Medya:yalnızlık hissi
Artık yapayalnızdım. Ailem sandığım tek kişi aslında yıllardır benden nefret ediyormuş. Oturduğum yerden hızla kalktım. Siyah sırt çantamın fermuarını yırtarcasına açtım.
İçine bir kaçtane kıyafet,telefon ve birmiktar para koydum, odanın kapısına doğru yöneldim ve elimi tam kapı koluna attacakken kapıyı o şahıs açtı.
Sadece ağlamaktan kıpkırmızı olan yeşilerimin içine bakıyordu.
Bakışları tam olarak" napıcam şimdi seni "dercesine bakıyordu.
O nefretle bakan gözlere daha fazla dayanamadım ve siyah sırt çantamı koluma takıp hızla ilerledim kapıyı açtım, tam kapıyı kapatacaktımki sonkez kırmızı gözlerle ona baktım o ise hiç tepki göstermeden masanın üzerinde duran telefonunu aldı ve kapının orda duran bana bakarak birdaha asla geli gelme dedi.
Bense duyduğum şeyden sonra kapıyı hızla çarparak kapattım ve upuzun merdivenlerden aşağı doğru inmeye başladım. Merdivenin sonuna gelmiştim çıkış kapısını setçe çektim ve kendimi gecenin karanlığında iki üç tane kör lambanın aydınlattığı ıssız sokaklara attım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Gecede Hayatı Kayanlar
Roman d'amourAha! Şimdi patron senin ananı laciverte boyamadımı, sıçtın oğlum sen. Arkadaş için şimdiden bir el-fatiha alalım. Diyen bekirle elini açmış doğa okumaya hazırlanan adamların ölümcül bakışlarımla ellerini indirmeleri bir oldu. Bakışlarımı sandalyed...
