Dreams (Twilight Fanfic)

32. Death

Ik heb nu extra lange hoofdstukken gemaakt.

Maggie's POV.

Aro gaat niet terug naar zijn wacht, die ongerust aan de noordkant van het veld op hem stond te wachten, maar gebaart dat zij naar voren moeten komen. Edward deinst onmiddellijk achteruit en trekt mij en Bella aan onze armen mee. Emmett loop snel ook mee. We lopen allemaal snel terug behalve Jacob hij loop het langzaamst. Jake laat nog even zijn mooie tandjes zien aan Aro maar Nessie trekt hem aan zijn staart mee waardoor ik weer in de lach schiet. Maar hij loopt wel snel mee. 

Dan zie ik iemand waarvan ik nooit had gedacht dat die in de Volturi zal komen. JULIAN. Ik stop meteen met lopen van schrik. Edward ziet dat ik stop met lopen maar hij ziet niet waarom. Hij trekt me mee naar achteren en ik strompel maar een beetje achter hem aan. Ik ga tegen Seth aan staan en hij doet zijn kop een beetje naar beneden. Ik aai hem over zijn kop en hij knort een soort van. Ik geef een kusje op zijn snuit en hij legt zijn kop in mijn nek. Caius begint snel tegen Aro te tieren. "Hoe kun je deze schande tolereren? Waarom kijken we lijdzaam toe terwijl we met eigen ogen zien dat er een grove misdaad is gepleegd die met bespottelijke foefjes wordt verdoezeld?" Hij houdt zijn armen star langs zijn zij en zijn hand zijn kromme klauwen geworden. Ontstaat er nu al verdeeldheid binnen hun gelederen? Hadden we echt zoveel geluk? "Omdat het allemaal waar is," zegt Aro kalmpjes tegen hem. "Er is geen woord van gelogen. Kijk toch eens hoeveel getuigen er klaar staan om te verklaren dat ze gezien hebben hoe dit wonderbaarlijke kind in de korte tijd dat ze haar nu kennen gegroeid en ouder geworden is. Dat ze het warme gevoeld hebben dat door haar aderen stroomt."Caius reageert vreemd op Aro's sussende woorden en lijkt heel even te schrikken van het woord 'getuigen'. Zijn boosheid ebt weg en maakt plaats voor koele berekening. Ze zitten de hele tijd te discussiëren over van alles en nog wat. "De weerwolven," mompelt Caius uiteindelijk. "Ach, broer...," zegt Aro met een gekwelde blik. "Wil je dat bondgenootschap nu ook al verdedigen, Aro?" vraagt Caius. "De kinderen van de Maan zijn al sinds mensenheugenis onze grootste vijanden. We hebben net zolang op ze gejaagd tot ze bijna uitgestorven waren in Europa en Azië. En toch doet Carlisle zijn best om een vriendschappelijke band met deze immense plaagdieren te onderhouden omdat hij van plan is ons van de troon te stoten natuurlijk. Alles om die absurde levensstijl van hem te beschermen." Ik voel woede opborrelen. Mijn wolven zijn schatten en hij mag ze niks aandoen. Edward loopt naar me toe en kijkt me streng aan. "Hou je nog eventjes in," fluistert hij. Edward loopt terug en schraapt zijn keel en kijkt Caius woest aan. "Caius, het is de klaarlichte dag," merkt Edward op. Hij gebaart naar Jacob. "Dit zijn duidelijk geen Kinderen van de Maan. Ze hebben niets gemeen met jullie vijanden aan de andere kant van de wereld." "Jullie fokken mutanten," bijt Caius hem toe. Ik aai Seth over zijn kop en ik verdwijn helemaal in zijn vacht. "Het zijn niet eens weerwolven? Aro kan je er alles over vertellen als je me niet gelooft." Seth kijk mij aan. "Echte weerwolven zijn gevaarlijk. Vertel ik je nog eens," fluister ik heel zacht in zijn oor. "Mijn beste Caius, als je me je gedachten had laten zien, had ik je kunnen waarschuwen dat je dit niet op de spits moest drijven," mompelt Aro. "Deze wezens beschouwen zichzelf weliswaar als weerwolven, maar ze zijn niet. 