Dreams (Twilight Fanfic)

34. Fighting

Maggie's POV.

"Chelsea probeert onze banden te verbreken," fluistert Edward. "Maar ze kan ze niet vinden. Ze kan ons hier niet voelen..." Hij kijkt naar mij en Bella. "Doen jullie dat?" Ik glimlach onschuldig naar hem. "Carlisle? Gaat het?" vraagt Edward. "Ja hoor, hoezo?" vraagt hij. "Jane." Ze proberen ons uit te schakelen zodat we niet kunnen ontsnappen. Er komt zwarte mist op ons af. Het gaat over het schild heen. Zo kan je precies zien hoe het schild staat. De mist zoekt naar een gat of een zwakke plek in het schild maar die kan hij niet vinden. "Als het gevecht begint. Zal ik er voor zorgen dat niemand ons volgt," zeg ik. "Ik weet zeker dat het je zal lukken," zegt Edward. Aro draait zich naar ons toe. "Dan moet ik kennelijk de doorslaggevende stem uitbrengen," peinst Aro. "Ja!" sis ik. "Aro?" vraagt Edward. "Ja, Edward?" Ik wil graag iets ophelderen. Je bent toch alleen bang dat mijn dochter een gevaar zal vormen omdat we niet kunnen voorspellen hoe ze zich zal ontwikkelen? Dat is toch de kern van het probleem?" "Dat klopt." "Dus als we zeker zouden weten hoe ze later wordt," oppert Edward. "Dan zou er helemaal geen reden meer zijn voor deze bijeenkomst?" "Als we het op de een of andere manier volstrekt zeker zouden kunnen weten," knikt Aro. "Dan zou de discussie inderdaad gesloten zijn." "En dan zouden we in goede harmonie als vrienden uit elkaar gaan?" vraagt Edward. "Maar natuurlijk, mijn jonge vriend. Ik zou niets liever willen." "Ze is volstrekt uniek. We kunnen alleen maar gissen naar haar toekomst." "Niet volstrekt uniek," werpt Edward tegen. "Zeldzaam, dat zeker, maar niet enig in haar soort." Iedereen kijkt hem verbaasd aan en ik check de grond om me heen. Alice! Ze is hier samen met Jasper. En nog drie andere vampiers. Nou ja. Één half- mens, half - vampier en twee volbloed vampier. "Aro, zou je alsjeblieft aan Jane kunnen vragen of ze niet de hele tijd mijn vrouw en zusje wil aanvallen?" vraagt Edward beleefd. "We zijn nog steeds het bewijsmateriaal aan het bespreken." "Rustig, mijn lievelingen. We zullen horen wat hij te zeggen heeft." "Waarom kom je er niet even bij, Alice," roept Edward luidt. Iedereen kijkt verbaasd op en ik grinnik naar Edward. "Alice," fluistert Esme geschokt. "Alice!" mompelen allemaal stemmen om me heen. Ze loopt naar ons toe en Jasper loopt achter haar aan. Samen met de drie andere vampiers. Ik steek mijn arm naar hun uit. Net zoals Edward, Bella, Carlisle en Esme. Ze pakt mijn hand vast maar daarna lopen ze naar Aro toe. Behalve één van de vampiers. Volgens mij Kachiri. Zij gaat naar Senna en Zafrina. "Dit zijn Huilen en haar neef Nahuel. Nahuel is net zoals Renesmee," zegt Alice zangerig. Ze steekt haar hand uit naar Aro en hij pakt hem vast. "Nahuel, ben jij honderdvijftig jaar oud?" vraagt Aro. "Zo ongeveer," zegt Nahuel. "En op welke leeftijd werd jij volwassen?" vraagt Aro. "Zo'n zeven jaar na mijn geboorte was ik volgroeid," zegt hij. "En sinds die tijd ben je niet meer veranderd?" vraagt hij. "Niet dat ik weet," zegt Nahuel. "En waar leef je van?" "Vooral van bloed, maar ook wel van gewoon menseneten. Mijn lichaam kan allebei aan." "En ben jij giftig?" "Ik wel maar mijn zussen niet. Ik weet niet of het toeval is of dat het komt doordat ik een man bent." Aro draait zich om naar zijn broers en ze gaan weer praten. Dan draait hij zich weer naar ons toe. "Lievelingen," zegt hij. "Er wordt vandaag niet gevochten." De soldaten knikken en de mist verdwijnt. Iedereen draait zich om en rent weg. Aro blijft nog even staan. "Carlisle, mij vriend, wat ben ik blij dat ik je weer mijn vriend kan noemen! Ik hoop dat je het ons niet kwalijk neemt. Ik weet zeker dat je begrijpt dat we ons nu eenmaal strikt aan de zware taak moeten houden die op onze schouders rust." "Ga in vrede, Aro," zegt Carlisle. "En vergeet niet dat onze anonimiteit hier nog altijd gewaarborgd moet blijven, dus laat je soldaten alsjeblieft niet in deze regio jagen." "Natuurlijk niet, Carlisle," stelt Aro hem gerust. "Ik vind het heel vervelend dat je zo slecht over me denkt, mijn beste vriend. Misschien zul je me ooit kunnen vergeven." "Misschien, ooit, als jij je weer als onze vriend zult kunnen gedragen." Hij draait zich om en rent weg. "Is het echt voorbij?" vraag ik. "Ja. Ze hebben het opgegeven. Onder al die bravoure zijn het stiekem gewoon een stel bangeriken, net als alle pestkoppen eigenlijk," zegt Edward. Ik grinnik. "Hij heeft gelijk hoor, jongens. Ze komen niet terug. We hoeven niet bang meer te zijn." Ik loop naar Alice toe. "Ga nooit meer zomaar weg!" zeg ik streng tegen haar. "Ik heb jou ook gemist," zegt ze en ze knuffelt me. Overal komt gejuich vandaan. Jasper komt er ook aan en ook hij geeft me een knuffel. "Had Volturi me echt gevangen genomen?" vraag ik. Ze knikt. "Maar je was net iets te koppig. Ik wil je gewoon alvast de pijn besparen," zegt ze. Ik grinnik. "Ja, ik heb je best wel gemist. "Nessie, Nessie, Nessie," zingt Bella zachtjes. Ik schiet in de lach en ik ren naar Seth toe. Ik sla mijn armen om hem heen en ik ben niet van plan hem los te laten. Jared loopt naar me toe en duwt me om in de sneeuw. Ik grinnik en ik duw hem ook om in de sneeuw. "Edward?" "Ja?" "Zag jij ook een nieuw iemand in de wacht?" vraag ik. Hij schudt zijn hoofd. Ik duw mijn schild zover mogelijk van me af en ik denk aan het beeld dat ik Julian zag. Ik zie hem verstenen. "Maggie! Ik kan niet van dit moment genieten als mijn man versteend is," zegt Bella. Ik grinnik. "Sorry!" zeg ik onschuldig. "Nee, dat had ik niet gezien," zegt hij. "Maar dat maakt niet uit. Ze zijn nu weg." "Kom we gaan terug naar ons huis," zegt Carlisle.

