Dreams (Twilight Fanfic)

23. Project

Maggie's POV.

Bella lijkt helemaal van de aarde. "Kun je ook projecteren?" vraagt Kate belangstellend. Ze kijkt van Bella naar mij en weer terug. "Projecteren?" vraag ik. "Dat je het uit jezelf duwt," legt Kate uit. "Om iemand anders te beschermen." "Dat weet ik niet. Ik heb het nog nooit geprobeerd. Ik wist niet eens dat ik deze gave had. Ik wist dus ook niet dat ik dat zou moeten kunnen." "O, misschien kun je het ook wel helemaal niet," zegt Kate snel. "Lieve hemel, ik ben er al eeuwen mee bezig en ik kan nog steeds alleen een elektrische stroom over mijn huid laten lopen." O ja. Kat heeft ook een gave. Ze kan je elektrocuteren. Bella staart haar stomverbaasd aan. "Kate heeft een aanvallende gave," zegt Edward. "Een beetje Jane-achtig." Bella deinst achteruit en Kate schiet in de lach. "Ik ben er verder niet sadistisch in," verzekert Kate haar. "Maar in een gevecht komt het wel goed van pas. Om iemand anders te beschermen." Ik verander weer in een vampier. "Kate?" vraag ik. "Ja?" "Wil je me leren hoe ik mijn schild kan projecteren?" "Tuurlijk!"

"Je moet me leren wat ik moet doen!" zegt Bella dringend. "Je moet me laten zien hoe het moet!" En ze pakt Kate's arm vast. Kate krimpt in elkaar. "Misschien als je belooft dat je mijn spaakbeen heel laat." "Oeps! Sorry!" "Je bent inderdaad een schild," zegt Kate. "Anders had je zo'n schok gekregen dat je arm er zo ongeveer was afgevallen. Voelde je echt helemaal niets? " "Dat was nergens voor nodig, Kate. Ze wilde je geen pijn doen," mompelt Edward binnensmonds. Kate steekt haar hand uit naar mij. "Even kijken of jij ook een schild ben," zegt ze. Ik wil mijn hand uitsteken maar Seth houdt me tegen. "Nee!" zegt Seth en hij stapt beschermend voor me. Hij raakt haar hand en het enige wat ik denk is dat hij geen pijn mag voelen. Ik hoor eerst een zacht gejank maar daarna een zucht. Ik voel iets om me heen gaan. Een soort schild. Het is net als elastiek. Het kan ieder moment terug schieten. Ik doe er alles aan dat Seth geen pijn heeft. Kate heeft Seth's arm vast maar Seth staat daar en er gebeurt niks. Kate laat hem los en ze draait om. Ze loopt naar de muur en draait zich dan terug. "Wat gebeurde er?" vraagt ze. "Eerst voelde ik wel pijn maar daarna was het weg," zegt Seth. Ik trek mijn schild weer terug. Eerst kijkt Edward naar Bella maar daarna schieten zijn ogen naar mij. "Deed jij dat?" vraagt hij. "Ik dacht er alleen aan dat hij geen pijn mocht lijden." "Nou zo projecteer je je schild," zegt Kate. "Nu Bella," zegt ze. "Ik voelde daarnet niets. Deed je dat elektriciteitsding?" vraagt Bella. "Ja. Hmm. Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die het niet voelde, onsterfelijk of niet." "En jij projecteerde het dus? Op je huid?" "Eerst zat het alleen in mijn handpalmen. Net als bij Aro, zeg maar." "En Renesmee," merkt Edward op. "Maar na heel veel oefenen kan ik de stroom over mijn hele lichaam laten lopen. Het is een uitstekend verdedigingsmiddel. Iedereen die me probeert aan te raken gaat tegen de vlakte als een mens die een stroomstoot krijgt. Het duurt maar een seconde, maar dat is lang genoeg." Edward en Eleazar houden een stilzwijgend gesprek maar ze gaan hardop verder. "En je kunt je geen enkele uitzondering herinneren?" vraagt Edward. "Zo wil ik niet over ze denken," sist Eleazar. "Als je gelijk heb...," begint Eleazar. "Jij dacht het, ik niet," onderbreekt Edward hem. "Als ik gelijk heb... Ik kan niet eens bevatten wat dat zou betekenen. De betekenis van de hele wereld die we hebben opgebouwd zou volkomen veranderen. De zin van mijn leven zou veranderen. Alles waar ik deel van heb uitgemaakt." "Jij hebt altijd alleen maar goede bedoelingen gehad, Eleazar." "Zou dat er nog toedoen? Wat heb ik gedaan? Hoeveel levens..." Tanya legt troostend haar hand op Eleazar's schouder. "Wat hebben we gemist, mijn vriend? Vertel het me, zodat ik die beweringen kan tegenspreken. Jij hebt nooit iets gedaan wat zulke zelfkastijding verdient." "O nee?" mompelt Eleazar. Eleazar schudt Tanya's hand weg en begint weer te ijsberen. Alleen nu nog sneller dan eerst. Tanya richt haar blik op Edward. "Leg uit." "Hij probeerde te begrijpen waarom er zo veel Volturi komen om ons te straffen. Dat is niets voor hen. Wij zijn natuurlijk de grootste groep volwassen vampiers waar ze ooit mee te maken hebben gehad, maar in het verleden hebben sommige families zich ook wel eens verenigd om zich te verdedigen, en die vormden ondanks hun grote aantallen nooit een echte uitdaging. Wij hebben een sterkere band, dat speelt wel mee, maar het is niet allesbepalend. Eleazar dacht terug aan de andere keren dat er families zijn gestraft, om welke reden dan ook, en opeens zag hij een patroon. Een patroon dat de rest van de wacht nooit opgevallen zal zijn, omdat Eleazar de gegevens die op die situatie betrekking hadden altijd hoogstpersoonlijk alleen aan Aro doorgaf. Een patroon dat zich waarschijnlijk niet vaker dan één keer per eeuw herhaalde," legt Edward uit. "Wat voor patroon dan?" vraagt Carmen. "Aro komt maar zelden mee op strafexpeditie," zegt Edward. "Maar als Aro vroeger zijn zinnen ergens op gezet had, duurde het nooit lang voor er bewijs opdook dat deze of gene familie een onvergeeflijke misdaad had gepleegd. De oudsten besloten dan mee te gaan om te kijken hoe de wacht de straf uitvoerde. En als de groep dan bijna in zijn geheel was uitgeroeid, verleende Aro gratie aan één iemand wiens gedachten, volgens hem, van bijzonder veel berouw getuigden. Deze vampier bleek vervolgens altijd net die ene gave te bezitten die Aro zo bewonderde, en kreeg ook altijd een plek binnen de wacht aangeboden. De getalenteerde vampiers stribbelden nooit tegen en waren altijd bijzonder dankbaar voor de eer. Er zijn geen uitzonderingen bekend." "Het is blijkbaar heel overweldigend als je wordt uitgekozen," opper ik.