'gedaanteverwisselaars' zou eigenlijk een betere benaming zijn. Het is puur toeval dat er voor een wolvenvorm is gekozen. Het had de allereerste keer ook een beer, een havik of een panter kunnen zijn. Deze wezens hebben werkelijk niets te maken met de Kinderen van de Maan. Hun vaders hebben hun deze eigenschap doorgegeven: het is genetisch, ze houden hun soort niet in stand door anderen te besmetten, zoals echte weerwolven doen." Caius kijkt Aro geïrriteerd aan en lijkt hem ook stilzwijgend van verraad te beschuldigen, aan de blik in zijn ogen te zien. "Ze weten van ons bestaan," zegt hij vlak. Edward staat op het punt om antwoord te geven, maar Aro is hem voor. "Ze behoren tot onze bovennatuurlijke wereld, Broer. Dan zou je ook kunnen zeggen dat heksen of Elysian's niks van ons mogen weten. Geheimhouding is voor hen misschien nog wel belangrijker dan voor ons, dus ze kunnen ons moeilijk ontmaskeren. Pas op, Caius. Met misleidende aantijgingen komen we nergens." Caius kijkt hem verbaasd aan bij het woord Elysian. Aro waant hem tot rust. Hoe weet hij van Elysian's? Stomme gedachtenlezers! Weet je Marcus staart de hele tijd naar mij en Seth. Ik verdwijn nu echt helemaal in zijn vacht. "Ik wil de tipgeefster spreken," kondigt Caius plotseling aan terwijl hij Irina dreigend aankijkt. Irina had het gesprek niet gevolgd tussen Aro en Caius. Ze had de hele tijd gestaard naar haar ten dode opgeschreven zussen. "Irina!" blaft Caius. Ze kijkt verschrikt op en wordt meteen weer bang. Caius knipt in zijn bingers. Aarzelend loopt ze weer naar Caius toe. "goed, jij hebt dus kennelijk een valse beschuldiging geuit," begint Caius. Tanya en Kate buigen zich gespannen naar voren. Ik zet me schrap om ze tegen te gaan houden voor het geval dat. "Het spijt me zo," fluistert Irina. "Ik had moeten controleren of ik het wel goed gezien had. Maar ik had geen idee dat..." Ze gebaart hulpeloos naar onze groep. "Mijn beste Caius, we mogen toch niet van haar verwachten dat ze meteen aan zo'n ongewone en onwaarschijnlijke mogelijkheid dacht?" vraagt Aro. "We zouden allemaal dezelfde conclusie getrokken hebben." Caius legt hem met een knip in zijn vingers het zwijgen op. "We weten allemaal dat je je vergist hebt," zegt hij bars. "Ik wilde het over je beweegredenen hebben." Irina wacht zenuwachtig tot hij verder zou gaan, en herhaalt dan: "Mijn beweegredenen?" "Ja, om de Cullens überhaupt te bespioneren." Irina krimpt in elkaar bij het woord 'bespioneren'. "Je was boos op ze, hè?" Ze rict haar ongelukkige blik op Carlisle's gezicht. "Dat klopt," bekent ze. "Omdat...?" dringt Caius aan. "Omdat de weerwolven mijn vriend hadden gedood," fluistert ze. "En de Cullens weigerden mee te werken toen ik wraak wilde nemen." Ik kijk Edward boos aan. Ik wist niet dat ze wraak wilde nemen! "De gedaanteverwisselaars," verbetert Aro zachtjes. "Dus de Cullens kozen partij voor de 'gedaanteverwisselaars', tegen onze eigen soort - tegen de vriend van een vriendin, nota bene," vat Caius samen. Ik hoor dat Edward heel zacht zijn afschuw laat blijken. Caius werkt gewoon zijn lijstje af, op zoek naar een beschuldiging die stand zou houden. Irina's schouders verstijven. "Zo zag ik het op dat moment." Caius wacht even en zegt dan dringend: "Als je een officiële klacht wilt indien tegen de gedaanteverwisselaars - en tegen de Cullens omdat die hen hebben gesteund - is dit het juiste moment." Met een klein, wreed glimlachje wacht hij tot Irina hem een nieuw excuus geeft om ons aan te vallen. Caius heeft echt geen verstand van families en liefde. Ik ga dichter tegen Seth aan staan. Irina mag niks tegen mijn wolfje doen. Irina's kin gaat de lucht in en ze recht haar schouders. "Nee, ik wil geen klacht indienen tegen de wolven en ook nieet tegen de Cullens. Jullie zijn hierheen gekomen om een onsterfelijk kind te doden, maar er blijkt geen onsterfelijk