Ik wil gaan lopen maar Edward tilt me op en zet me op Seth's rug. "Voor de ene keer vindt ik het niet zo erg dat jullie klef doen." Ik grinnik en ik aai door Seth's vacht. Hij begint te rennen maar niet naar ons huisje. Hij rent naar ons plekje. Na een tijdje spring ik van zijn rug af en hij veranderd terug. "Waarom gaan we niet terug naar het huis van de Cullens?" vraag ik en ik kijk over de waterval heen naar beneden. "Omdat ik eerst iets anders moet doen," zegt hij. Ik draai me naar hem om en hij zet op een knie achter me met een prachtige ring een doosje. "Zou je me de eer doen om mijn vrouw te worden?" vraagt hij. Volgens mij staat mijn hart stil en mijn mond valt open. "Ja," stotter ik. Hij pakt mijn en doet de ring om mijn vinger. Ik sla mijn armen om zijn nek en hij zwiert me in de rondte. "Je weet dat je me net de gelukkigste man op aarde heb gemaakt," zegt hij. "En jij mij de gelukkigste vrouw." Hij zet me weer op de grond neer en zoent me vurig. "Kom. We moeten terug naar de rest," zegt hij. "Weten ze dat jij..." "Ja. Ik had het eerst aan Sam gevraagd of het wel moest daarna aan Carlisle, daarna aan Edward, daarna aan Jasper en daarna aan Emmett." "Ze maakte je het niet gemakkelijk, hè." Hij schudt zijn hoofd. We lopen hand-in-hand terug naar huis. "Ik moet gaan. Ik kom later terug," zegt Seth en hij geeft me een kus op mijn wang. Ik loop naar binnen.

"Emmett?!" vraag ik. "Ja?" zegt hij onschuldig. "Plaag hem nog eens en je hebt een groot probleem," zeg ik. "Ik zei toch dat ze boos zou worden," zegt Rose. "Ik ben niet boos. Ik bedreig hem alleen maar." Rose grinnikt. "Ik vind het zo leuk!" zegt Alice vrolijk. Ze rent naar me toe en knuffelt me zo hard dat ik geen adem krijg. "Alice, ze krijgt geen adem," zegt Jasper. Ze laat me los en ik haal weer opgelucht adem. "Wat is er gebeurt waarom ze zo vrolijk is?" vraagt Tanya. Ik doe mijn hand omhoog met mijn ring eraan. Als je een ring om je linker ringvinger zit dan betekent het meestal dat je verlooft ben. "Jij bent dus verlooft met wolfje?" vraagt Kate. Ik grinnik en ik knik vrolijk. "Ik vind het leuk voor je. Na al die drama van de laatste tijd kunnen we wel wat goed nieuws gebruiken," zegt Esme. Ik glimlach. "Maggie, kom je nog afscheidt nemen?" vraagt Bella. Ik loop naar buiten en ik neem van iedereen afscheidt. Ze gaan allemaal weer naar huis. "Wil één van jullie aan Alistair vertellen hoe het is afgelopen?" vraagt Carlisle. "Ik wil niet dat hij de komende tien jaar uit angst onder een steen gaat zitten." Ik grinnik.

Dit is het einde van dit boek. Ik ga nog een vervolg hierop schrijven.Het hoofdstuk van het volgende boek staat er al op. Het heet: Never Forget (Twilight Fanfic).

Beschrijving: Na de problemen met de Volturi lijkt alles goed te gaan vooral met de liefde. Seth en Maggie zijn eindelijk verloofd. Sam en Emily gaan trouwen. En Renesmee en Jacob worden steeds closer. Maar na een tijdje wordt iedereen toch een beetje achterdochtig. De Volturi zal ooit eens wraak nemen en Aro doet er alles aan om Maggie en Alice bij de Volturi te krijgen. Op een dag moet Maggie naar Volterra maar ze komt niet meer terug van die reis. Wat is er gebeurd met haar? Zullen de Cullens en de Quileutes haar ooit nog vinden?