Dreams (Twilight Fanfic)

15. Amnesia-venom

Maggie's POV.

Ik knik en ik sta op. Ik loop naar beneden en ik ga op de bank zitten. Wat als hij me nooit meer zal herinneren? Dan zou ik hem opnieuw verliefd op me moeten laten worden. Stel dat dat niet leuk? Stel dat hij nooit meer verliefd op me zal worden? Wat moet ik dan doen? Ik kan niet zonder hem leven. Dat is zeker. "MAGGIE!" schreeuwt Emmett. Ik schrik op en net voordat ik op de grond val vangt Alice me op. Ik ga weer op de bank zitten. "Waarom laat je me zo schrikken?" vraag ik. "Nou je reageerde niet toen we je naam zeiden," zegt hij. "Ow. Ik ben er niet zo bij met mijn hoofd," zeg ik. "Wat is er gebeurt?" vraagt Esme. "Seth." "Waarom moet het altijd aan de hond liggen?" vraagt Rose. Ik kijk haar aan. "Sorry, aan de lieve hond dan." Ik grinnik verdrietig. "Wat is er met Seth?" vraagt Esme. "Hij is... me vergeten. Hij weet niet meer wie ik ben." "Het komt wel goed," zegt Edward. "Dat zegt iedereen maar stel dat het niet goed komt. Stel dat hij me voorgoed vergeten is. Wat moet ik dan?" Ik trek mijn knieën op en ik sla mijn armen om mijn knieën. "Dat zal niet gebeuren," zegt Alice. "Dat weet ik nou net nog niet." 

Ik hoor gehuil van buiten en Leah rent naar binnen. "Sam wil dat we terugkomen," zegt ze. Ik sta op en ik loop naar buiten. Ik ren het bos in achter Leah aan. Carlisle neemt mijn auto wel mee. Iedereen staat voor het huisje van Sam en Emily. "Wat is er zo belangrijk dat we moeten komen?" vraagt Leah. Ik hoor een ijselijke gil en ik krimp in elkaar. 

Ik ren naar binnen en Carlisle zit naast een bed. Op het bed ligt Seth te spartelen en hij schreeuwt weer. "Wat is er met hem?" "Ik weet het niet," zegt hij. Ik ga op het randje van zijn bed zitten en ik streel zijn wang. Hij wordt meteen rustig. Hij legt zijn hoofd op mijn schoot. "Hij wordt rustig van jou," zegt Carlisle. Sam komt binnen. "Wat is er gebeurd?" vraag ik. "Hij dronk van dit en hij viel opeens flauw," zegt Sam en hij geeft me een glas. Ik ruik eraan. Ik herken deze geur. Één van de winkels waar ik met Seth heen ben gegaan. Zo rook het daar een beetje. Wat was het ook alweer voor winkel? Een toverdrank winkel! Mijn tas zweeft naar me toe en ik haal er een boek uit. Een boek vol met toverdranken. Ik zoek het door. Kijkend naar de symptomen. "Dolor," zeg ik. "Pijn?" vraagt Carlisle. "Nee, dolor. Dat betekent pijn in het latijn. Maar het is ook een toverdrank die pijn veroorzaakt. Volgens mij is Seth vergiftigd," zeg ik. "Door wie?" vraagt Sue. Ik haal mijn schouders op. Ik zoek het boek door. "Hebben jullie een bezoar?" "Een wat?" vraagt Leah. "Een bezoar. Is een tegengif voor alle toverdranken. Of we moeten naar al die andere ingrediënten opzoek. Je kan er eentje kopen in de toverdranken winkel." "Dan ga ik daar heen," zegt Sam. Hij pakt dat rare geld weer en loopt weg. Ik leg mijn hand op zijn borstkas en ik gebruik mijn gave om zijn pijn te verlichten. Ik zie dat mijn aderen licht geven. Het vervelende is dat als je iemands pijn verlicht of helemaal overneemt, je het zelf voelt. En ik neem alle pijn van hem over. 

Na een tijdje komt Sam terug. "Wat moet je ermee?" vraagt hij. "Seth moet hem opeten." Sam doet wat ik zeg en Seth eet hem. Ik voel de pijn uit me weg gaan. Seth opent zijn ogen en ik haal mijn hand weg. Zal hij me herinneren? Hij gaat overeind zitten. "Waarom kijken jullie me allemaal zo aan?" vraagt hij. "Seth?" vraag ik. "Ja?" "Weet je wie ik ben?" vraag ik. "Natuurlijk!" Ik kijk hem vragend aan. "Maggie Nymeria Rosalier Uley Cullen h..." Maar voordat hij kan uitpraten knuffel ik hem. "Hoe kan ik jou nou vergeten?" "Maar wat is er gebeurt?" vraag ik. Carlisle houdt een reageerbuisje omhoog met bloed. "Dit is van Seth. Ik had een beetje bloed afgenomen toen je gebeten was. Er zaten alleen twee soorten gif in. Vampiergif en amnesia-gif." "Als je in het amnesia een haar ofzo van iemand anders doet dan vergeet hij of zij diegene," zeg ik. "Dus iemand heeft jou vergiftigd om haar te vergeten en heeft jouw nog eens vergiftigd om al die pijn te voelen," zegt Sam. "Blijkbaar maar voordat ik dat ding op had was de pijn al weg," zegt Sam. "Hoe kan dat?" vraagt Emily. "Maggie," zegt Carlisle. Ik grinnik. "Wat heeft ze nou gedaan?" vraagt Jared. "Ik heb de pijn van Seth overgenomen," zeg ik met een onschuldig glimlach. "Dat had je niet hoeven doen," zegt Seth. Hij trekt me tegen hem aan en geeft me een kus. Ik glimlach. "Seth je moet rusten maar daarna komt alles wel goed." Seth gaat liggen en ik aai door zijn haar. Iedereen gaat weer zijn ding doen. 

Na een tijdje is Seth inslaap gevallen. "Maggie?" vraagt Sam. Ik kijk hem vragend aan. "Wat bedoelde jullie met die meiden-ding?" "Moet dat echt?" "Ja." "Er was een groepje jongens die volgens mij dronken waren en ik denk dat je het verder wel kan raden." "Ow." Ik knik. Ik leg mijn hoofd op Seth's borstkas en hij legt zijn arm om mijn middel. "Ik hou van je," mompelt hij in zijn slaap. Ik grinnik. Hij is echt een schat. Maar wie zou dit gedaan kunnen hebben. Het zou Julian kunnen zijn. Hij doet er letterlijk alles aan om Seth en ik uit elkaar te halen. Maar dan zou iemand hem toch wel gezien moeten hebben? Ik snap ook niet waarom hij dit doet. Als je echt van iemand houdt laat je hem gaan. Blijkbaar begrijpt Julian dat niet. Ik mis de oude Julian. Niet dat ik nog van hem hou maar toen was hij aardig en lief. Nu is hij dat niet meer. Bij die laatste gedachte val ik inslaap.