ind te zijn. Dit is mijn fout, en ik neem alle verantwoordelijkheid op me. Maar de Cullens zijn onschuldig, en jullie hebben geen reden om hier nog langer te blijven. Het spijt me echt heel erg," zegt ze tegen ons en dan wendt ze zich tot de Volturigetuigen. "Er is geen misdaad gepleegd. Jullie kunnen weer gaan." Terwijl ze dat zegt doet Caius zijn hand omhoog, met daarin een vreemd, metalen, sierlijk gegraveerd voorwerp. Het is een teken. Er wordt zo snel op gereageerd dat we allemaal verdwaasd en ongelovig toekijken. Voor we tijd hadden om in actie te komen is het alweer voorbij. Er springen drie Volturisoldaten naar voren en Irina wordt aan het oog ontrokken door hun grijze mantels. op hetzelfde moment klinkt er een afschuwelijk snerpend geknars over de open plek, Caius glijdt naar het midden van het grijze strijdgewoel en het weerzinwekkende, gierende geluid explodeert in een onverwacht fontein van vonken en vlammen. De soldaten springen bij het plotseling oplaaiende vuur vandaan en nemen onmiddellijk hun posities in de kaarsrechte rij van de wacht weer in. Caius staat in zijn eentje naast Irina's brandende overblijfselen terwijl het metalen voorwerp in zijn hand nog steeds een felle steekvlam richting de brandstapel werpt. Er klinkt een korte klik en het vuur dat uit Caius' hand schuit houdt op. De groep getuigen achter de Volturi hapt verschrikt naar adem. "Nu heeft ze echt de verantwoordelijkheid voor haar daden op zich genomen," zegt Caius kil met een kille glimlach. Zijn ogen flitsen naar onze voorste rij en glijden kort over de aan de grond genagelde gestalten van Tanya en Kate. Op dat moment begrijp ik dat Caius de banden van een echte familie helemaal niet onderschat heeft. Dit is zijn list. Het was nooit de bedoeling geweest dat Irina een klacht zou indienen, hij wilt juist dat ze zich tegen hem verzet. Daardoor had hij een excuus gehad om haar te vermoorden, om het geweld te gebruiken dat nu als dichte, ontvlambare mist in de lucht hangt. Hij heeft de boel tot ontploffing gebracht. "Hou ze tegen!" schreeuwt Edward en hij springt naar voren om Tanya bij haar armen te grijpen. Voor ze Edward kan afschudden heeft Carlisle zijn armen al strak om haar middel geslagen. Kate gaat wat lastiger ze elektrocuteert bijna iedereen. Ik ga door mijn knieën en ik leg mijn hand op de grond. Er komt een plant uit de grond die Kate vastgrijpt bij haar middel. Ook Garrett pakt haar vast. Ze elektrocuteert de plant en Garrett. Hij schreeuwt het uit en ik laat ook een kreet los. Ik voel de pijn van de plant en het is vreselijk! "Je kunt niets meer voor haar doen," zegt Edward. "Zo geef je hem zijn zin!" "Edward!" schreeuw ik. Hij heeft ook door dat ik dit niet lang meer vol hou. "Zafrina!" roept Edward. Kate en Tanya's ogen worden wazig. "Geef me mijn zicht terug," sist Tanya. "Tanya, Kate luister nou," zegt Carlisle. Ik gooi mijn schild over Garrett heen en hij houdt op met schreeuwen. "Carlisle!" schreeuw ik. "Wraak lost niks op. Irina zou niet willen dat jullie je leven op deze manier vergooien. Denk na. Als jullie hen aanvallen, gaan we allemaal dood." Kate houdt op met de plant te elektrocuteren en Carlisle laat Tanya los. Ik sta weer op en ik hap naar adem. "Maggie, mag ik op mijn eigen benen staan?" vraagt Kate. "O! Oeps! Sorry! Tuurlijk!" Ik laat de plant weer terug in de aarde groeien. "Dat vergeet ik altijd," zeg ik. Kate loopt terug naar Garrett en ik ga weer bij Seth staan. Hij jankt zachtjes en ik strijk door zijn vacht. Iedereen is verbaasd en ze weten niet meer hoe het verder moet. "Irina is gestraft omdat ze een valse getuigenis heeft afgelegd over het kind," zegt Aro. Dus dat is hun excuus. Het is geen goede.