. Dat betekent make-up, haar, kleding, sieraden, nog eens make-up en nog eens haar. Niks spannends," zegt Edward. Renesmee springt bij Bella opschoot. "Wat als ze me niet aardig vinden?" vraagt Nessie. "Natuurlijk vinden ze je wel...," begint Jake. "Ze begrijpen je niet, Renesmee. Omdat ze nog nooit iemand zoals jij ontmoet hebben," zegt Bella. "En daarna zullen ze van je houden zoals iedereen doet," zeg ik. "Daarom moeten we ervoor proberen te zorgen dat ze je wel begrijpen," zegt Bella. Nessie legt haar handje op mijn wang. Er schieten beelden door mijn hoofd van vampieren, weerwolven en mensen. Ze hoorde nergens bij"Jij bent heel bijzonder, en dat is helemaal niet erg. Ik hoor ook nergens bij maar dat is niet iets slechts. Jij kan dingen doen die de rest niet kan," zeg ik. Ze schudt haar hoofd. "Dit is mijn schuld," zegt ze. "Nee!" zegt iedereen tegelijk. "Nessie, jij kan hier niks aandoen. Jij hebt niks misdaan," zeg ik. Ik hoor een auto verderop. "Ze zijn er!" zeg ik.